Κυριακή 26 Ιανουαρίου 2014

Για τις άγνωστες λέξεις και τα σκουριασμένα νοήματα

Μετά από επίμονη μελέτη ενός μήνα ολοκλήρωσα την προσεκτική ανάγνωση της "Εκλογής έργων" του Συκουτρή (Εκδ. Κάκτος, 1997) - 920 σελίδων σε γλώσσα καθαρεύουσα.

Συνειδητοποιώ πόσο φτωχοί έχουμε γίνει όχι λεξιλογικά, αλλά εννοιολογικά.
Σημείωνα λέξεις που μου ήταν μέχρι τώρα άγνωστες, όσο αυτονόητο και να είναι το νόημά τους. Επαναλαμβάνω: πόσο φτωχοί έχουμε γίνει...
Η χρήση των λέξεων δεν αποτελεί μια διαδικασία επίδειξης της ευρυμάθειάς μας, ένας διαγωνισμός εκζήτησης, αλλά μια έκφραση πλούτου νοημάτων και ιδεών.

Παρουσιάζω μια σειρά λέξεων αυτονόητων και σπανίως χρησιμοποιούμενων που μου έκαναν εντύπωση (επαναλαμβάνομαι εσκεμμένα):

αροτριώνω
αυτοκολακεία
απειροκακός
αφιλόδοξος
αφιλαυτότερος
ανελλήνιστος
άναγνος
ασύντριπτος
ανεπίγνωστος
αγαπίζω
ανέστιος
αδάκρυτος
αυτοπροαίρετος
απρομάντευτος
ανοικτιρμοσύνη
αστόχημα
αυθιγενές
ακήρατος
ανοητεύματα
αλωτό
αθανατίζειν
γκρεμιστής
δημοκόπος
δυσαπόκτητο
εγκατοπτρίζομαι
ευκοσμία
κοινόλεκτα
μεγαλοκίνδυνος
ουρανογείτων
πλουτοδότης
πρόσκτημα
πλατυρρημοσύνη
ωραιοθάνατος

Για τη σημερινή αναφορά (ας την αποκαλέσουμε και "ανάρτηση"), δεν εφορμώ από την "εκζητημένη λεξιθηρία των θορυβότιτλων άρθρων" που πολιορκούν οι γλωσσοκάπηλοι, αλλά από τη δίψα για το Ωραίο ως αποτέλεσμα της Ώρας, της καταλληλότητας της άγιας στιγμής που μας πλουταίνει.
Ενάντια λοιπόν στον "ανερμάτιστο δημοσιογραφισμό" και υπέρ μιας πνευματικότητας που δεν προορίζεται να παραμένει κλεισμένη σε σκονισμένα συρτάρια στεγνών "ιδιοκτητών", σας παραδίδω αυτά που με συγκίνησαν, τα νοήματα φυσικά, και όχι τις λέξεις καθεαυτές.

Καλή εβδομάδα σε όλους.

ΥΓ
Μια παλιά, αλλά παντοτινή μου αγάπη:
Τα α-δέλφια και τα δελφ-ίνια έχουν κοινή τη μήτρα (=δέλφυς) που τα γέννησε.
(τα δελφίνια είναι τα παιδιά της θάλασσας σύμφωνα με τη μυθολογία)


Τρίτη 21 Ιανουαρίου 2014

Προσκτήματα και αποκτήματα, ή προς ένα γρήγορο θάνατο.

Συναντώ τη λέξη "πρόσκτημα".
Έρχομαι αντιμέτωπος με μια οργιώδη περιέργεια να διευκρινίσω τη διαφορά από το "απόκτημα".
Δεύτερο χτύπημα, η "εκλογή" έναντι της "επιλογής".

Ως μη-φιλόλογος, αλλά σίγουρα ως ενδιαφερόμενος για την κατάκτηση κορυφής-προς-κορυφή των υπέροχων νοημάτων που προσδιορίζει η γλώσσα μας, ξεκινάω σε αναζήτηση.

Φυσικά, πηγαίνω στη βιβλιοθήκη μου, τραβάω το "μυστικό όπλο", το λεξικό του Σταματάκου και βρίσκω ότι:
-το "πρόσκτημα" αναφέρεται σε μια ΕΠΙΠΛΕΟΝ απόκτηση τινός πράγματος, ενώ η απλή απόκτηση δεν αναφέρει οποιοδήποτε αντίστοιχο συσχετισμό.
-το "επιλέγω" σημαίνει "λέγω επιπροσθέτως", δηλαδή -και πάλι- συσχετίζει την ενέργεια με μια άλλη. Η "εκλογή", που σημαίνει διαλέγω ανάμεσα σε άλλα, αλλά δεν αναφέρεται σε συσχετισμό.

Σκέφτομαι αυτό που μου είπε ένας φίλος: το σχέδιο εκμετάλλευσης ενός λαού γίνεται αποτελεσματικότερο όταν ο λαός έχει χάσει τον πολιτισμό του. Το πρώτο χτύπημα στον πολιτισμό είναι η απώλεια της γλώσσας, άρα η απώλεια επικοινωνίας. Ένας γρήγορος θάνατος.

