Διάφοροι αρχιτέκτονες, φλερτάροντας αλαζονικά με τα νέα τεχνολογικά μέσα πειραματίζονται με τα laser-cuts (διατρητα στοιχεία μέσω προγραμματισμένης κοπής με laser) ή συναρμογή ανόμοιων στοιχείων/πανέλων.
Προφασίζονται το καινοτόμο, το διαφορετικό, το μη-κανονικό, το φιλελεύθερο.
Μιλούν με ωραία λόγια για "οργανική", "βιομορφική" κλπ αρχιτεκτονική.
Και ξεχνούν να μας πουν ότι στην ουσία κατασκευάζουν αδιάφορα κουτιά με φανταιζί περιτύλιγμα. Ξεχνούν να πουν ότι όποιος ζει μέσα θα βλέπει τον κοσμο ριγέ ή πουά, ή, καλύτερα, θα δουλεύει τόσο που δε θα έχει ενδιαφέρον ή χρόνο να βλέπει προς έξω, καθ' όλου.
Και μεις υποτίθεται ότι το χάφτουμε, ότι θέλουμε και μεις να μετέχουμε στο παιχνίδι της κατασκευασμένης μόδας.
Και τότε μας σερβίρουν και το άλλο παραμύθι.
Την απελευθέρωση της φόρμας, του σχήματος, από τα παραδοσιακά δεσμά της ορθοκανονικότητας. Μας δείχνουν γαρίδες, οστρακόδερμα και λοιπά κακάσχημα πλάσματα προκειμένου να νομιμοποιήσουν τα δημιουργήματα που "απελευθερώνονται".
και τότε αντικρίζουμε κτίρια όπως:
ή επίσης,
Και μεις, άβουλοι καθώς γινόμαστε, τείνουμε να πιστέψουμε στην "απελευθέρωση της φόρμας", ξεχνώντας τα κλιματικά δεδομένα, ξεχνώντας την πραγματικότητα,
ξεχνώντας πως είναι να ζούμε σα κλειδαμπαρωμένα ποντίκια στον 50ό όροφο με μόνη έγνοια να μην πιάσει φωτιά, να μην μπορούμε να βγούμε έξω να αερίσουμε τα ρούχα μας.
Ξεχνάμε τα πάντα στην αδιάκοπη έγνοια να μοιάσουμε, να γίνουμε και μεις όμοιοι των "εξελιγμένων" και "ελεύθερων".
Άξιοι της τύχης μας ακολουθούμε τυφλοί μια εξέλιξη που εγκαθιστά την αισθητική του γυαλιστερού εντυπωσιασμού, την αρχιτεκτονική του νέου λαϊφ-στάϊλ (όταν το γράφεις σε ελληνικούς χαρακτήρες παύει να είναι της μόδας, "τρέντυ").
Θυμάμαι τη διαφήμιση με "το τζάκι γωνία και τη γυψοσανίδα αποπάνω".
Ίσως η προσωρινή οικονομική ένδεια να καθυστερήσει λίγο την (αναπόφευκτη) εξέλιξή μας.
Λες αυτοί οι βάρβαροι νά 'ναι πράγματι η μόνη μας "λύσις" ;
