Κυριακή 27 Φεβρουαρίου 2011

Ο Πασχαλίτσος

Όταν έχουμε πολλή δουλειά, προκειμένου να ξεσκάσουμε συχνά μας πιάνει ένα ξεχωριστό είδος βλακείας, αυτό των ηλίθιων ερωτήσεων και αποριών. έτσι λοιπόν το προηγούμενο Σ/Κ, εν μέσω άπειρης δουλειάς προέκυψε η απορία:
Γιατί λέμε "η πασχαλιτσα" - αρσενικό δεν υπάρχει; αν υπήρχε πως  θα λεγόταν: "ο πασχαλίτσος";
Συμβαίνει το ίδιο και με τη γαρίδα, την καραβίδα; Και με το καημένο το καλαμαράκι τί γίνεται; έχει πουλάκι το καλαμαράκι; και αν ναι, με ποιόν τη βρίσκει; με τη σουπιά; υπάρχει "ο σουπιός";
Πολύ σοβαρά πράγματα δηλαδή. Παράτησα σχεδόν ααααααμέσως ό,τι έκανα και άρχισα να γκουγκλάρω, μιας και το γκουγκλ (ω-τί πνευματώδες όνομα τούτο!) είναι κάτι σαν την εγκυκλοπαίδεια 'Ηλιος", "δομή" ή έστω "πάπυρος-λαρούς-μπριτάνικα". (Σ.τ.Μ. αυτές οι λέξεις για τα νέα παιδιά είναι κάτι σαν το τηλεφωνο με κυκλικό δίσκο και στρογγυλές τρύπες - άγνωστα αντικείμενα, δλδ).
Ρωτώντας όμως πας και στην πόλη.
Η απορία μου λύθηκε αρκετά γρήγορα, και, τολμώ να πω, ευχάριστα.
Βρήκα αμέσως αυτό: (σε ένα φόρουμ φωτογράφων)


Και ευθύς αμέσως αποφάσισα να ντυθώ Πασχαλίτσος τις Απόκριες.
Σκέφτηκα ακριβώς τον τρόπο:
θα φορέσω το μαύρο θερμικό κολλάν του σκι, μια μαύρη μπλούζα (θα αποφύγω αυτή με τους AC/DC,ή έστω τους Iron Maiden, νομίζω έχω και σκέτη) και -το κλου-
θα κουβαλήσω μια κόκκινη λεκάνη (που έχω για το πλύσιμο των μάλλινων) στην πλάτη, αφού της προσαρμόσω τα κατάλληλα μαύρα λουριά και τη βάψω με μαύρες βουλίτσες.
Το κακό είναι ότι το μόνο πάρτυ που θα μπορούσα να πάω γίνεται την ερχόμενη παρασκευή που εγώ θα βρίσκομαι στην Κω με σιδεράδες και μπετατζήδες και ξυλουργούς. ό,τι πιο αντιερωτικό θα έλεγα.
Υπάρχει και η εναλλακτική να σκάσω ντυμένος Πασχαλίτσος στην οικοδομή, και μετά να πάω κατευθείαν στο πάρτυ από το αεροδρόμιο, αεροπλάνο, κλπ.
Αλλά ίσως και να μην πληρούνται οι κανόνες ασφαλείας και υγείας - για σκέψου να πέσει ο Πασχαλίτσος στην πισίνα με τις τσιμεντοκονίες: θα βραχούν τα φτεράκια μου (...)

Παρασκευή 11 Φεβρουαρίου 2011

Διαγώνισμα

1.Τα ρώτησα για τη σημασία του φυσικού φωτισμού στη βυζαντινή αρχιτεκτονική και μου είπαν
"είχε μεγάλη σημασία το φυσικό φως για να μη χρησιμοποιούν ρεύμα"
...
...
!

2. Ρώτησα ένα παιδί (25 χρονών μαντράχαλο, στο β' έτος) το εξής απλό:
έστω ότι έρχεται ο ξάδερφός σου από τη μάνη στην αθήνα. έχετε ραντεβού στο κέντρο, και σου ζητάει να του δείξεις κάποια ωραία και σημαντικά νεοκλασικά κτίρια στο κέντρο, και έναν έλληνα αρχιτέκτονα του νεοκλασικισμού (έναν ζήτησα μόνον ο κακομοίρης).
Απάντηση:
θα τον πάω στον πειραιά που έχει ωραία. και θα σας πω ποιόν έλληνα ξέρω: τον Ερνέστο Τσίλλερ.

ΜΑ ΚΑΛΑ ΡΕ ΓΑΜΩΤΟ, ΔΕ ΣΚΕΦΤΟΝΤΑΙ ΚΑΘΟΛΟΥ;;;;;;;;

Σάββατο 5 Φεβρουαρίου 2011

Tο Ψάρι που θα με έκανε Πλούσιο

Σήμερα μαζευτήκαμε σε οικογενειακό τραπέζι. Δίπλα μου καθόταν ο αδελφός μου που είχα καιρό να δω.
Η κουβέντα ξεκίνησε από γυναικείο σχόλιο για ένα νέο τύπο πεντικιούρ (=καλλωπισμός πελμάτων) που γίνεται με ψαράκια. (...)
;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;
Όπως καταλαβαίνετε, όντας παντελώς άσχετος με το άθλημα, ρώτησα να μάθω.
"Πρόκειται για ψαράκια που βάζεις μέσα στο νερό τα πόδια σου και εκείνα τρώνε (αφαιρούν) τα σημεία του πέλματος, όπως ακριβώς θα έκανες και στο πεντικιούρ"
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
(παύση ημίσεως)
(σκέψη μερικών δευτερολέπτων)
Σκύβω στον αδελφό μου και του λέω:
-"Φαντάσου να υπήρχε το ψαράκι που θα ανέβαινε λίγο ψηλότερα από τα πελματάκια σου και θα σε έκανε να χαμογελάσεις ευτυχισμένος"
-"Θα γινόντουσαν πολλοί αρσενικοί ευτυχισμένοι, και κάποιοι θα άλλαζαν και τις σχέσεις τους με τις εν δυναμει συντρόφους", απάντησε.
Και συμπλήρωσε:
"Blowfish", και θα γίνεις εκατομμυριούχος!
Χαχαχαχαχαχαχαχαχα!

Άκουσα βέβαια τα γνωστά σχόλια ("όλο εκεί το μυαλό σου", "δεν ντρέπεσαι λιγάκι", "απαράδεκτος", και όλα τα σχετικά), αλλά εγώ γέλασα με την ψυχή μου, τόσο ως προς την οπτικοποίηση της σκέψης μου, όσο και σε σχέση με τις αντίστοιχες διαφημίσεις, επιχειρηματικές κινήσεις, αλλαγές στις οικογενειακές δομές, κλπ.