Σάββατο 26 Απριλίου 2014

Ριγέ γαρίδες και στραπατσαρισμένα κουτιά.

Διάφοροι αρχιτέκτονες, φλερτάροντας αλαζονικά με τα νέα τεχνολογικά μέσα πειραματίζονται με τα laser-cuts (διατρητα στοιχεία  μέσω προγραμματισμένης κοπής με laser) ή συναρμογή ανόμοιων στοιχείων/πανέλων.

Προφασίζονται το καινοτόμο, το διαφορετικό, το μη-κανονικό, το φιλελεύθερο.
Μιλούν με ωραία λόγια για "οργανική", "βιομορφική" κλπ αρχιτεκτονική.
Και ξεχνούν να μας πουν ότι στην ουσία κατασκευάζουν αδιάφορα κουτιά με φανταιζί περιτύλιγμα. Ξεχνούν να πουν ότι όποιος ζει μέσα θα βλέπει τον κοσμο ριγέ ή πουά, ή, καλύτερα, θα δουλεύει τόσο που δε θα έχει ενδιαφέρον ή χρόνο να βλέπει προς έξω, καθ' όλου.





















Και μεις υποτίθεται ότι το χάφτουμε, ότι θέλουμε και μεις να μετέχουμε στο παιχνίδι της κατασκευασμένης μόδας.














Και τότε μας σερβίρουν και το άλλο παραμύθι.
Την απελευθέρωση της φόρμας, του σχήματος, από τα παραδοσιακά δεσμά της ορθοκανονικότητας. Μας δείχνουν γαρίδες, οστρακόδερμα και λοιπά κακάσχημα πλάσματα προκειμένου να νομιμοποιήσουν τα δημιουργήματα που "απελευθερώνονται".
και τότε αντικρίζουμε κτίρια όπως:



ή επίσης, 


Και μεις, άβουλοι καθώς γινόμαστε, τείνουμε να πιστέψουμε στην "απελευθέρωση της φόρμας", ξεχνώντας τα κλιματικά δεδομένα, ξεχνώντας την πραγματικότητα,



















ξεχνώντας πως είναι να ζούμε σα κλειδαμπαρωμένα ποντίκια στον 50ό όροφο με μόνη έγνοια να μην πιάσει φωτιά, να μην μπορούμε να βγούμε έξω να αερίσουμε τα ρούχα μας.
Ξεχνάμε τα πάντα στην αδιάκοπη έγνοια να μοιάσουμε, να γίνουμε και μεις όμοιοι των "εξελιγμένων" και "ελεύθερων".
Άξιοι της τύχης μας ακολουθούμε τυφλοί μια εξέλιξη που εγκαθιστά την αισθητική του γυαλιστερού εντυπωσιασμού, την αρχιτεκτονική του νέου λαϊφ-στάϊλ (όταν το γράφεις σε ελληνικούς χαρακτήρες παύει να είναι της μόδας, "τρέντυ").

Θυμάμαι τη διαφήμιση με "το τζάκι γωνία και τη γυψοσανίδα αποπάνω".
Ίσως η προσωρινή οικονομική ένδεια να καθυστερήσει λίγο την (αναπόφευκτη) εξέλιξή μας.

Λες αυτοί οι βάρβαροι νά 'ναι πράγματι η μόνη μας "λύσις" ;

6 σχόλια:

  1. Η λέξη "αρχιτεκτονιές" τα λέει όλα φίλε μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ρε συ Μάλερ, δεν είναι αρχιτεκτονιές, αυτάρεσκες μαλακίες ματαιόδοξες του κερατά!!! Μερσί για το σχόλιο...