Επινέφελος, σκέφτομαι, νιώθω.

mlks, eimai f2g otan 3ero ti 8elo.
 Poia apolia glosas kai mlkies???
CU!

Το παρόν αφιερώνεται στους μαθητές μου και σε όλα τα νέα παιδιά που βρίσκουν αστεία και ανώφελη τη χρήση της γλώσσας σε όλη της την έκταση.


Πέμπτη 16 Ιανουαρίου 2014

Οι νέες συμμαθήτριες

Ανοίγει η πόρτα.
Μπαίνει η ιδιοκτήτρια  - "καλημέρα κορίτσια"
Ανάμεσα στις νέες μου συμμαθήτριες, στην πισίνα, με την πιτσιρίκα δασκάλα του Aqua Gym,  ήμουν και γω, με το ωραίο μου το σκουφάκι, το μπλε ελεκτρίκ, έτοιμος για νέες περιπέτειες.
Έχει πλάκα.
Μια ζωή ανάμεσα σε τόσες (υπέροχες όλες τους) κυρίες.

Εδώ και περίπου 2 χρόνια ήμουν σε περιβάλλον pilates, aqua aerobic,και άλλα υπέροχα.
Στην αρχή ήταν περίεργο να είμαι ο μόνος αρσενικός - άκουγα ανέκαθεν διάφορα ασύλληπτα σχόλια από τις συμμαθήτριές μου, είτε όταν πείραζε η μία την άλλη, είτε όταν "πείραζαν" εμένα. Το κορυφαίο βέβαια το είχε πει η κυρία Μ. που μου είπε μέσα σε μάθημα πιλάτες: "και τώρα εσύ κύλησε το σώμα σου, και όπου σου αρέσει, σταμάτα", κλείνοντας το μάτι και εννοώντας να σταματήσω ΣΕ ΟΠΟΙΑ ΣΥΜΜΑΘΗΤΡΙΑ ΔΙΑΛΕΞΩ.

Η καλή μου επίσης με πειράζει ακόμα λέγοντας ότι τη χάσαμε πλέον την ευκαιρία να γίνω συνοδός για ώριμες κυρίες, να τις βγάζω για φαγητό, να τους μιλάω για τέχνη, κλπ. (η καλή μου ήθελε να τους μιλάω, αλλά ΜΟΝΟ να τους μιλάω.
Τέλος πάντων - δε νομίζω ότι υπήρχε ποτέ η "ευκαιρία", αλλά έχει πλάκα και μόνο στη σκέψη.

Οπότε τώρα "πάμε γι' άλλα", με νέες συμμαθήτριες, νέο μάθημα, πάντα όμως σε παραπλήσιο "κοινό". Το κοινό έχει ένα προφίλ κυριών μεταξύ 45-65+.
Πέρα από την πλάκα, υπάρχουν πολλά που συνεχίζουν να με γοητεύουν. Τί εννοώ:
Μετά από μια ηλικία ο άνθρωπος απενοχοποιείται. ξεχνάει την εγνοια μήπως παρεξηγηθεί, ξεχνάει τις τυπικότητες, και σίγουρα έχει βαρεθεί τις καθωσπρεπίλες.
Οπότε ανοίγει το στοματάκι του και κεντάει. Κάποιοι και κάποιες χάνουν το μετρο, αλλά σε γενικές γραμμές τα πράγματα γίνονται πιο ανθρώπινα. και είναι σχεδόν πικρό να σκεφτείς ότι πρέπει να την ξοδέψεις, να τη σπαταλήσεις τη ζωή μέχρι να φτάσεις να ξαναγίνεις απλός.
Λές να μη χρειάζεται να γίνεις περίπλοκος εξ' αρχής και να γλιτώσεις και την ταλαιπωρία;
Εμπρός λοιπόν στο δρόμο της απλότητας (όχι της απλοποίησης, της υπεραπλούστευσης ή της ισοπέδωσης), με συνοδοιπόρους νέους, παλιούς, παντοτινούς.

Καλημέρα κορίτσια!!!

Κυριακή 5 Ιανουαρίου 2014

Στάχτη στα μάτια

"Κρύα σταχτιά μάτια δεν ξέρουν τί αξίζουν τα πράγματα, λέγει ο Νίτσε."
Συκουτρής, Ι., "Φιλολογία και ζωή", στη "Διαλογή έργων" , εκδ. Κάκτος, Αθήνα, 1997.

Η συναναστροφή μου με τους νεκρούς καρποφορεί πάντοτε. Μου δίνει ζωντάνια αξεπέραστη, δύναμη αξιέραστη.
"Μηδείς αφιλοσόφητος εισίτω" !


Σάν χάδια οι λέξεις βάζουν φωτιά σε όλη μου την υπόσταση.

Τετάρτη 1 Ιανουαρίου 2014

Οι ερωμένες

Η Καλή και η Ανάποδη είναι ερωμένες που η μία συμπληρώνει την άλλη.


































Ζεύγος δυνάμεων θηλυκών
κινούν (και ίσως ζαλίζουν ενίοτε) τον Κόσμο.
Αγαπημένες.