Προχτές γύριζα σπίτι με το μετρό.
Αγαπημένη μου συνήθεια τελευταία να ακούω δυνατά ροκ στα ακουστικά και παράλληλα να σκιτσάρω διάφορους ανθρώπους. Μου τραβάνε την προσοχή μου ενίοτε - άλλες πάλι φορές σκιτσάρω απλά για να περάσει η ώρα. Δεν υπάρχει κανόνας. Προχτές λοιπόν, λίγο πριν αποβιβαστώ, μια κυρία ποπυ στεκόταν δίπλα μου αναφώνησε: "τέλειο τό 'κανες". Εγώ εξεπλάγην, αιφνιδιάστηκα, χαμογέλασα, είπα ένα "ευχαριστώ" και βγήκα από το συρμό.
Βγαίνοντας, μου επανήλθε η σκέψη που στριφογυρνάει τόσο συχνά στο μυαλό μου - πόσο απλό είναι να κάνεις κάποιον να χαμογελάσει, ποσο ανιδιοτελές μπορεί να είναι, πόσο σημαντικό.
Συνειδητά προσπαθώ να το κάνω κι εγώ, πολύ καιρό τώρα. Πειραματίζομαι να παρατηρώ τις αντιδράσεις του κόσμου (συχνά των γνωστών μου). Η καλή κουβέντα συχνά, πολύ συχνά, ενοχλητικά συχνά, παρεξηγείται. Σχόλια προκύπτουν - "γιατί το είπε αυτό;", "τί θέλει;", "τί επιδιώκει;"
Πόσο εύκολο είναι να παρεξηγήσει κανείς, και πόσο δύσκολο να ξεπεράσει την ιδιοτέλεια.
Σας παραθέτω κάποιες εικόνες από αυτό που τελευταία εγώ αντιλαμβάνομαι ως "η ποίηση του μετρό", καθημερινοί άνθρωποι σε καθημερινές στιγμές.
Σας αφήνω με μια καθημερινή καληνύχτα, όχι επιτηδευμένη, σε καμμία περίπτωση υστερόβουλη, παντελώς ανιδιοτελή.
τι ταλέντο είναι αυτό αγόρι μου!
ΑπάντησηΔιαγραφήμπράβο!
εκπληκτικά τα σχέδιά σου.
όσο για το αν παρεξηγιουνται οι άνθρωποι από τα λεγόμενά μας, να θυμάσαι, πως όταν δεν έχουμε συμμετοχή στα μεγάλα, προσπαθούμε να ασχολούμαστε με μικρά για να νιώθουμε ότι υπάρχουμε... για να επιβεβαιώσουμε την ύπαρξή μας!
καλημέρα.
Άν αντι για μετρό, έπαιρνες λεωφορείο, τότε θα είχαμε συναντηθεί :-) Είδα έναν τέτοιο τύπο στο λεωφορείο...βέβαια η διακριτικότητά μου δεν μου επέτρεψε να δω τι σχεδίαζε, φαινόταν τόσο απορροφημένος... καιη μουσική από τα ακουστικά του έφτανε βέβαια στα αυτιά μου, αλλά δεν μπορώ να πω με σιγουριά τι ήταν, καθώς έφτανε σε μένα πιο πολύ ένας δυνατός ήχος παρά μουσική...τέλος πάντων...μικρές συμπτώσεις :-)
ΑπάντησηΔιαγραφήυ.γ.: πολύ όμορφα σχέδια. Μπράβο σου! Πολυτάλαντος, ε?
Riaki,
ΑπάντησηΔιαγραφήπαρόλο που ε βρίσκω λίγο υπερβολική, σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια.
Η αλήθειΑ είναι ότι όλα αυτά τα σκιτσάκια έχουν διαθέσιμο χρόνο εκπόνησης 7-10 λεπτά, όσο διαρκεί η διαδρομή με το μετρό...
Και όσο για τους άλλους, πρόβλημά τους! οι παρεξηγήσεις είναι γι' αυτούς που τις έχουν ανάγκη!
Μ.,
έτσι όπως μου τα περιγράφεις, θα μπορούσα ωραιότατα να ήμουν εγώ. λες να παίρνω λεωφορείο κ να μην το ξέρω;;;;
Σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια.
Για πολυτάλαντος δεν ξέρω, δεν είναι στη θέση μου να μιλήσω - μπορώ όμως με σιγουριά να σου πω ότι αγαπάω πολλά διαφορετικά πράγματα και πέφτω με τα μούτρα συνέχεια και το απολαμβάνω! Φιλιά!
Τέλειο! (ποστ, σκιτσα, όλα)
ΑπάντησηΔιαγραφήse ευχαριστώ τζοανάκο μου!
ΔιαγραφήΚαλά είσαι;
θα περάσω και γω να πώ ένα "γειά".
Είναι που οι περισσότεροι δυσκολευόμαστε να δεχτούμε τον έπαινο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΙδιαίτερα όμορφα τα σκίτσα...
:)
Μισοάγνωστη, χαίρομαι που σε βλέπω "εδώ".
ΔιαγραφήΤο θέμα (νομίζω) εντοπίζεται περισσότερο στο αν μπορούμε να εκφράσουμε έναν έπαινο,ή ένα καλό λόγο για τον άλλον άνθρωπο, και λιγότερο για το αν μπορούμε να τον δεχτούμε.
Στην έκφραση του καλού,ο περισσότερος κόσμος κάνει εκπτώσεις και στραβώνει το στόμα του...
Λες και θα του πέσουν τα γαλόνια. Καλημέρα.
Κι εγώ πέφτω με τα μούτρα. Στην αρχή. Μετά, ως γνήσια Δίδυμος, βαριέμαι :-)
ΑπάντησηΔιαγραφήυ.γ.: δεν θέλεις να βάλεις τις απαντήσεις να βγαίνουν κάτω από κάθε σχόλιο ξεχωριστά? Είναι πολύ εύκολο. Πας στις ρυθμίσεις ->σχόλια -> προσθήκη φόρμας σχολιων: επιλέγεις την "ενσωματωμένη ανάρτηση" και δεν ξεχνάς να αποθηκεύσεις τις αλλαγές! καλή επιτυχία αν το κάνεις!
μα τί ωραίο που είναι να πέφτεις με τα μούτρα! Εγώ το κάνω ΠΑΝΤΑ! Σα να τρως ένα γλυκό: δεν μπορώ να το φάω λίγο-λίγο με μικρό κουταλάκι: Χλάπ! Μιά, άντε δύο μπουκιές και το φχαριστήθηκα!
ΔιαγραφήΕίδες; την άκουσα τη συμβουλή σου με τα σχόλια. καλημεούδια πολλά.
τέλεια τα κανες! (χωρίς επιτήδευση...) ;)
ΑπάντησηΔιαγραφήθέενκ γιου, μάστερ!
ΔιαγραφήΜέΙ δε φόρς μπι γουίγ άσσ...
Ε αφού είναι τέλειο!! :)
ΑπάντησηΔιαγραφή