      Διαγραφή
  2. μια απλή κατασκευή που να εναρμονίζεται με το περιβάλλον δε διδάχτηκαν αυτοί στο πανεπιστήμιο;
    οταν με έστειλε η υπηρεσία στην αλβανία, πριν χρόνια, τα χωριά τα ξεχώριζες από τα δεντρα. ήταν χτισμένα έτσι που δε φαίνονταν τα σπίτια. σα συνέχεια του τοπίου ήταν. δεν μπορείς να φανταστείς πόσο εντυπωσιάστηκα και πόσο μου άρεσε. τώρα δεν έχω πάει αλλά σιγουρα όλη αυτή η ομορφιά έχει χαθεί!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ρία μου καλημέρα και καλό μήνα.
    Οι αρχιτέκτονες ματαιόδοξα πειραματίζονται με το διαφορετικό και κυνηγάνε την άπιαστη πρωτοπορία. Απαξιώνουν το κλασικό ως "περασμένο" και φλερτάρουν με το καινοτόμο.
    Σε συνδυασμό με τη βιομηχανία της μόδας των Ξανθών Καναλιών και των λαίφ στάϊλ εκπομπών, των γυαλιστερών φωτογραφιών και των μπλογκ, η αρχιτεκτονική της επίδειξης και της εικόνας έρχεται να "μοιάσει" υπογραμμίζοντας την ανωτερότητά της.
    Έτσι χάνεται-ή μάλλον, έχει ήδη χαθεί- η κοινή λογική και η αισθητική. Έχει χαθεί γιατί πουλάει η επίφαση του διαφορετικού, όσο και αν αυτά τα "διαφορετικά" μοιάζουν τελικά τόσο μεταξύ τους.
    Και αν κάποιος θέλει να διατηρηθεί σε άλλα πλαίσια, αναγκάζεται να υπαναχωρεί προκειμένου να επιβιώσει.
    Τα λουλουδάκια και οι αγάπες, ο ρομαντισμός και τα βοτσαλάκια ξωπετιούνται ως ξεπερασμένα. Οι "κύριοι" πέθαναν και στη θέση τους ήρθαν αυτά τα ανδροειδή με τα μουσάκια. έτσι και η αρχιτεκτονική. Πέθανε η πέτρα και το ξύλο. Αντικαταστάθηκε από το "μίνιμαλ", τα κουβαδάκια και τις παλέτες των φτηνών σουβλατζίδικων. Αναθρέφεται μια νέα γενιά ανθρώπων, η Νέα Τάξη των Σεφ με τα τατουάζ και των Τραγουδιστών, η γενιά του οτοκορέκτ. Πεθαίνει και η γλώσσα μας και έρχεται η Εικόνα να διώξει τα παλιά μοντέλα, εμάς, να φύγουμε και να πάρουμε μαζί μας τα λουλουδάκια μας και τις πετρούλες μας. να έρθουν οι επιδρομείς, οι άγριοι και να κερδίσουν το μέλλον με τις ψεύτικες χάντρες τους.
    Τόσο όμορφα.
    Εγώ συνεχίζω να ανοίγω την πόρτα στην καλή μου, συνεχίζω να λέω στους ανθρώπους μου πόσο τους αγαπώ, κρατάω τα λουλουδάκια και τα βοτσαλάκια σφιχτά, ΚΑΙ ΔΕΝ ΠΑΩ ΠΟΥΘΕΝΑ!!!!
    Καλό μήνα μας, με επιμονή, αγάπη και τρελή μαχητικότητα. Θα τους πνίξω με τα λουλούδια μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Πενία ιδεών, κολπάκια κατεργάζεται. Ζούμε σε μια εποχή που το ιδεώδες του αρχιτέκτονα είναι να αρθεί στο ύψος λογαριασμού του εργοδότη του.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Έχω πολύν καιρό να περάσω από τα μέρη αυτά και έχασα ωραία πράγματα...
    Ένα έχω να σου πω: το έχω μετανοιώσει σε μεγάλον βαθμό αυτό που σπούδασα, κυρίως για τους λόγους που αναφέρεις παραπάνω. Η λέξη "αρχιτέκτων" στα αυτιά μου ακούγεται πλέον σαν βρισιά (χωρίς παρεξήγηση, προφανώς υπάρχουν και εξαιρέσεις.. αλλά λίγες ρε γμτ... πολύ λίγες...)
    Σε φιλώ πολύ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή