Εχτές ήμουν πάλι στην Κω όπου πλέον προχωράει και πάλι το έργο. Πρόκειται για ένα σπα 4.500 τ.μ.
Δουλεύω τη μελέτη εδώ και 10 μήνες. Μια ομάδα επίμονων, πυροβολημένων μηχανικών που ελπίζουμε ότι όλα θα πάνε καλά. Και το έργο προχωράει. Ο Θοδωρής προχώρησε τις σωληνώσεις της κεντρικής πισίνας που θυμίζει παλιό screen saver των windows, ο Τάσος ξεκινάει καλουπώματα άμεσα και κλείνει ψευδοροφές, ο Νίκος αντέχει τις αρχιτεκτονικές μου παρεμβάσεις και εγώ δοκιμάζω τις αντοχές μου, δεδομένου ότι η ευθύνη είναι μεγάλη. Και γουστάρω, γουστάρω τρελά, κάτι σαν επαγγελματικός οργασμός, και φαντάζομαι τα υδρομασάζ και τα αερομασάζ που θα κάνω εκεί (βλ επόμενη εικόνα)
Και σαν να μην έφτανε αυτό, ξεκινήσαμε και το waterpark. Πάλι με την ελπίδα ότι θα προλάβουμε να το φτιάξουμε σε 12 εβδομάδες.
Γιατί μόλις εχτές μπήκε το σφυρί να αρχίσει να σπάει, και ελπίζουμε από δευτέρα να αρχίσουμε να σκάβουμε τις 2 πισίνες. Πολλές αντλίες, μηχανοστάσια, προβληματα καθιζήσεων, και άλλα υπέροχα. Και γω πάλι γουστάρω, τρελαίνομαι, τρελαίνομαι πολύ. Φανατσιώνομαι τις βουτιές μου, το χαβαλέ και τις παρουσιάσεις του έργου μετά. Και μέχρι τότε, με την ελπίδα, το άγχος, και μια διεστραμμένη ηδονή, ένα φλερτ με την εικόνα του τελικού αποτελέσματος. Εμείς οι μηχανικοί μάλλον είμαστε τελικά λίγο μαλάκες, ίσως λιγο βλαμμένοι, δεν ξέρω. Ονειροπαρμένοι, έστω. Και ανεβαίνουμε, κατεβαίνουμε με τα αεροπλάνα πάρε-δώθε, και δώστου τα κινητά, οι τσακωμοί, οι συνεννοήσεις, τα σχέδια, τα σκαριφήματα, οι μουντζούρες. Χτές κατεβήκαμε με το Νίκο αυθημερόν πάλι. Στήνουμε και κάτι γραφεία εκεί, αλλά τίποτα τόσο ενδιαφέρον όσο τα άλλα.
" Η ελπίδα πεθαίνει τελευταία", είπε ο Τάσος, και έφαγε άλλο ένα λουκουμαδάκι που είχε φέρει στο εργοτάξιο (και αυτό πληρωμένο με την ελπίδα).
"έλα, και θα βγει ωραίο τελικά" - η ψυχή μας το ξέρει. Και γουστάρουμε όλοι μαζί.
μα αυτά τα έργα είναι τα παιδιά μας πως να κάνουμε διαφορετικά. Εύχομαι καλή συνέχεια φίλε μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήmalerάκο, χαρά μου να σε βλέπω εδώ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε ευχαριστώ για την κατανόηση - η διαστροφή είναι ίδιον του επαγγέλματος. Οι ιδέες γοητεύουν και άρα κοστίζουν σε χρόνο, σε πόνο, σε κόπο. Αλλά η χαρά που προσφέρουν, δεν περιγράφεται. Αυτό το σπα (αν πράγματι καταφέρουμε να τελειώσει - λόγω χρημοτοδοτήσεων), θα τελειώσει το 2013. Και μέχρι τότε θα μας έχει βγει το λάδι. και μεις θα γουστάρουμε!
όπως τα λες, επαγγελματική διαστροφή!
ΑπάντησηΔιαγραφήάντε όλα καλά να πάνε έυχομαι (ή μάλλον για να είμαστε ρεαλιστές: εύχομαι την ελαχιστοποίηση των στραβών στο έργο) ;)
ΑπάντησηΔιαγραφήeyxomai o,ti kai to apo panw atomo. eyxaristw :)
ΑπάντησηΔιαγραφήoπως τα γραφεις ειναι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠερασα μετα απο καιρο να ευχηθω να περασεις καλες αποκριες και καλη καθαρα δευτερα με υγεια και καλη παρεα!!
ρε συ, Ριάκι,
ΑπάντησηΔιαγραφήωραίες δεν είναι οι επαγγελματικές διαστροφές; γιατί ο κόσμος τους προσδίδει αρνητικό χαρακτήρα;
Καλόπαιδο,
"η ελαχιστοποίηση των στραβών στο έργο" είναι ρήση μηχανικού, και μόνον! Εύγε , συνάδελφε! Η καλύτερη ευχή...
Τζοανάκο, θερμά ευχαριστώ.
Σκρουτζάκο,
και σεσένα, ό,τι επιθυμείς!
Τί θα ντυθείς;