Για τις άγνωστες λέξεις και τα σκουριασμένα νοήματα

Μετά από επίμονη μελέτη ενός μήνα ολοκλήρωσα την προσεκτική ανάγνωση της "Εκλογής έργων" του Συκουτρή (Εκδ. Κάκτος, 1997) - 920 σελίδων σε γλώσσα καθαρεύουσα.

Συνειδητοποιώ πόσο φτωχοί έχουμε γίνει όχι λεξιλογικά, αλλά εννοιολογικά.
Σημείωνα λέξεις που μου ήταν μέχρι τώρα άγνωστες, όσο αυτονόητο και να είναι το νόημά τους. Επαναλαμβάνω: πόσο φτωχοί έχουμε γίνει...
Η χρήση των λέξεων δεν αποτελεί μια διαδικασία επίδειξης της ευρυμάθειάς μας, ένας διαγωνισμός εκζήτησης, αλλά μια έκφραση πλούτου νοημάτων και ιδεών.

Παρουσιάζω μια σειρά λέξεων αυτονόητων και σπανίως χρησιμοποιούμενων που μου έκαναν εντύπωση (επαναλαμβάνομαι εσκεμμένα):

αροτριώνω
αυτοκολακεία
απειροκακός
αφιλόδοξος
αφιλαυτότερος
ανελλήνιστος
άναγνος
ασύντριπτος
ανεπίγνωστος
αγαπίζω
ανέστιος
αδάκρυτος
αυτοπροαίρετος
απρομάντευτος
ανοικτιρμοσύνη
αστόχημα
αυθιγενές
ακήρατος
ανοητεύματα
αλωτό
αθανατίζειν
γκρεμιστής
δημοκόπος
δυσαπόκτητο
εγκατοπτρίζομαι
ευκοσμία
κοινόλεκτα
μεγαλοκίνδυνος
ουρανογείτων
πλουτοδότης
πρόσκτημα
πλατυρρημοσύνη
ωραιοθάνατος

Για τη σημερινή αναφορά (ας την αποκαλέσουμε και "ανάρτηση"), δεν εφορμώ από την "εκζητημένη λεξιθηρία των θορυβότιτλων άρθρων" που πολιορκούν οι γλωσσοκάπηλοι, αλλά από τη δίψα για το Ωραίο ως αποτέλεσμα της Ώρας, της καταλληλότητας της άγιας στιγμής που μας πλουταίνει.
Ενάντια λοιπόν στον "ανερμάτιστο δημοσιογραφισμό" και υπέρ μιας πνευματικότητας που δεν προορίζεται να παραμένει κλεισμένη σε σκονισμένα συρτάρια στεγνών "ιδιοκτητών", σας παραδίδω αυτά που με συγκίνησαν, τα νοήματα φυσικά, και όχι τις λέξεις καθεαυτές.

Καλή εβδομάδα σε όλους.

ΥΓ
Μια παλιά, αλλά παντοτινή μου αγάπη:
Τα α-δέλφια και τα δελφ-ίνια έχουν κοινή τη μήτρα (=δέλφυς) που τα γέννησε.
(τα δελφίνια είναι τα παιδιά της θάλασσας σύμφωνα με τη μυθολογία)