Ίσως γιατί (δε) σας γράφω

Η πιο ωραία στιγμή στην οικοδομή είναι αναμφισβήτητα το πρωί κατά τις 06.45-07.15, την ώρα πριν μαζευτούν ακόμα τα συνεργεία. Απολαμβάνεις αυτά που έχεις σχεδιάσει και είναι στη διαδικασία της υλοποίησης, στέκεσαι χαλαρά με την πρωινή δροσιά στο πρόσωπο και παιδεύεις απολαυστικά τις σκέψεις σου για το πώς πρέπει να προχωρήσεις τις επιλογές σου, οραματίζεσαι το επόμενο βήμα, φαντασιώνεσαι το τελικό αποτέλεσμα, προετοιμάζεσαι για μάχες με συνεργεία και ιδιοκτήτες - να υποστηρίξεις τιις προτάσεις σου και ελπίζοντας να τις πληρώσει "αυτός", να πιστέψει σε αυτές.

Αυτοεπιπεδούμενο βιομηχανικό με προσθήκη χρωστικών και οξειδίων - επίπαση με χαλαζιακή άμμο και σκληρυντικά ρητινούχα βερνίκια.

Ή απλά, ο περιβάλλων χώρος της εξωτερικής πισίνας - η φαντασίωση να περπατάς ξυπόλυτος με την αίσθηση της άμμου στα πόδια!

Το δύσκολο είναι να τσακώνεσαι - ουφ! Δε μ αρέσει...

Τότε είναι που βοηθάει το πείσμα και η φαντασίωση του αποτελέσματος.
Θέλω να κολυμπήσω εδώ.

Είμαι τόσο ενθουσιασμένος, που εμφανίζονται διάφορες υπέροχες στιγμές εμβόλιμες και αναπάντεχες.

Οπότε αξιζει τον κόπο το "πέταγμα" στην άλλη άκρη της Ελλάδας, αξίζει  - Ίκαρε, φάε τη σκόνη μου!