Θεωρώ ότι η σκανταλιά είναι υποτιμημένη. Σχεδόν ξεχασμένη. Απορώ, μάλιστα, αν τα νέα παιδιά γνωρίζουν τη σημασία της λέξης. Απορώ αν έρχεται στο μυαλό τους ο Τρελαντώνης, ο αγαπησιάρης, ο τρυφερός, ο πανέκυπνος, ο ζωντανός.
Αλλιώς, τί θάτανε η σκανταλιά; απλά μια "παρέκκλιση"; μια "ανωμαλία", "διαφοροποίηση" συμπεριφοράς; αυτό που δεν πρέπει; τί πρέπει; γιατί;
Η σκανταλιά είναι κέφι, είναι εξυπνάδα, είναι αυτό που θέλουν να κάνουν και οι υπόλοιποι, και που δεν τολμούν.
Είμαι λοιπόν υπέρμαχος της σκανταλιάς, της καλοπροαίρετης παρέκκλισης από τα καθιερωμένα, τα αποστεγνωμένα και βαρετά. Γι' αυτό και χρησιμοποιώ συχνά την έκφραση "έκανα μια σκανταλιά" ή "έσπασα ένα βάζο".
Σήμερα ήμαστε με την καλή μου στην κουζίνα και ετοιμάζαμε διάφορα αυτοσχέδια -σχεδόν πάντα- πιάτα για αύριο. Δοκιμάζαμε λοιπόν μια "νόστιμη" εκδοχή της ταραμοσαλάτας. Δοκιμάζαμε, αλλάζαμε πιάτα - έπρεπε να πλυθούν. Είχα αποτρελαθεί να γλύφω τα 1000 κουταλάκια που δοκίμαζα πριν τα πλύνω. και φυσικά, το ευλαβικό καθάρισμα του κάθε σκεύους. Πρώτα το γλύφεις, και μετά το πλένεις. Σιγά μην το πλύνεις κατ' ευθείαν! να πάει χαμένο "εκείνο το μικρό, το λίγο, εκείνο που δεν το πιάνει το σφουγγάρι;" Ποτέ!
Περιττό βέβαια να πω ότι σκάσμισα στην ταραμοσαλάτα... (που βγήκε και νόστιμη, και ξυνούλααααααα)
Ομολογώ ότι έχω ένα θέμα με τη γεύση. Σα να επιδιώκω να κατανοήσω τον κόσμο μέσα από τη γεύση, μέσα από το στόμα. Η γεύση είναι συναίσθημα, είναι πάθος, αγάπη.
Τώρα που σας γράφω ακούω Joy Division και σκέφτομαι τους ανθρώπους που αγαπάνε, που δοκιμάζουν που πειραματίζονται, που έχουν τα κότσια να τσαντίζονται, να λατρεύουν, να συναρπάζονται από πράγματα που οι άλλοι βρίσκουν "καθημερινά".
Τα τύμπανα συγκλονίζουν την ψυχή, η φωνή γδέρνει την ψυχή, την κάνει εύφορη, την προετοιμάζει να δεχτεί τον σπόρο της χαράς, της δύναμης.
Μη με ρωτήσετε πώς τα κατάφερα και πήδηξα από την ταραμοσαλάτα στην αγάπη τη στοματική, και μετά στους Joy Division...
Love will tear us apart,
again...
Λατρεύω το μπάσο μαζί με τα τύμπανα.
Λέω μετά να βάλω Sound, ή Cave.
Καλοφαγωτη η ταραμοσαλατα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπο τζατζικι εμεινε τιποτα και για μενα για γλυψιμο ;
Χαρταετο χειροποιητο, με ζωγραφιες δικες σου θ' αμολησεις ;
Αντε, καλα κουλουμα, σκανταλιαρη
Ομορφα να περασεις και
ΚΑΛΗΜΕΡΑ!
Dear Χαρ!
ΑπάντησηΔιαγραφήτζατζικάκι δεν κάναμε, αλλά είναι καλή ιδέα.
Χαρταετό δεν πάω να πετάξω, απολαμβάνω τους δίσκους μου σε session σπιτιού με τσάϊ και κέφι. Βινύλια αγορασμένα σε δραχμές από το 7+7, κυρίως παλιό ροκ δεκαετιών 70-80.
Καλά κούλουμα, και μερσί για το "σκανταλιάρη" - το λαμβάνω ως χαμογελαστή κουβέντα. Και συ πέρνα όμορφα. Μερσί!
Αγαπημένε Πιπέρη
ΑπάντησηΔιαγραφήαυτού του τύπου τις γευστικές σκανταλιές τις αγαπάει ιδιαίτερα και το δικό μου έτερον ήμισυ και είναι μεγάλη μου χαρά να του δίνω τα μπωλ με τα υπόλοιπα από το μείγμα του κέικ (αν κ έχει ωμά αυγά κ δεν είναι ότι καλύτερο λένε)να το καθαρίζει, ή τα μπωλ που χρησιμοποίησα για να ετοιμάσω την κουβερτούρα.
Τον Τρελαντώνη που τον θυμήθηκες; Με πιάνει συγκίνηση όταν βλέπω αυτά τα βιβλία της Πηνελόπης Δέλτα. Άσε για τον Μάγκα, δεν το συζητώ καν...
Όσο για τους Joy Division βρίσκω το αριστουργηματικό τους τραγούδι που αναφέρεις ζοφερό όσο δεν πάει. Γιατί περιλαμβάνει τόση μεγάλη δόση αλήθειας που διαλύει.
Θα μου πεις όμως, την αλήθεια οφείλουμε να αντέχουμε και σαν μονάδες και σαν σχετιζόμενοι με άλλους...
Καλή Σαρακοστή!
Εχω πιο παλιο ροκ απ' το δικο σου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΒινυλια απο το 50-70. Αν ποτε συναντηθουμε θα στα χαρισω.
Νασαι καλα!
Και του χρονου !
από αρχιτέκτων μας προέκυψες σκανδαλιάρης!
ΑπάντησηΔιαγραφήκαλή σαρακοστή. ελπίζω να μη βαρυστομάχιασες απο τα εκατό κουταλάκια που έγλυψες!!!
Φέτος ανακάλυψα ότι μου αρέσει πολύ η ταραμοσαλάτα. Ευτυχώς τους joy divsion και τους Sound τους ήξερα από παλιά! Καλή μας χώνεψη (αν και τόσες μέρες μετά θα χεις χωνέψει για καλα!)
ΑπάντησηΔιαγραφήMermy, dear,
ΑπάντησηΔιαγραφήχαίρομαι πολύ που σε ακούω,
χαίρομαι που συγκινείσαι με τις αδυναμίες μας, με τον τρελαντώνη και το μάγκα μας.
χαίρομαι για τους joy division.
Χαίρομαι που υπάρχουν κι άλλοι παλαβοί που αντέχουν ακόμα να συγκινούνται...
Χαρ -Αλβ,
με κάνεις και χαμογελάω!
Χάζευα διάφορους δίσκους από το'67-'73 και έλαμπα από χαρά...
Grateful dead, procol harum, hendrix, joplin, kinks, animals, can, floyd, και τόσα αλλα...
Ριάκι,
και σκανταλιάρης, και γλυκατζής, αθεράπευτος! Εσύ δηλαδή δεν είσαι γλυκατζού; ε;
Καλό παιδί, πολύ καλό παιδί με τόση ταραμοσαλάτα! Εύγε!