Να δημιουργείς πραγματικότητες!

Τα κάστρα που έχω δε μου αρκούν από μόνα τους. Δε μου αρέσουν. Θέλω να φτιάξω άλλα, πιο ωραία, να βάλω και τα playmobile μέσα. Θα πάρω τα lego να τα φτιάξω.
Η μαμά μου είναι μέσα, συχνά με ρωτάει γιατί είμαι τόσο ήσυχος. Μα δεν είμαι ήσυχος! Φτιάχνω! Φτιάχνω κάστρα, σπιτάκια, βουνά.
Ζωγραφίζω του ουρανούς τους, τις θάλασσές τους.
Να. Προχτές έφτιαξα και εκείνη τη βάρκα από μπάλσα (ειδική φλούδα ξύλου για μοντελισμό), και ήταν πολύ ωραία, κι ας πήγε στον πάτο στην πλατεία Ν.Σμύρνης. Θα έφταιγε το μοτεράκι το ηλεκτρικό που ήταν πολύ βαρύ μάλλον. Αλλά την έφτιαξα! Την ήθελα, τη σκέφτηκα, την έφτιαξα.
Έχει ακόμα μια γαλήνη, μια ησυχία, μια ζέστα σιωπηλή το δωμάτιό μου. Αυτό που λένε "γλυκιά μοναξιά", μα εμένα δε με πειράζει. Μ' αρέσει να με αφήνουν ήσυχο να φτιάχνω τους κόσμους μου, τα κάστρα και τις πανοπλίες μου. Εγώ ζώ εκεί μέσα.
Έχει μια γλυκιά ησυχία λοιπόν. ίσως και να πειράζει που ζωγράφισα και τους τοίχους του δωματίου μου - η μαμά μου δε χάρηκε πολύ όταν το είδε, κι ας ήταν έτσι ωραίο.


Πέρασαν χρόνια από τότε, και θυμάμαι ένα δάσκαλο, φυσικό που συνήθιζε να λέει "βρίζω κι ονειρεύομαι. Βρίζω γιατί ο κόσμος δεν είναι όπως θα ήθελα και ονειρεύομαι πώς θα ήθελα να είναι".
Κι από τότε, χρόνια πέρασαν.
Όσα κι όσα χρόνια μετά, αυτή η γλυκιά μοναξιά (που ο κόσμος αποκαλεί πικρά "μοναξιά") εμένα με μεθάει. Με συναρπάζει. Με αγριεύει από ηδονή κάποιες φορές. Μου ξυπνάει τις στιγμές εκείνες με τη μαμά μου, μόνοι στο σπίτι και γω κλεισμένος στο δωμάτιό μου να φτιάχνω τους κόσμους μου.
Θυμάμαι την αίσθηση από τις κόλλες στα χέρια μου και τα αεροπλανάκια τα συναρμολογούμενα στα ράφια μου. Θυμάμαι τη ζέστη στο χαλί κι εμένα ξάπλα νωχελικά σα γάτα ν' αγκαλιάζω το πάτωμα να πάρω θαλπωρή κι άλλη. Και τους μαρκαδόρους ολόγυρα.


Σήμερα έχω αναστήσει το Morrison με αυθάδεια και αυταρέσκεια, να κάνει παρέα στα παιδικά μου όνειρα που είναι ενήλικα πλέον. "Να δημιουργείς πραγματικότητες" είναι η σκέψη που με στριφογυρνάει σαν επίμονο φλέρτ και γω σχεδόν βλέπω στον ορίζοντα το κρυστάλλινο πλοίο, καθάριο και ολοδιάφανο νάρχεται να με πάρει.


"Before you slip into unconsciousness
 I'd like to have another kiss
 Another flashing chance at bliss
 Another kiss, another kiss
....
Oh tell me where your freedom lies
The streets are fields that never die
...
A million ways to spend your time..."


Με αυθάδεια και αυταρέσκεια λοιπόν.
Να δημιουργείς πραγματικότητες.
Έχει μια γλυκιά ησυχία λοιπόν.