Κυριακή 13 Ιανουαρίου 2013

Ο Ροζ Πάνθηρας - τα πρώτα επεισόδια

The Pink Panther tv show photo

Σήμερα το πρωί, για κάποιο ανεξήγητο λόγο, ξεκίνησα την ημέρα μου με την ερώτηση:
"ποιός σχεδίασε το Ρόζ Πάνθηρα;"
Στην πρώτη αναζήτηση του Google, έπεσα επάνω σε αναφορές τρομοκρατικών ομάδων.
Όλη η ημέρα ήταν λες και είχα σχεδιάσει μια επιστροφή στο παρελθόν και σε ωκεανό από αναμνήσεις. Γυρνώντας το βράδυ σπίτι σκέφτηκα πόσο τυχερή ήταν η γενιά μας:

Παίζαμε μπάλα στα γηπεδάκια της γειτονιάς, μαζεύαμε χαρτάκια με ΥΠΕΡ-ΑΤΟΥ  που νικούσε σε κάποια το μικρότερο νούμερο, ανυπομονούσαμε να έρθει η στιγμή να δούμε στην τηλεόραση:
"Ροζ Πάνθηρα", "Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ο άνθρωπος", "Galactica","G-Force" και άλλα πολλά,
Πήγαμε με τους δικούς μας σινεμά στα πρώτα Bond Films, Indiana Jones, Star Wars, αγοράζοντας sprite και ήβη, με τσιπς με ρίγανη και τα απολαμβάναμε σε θερινά σινεμά με τα αστέρια πάνω απ' το κεφάλι μας.
Φάγαμε τις άπειρες τούμπες με τα ποδήλατά μας έξω από το σπίτι και διαλύσαμε τα πρώτα skateboards που βγήκαν στην αγορά.
Απολαύσαμε αυτήν τη νέα τραγουδίστρια, τη Madonna, τους Pink Floyd και είδαμε συναυλία Joan Jett,   Sting στο Ηρώδειο, Santana-Jethro Tull και Guns n'Roses στο ολοκαίνουργιο Ολυμπιακό στάδιο,
αγοράσαμε τις πρώτες μας κασσέτες Bruce Springsteen - Born in the USA και Michael Jackson - Thriller
και χορέψαμε σε ντισκοτέκ (είτε με τα ακουστικά από το πρώτο μας walkman)

Χάσαμε ατελείωτες ώρες μπροστά στα πρώτα Atari, τους Spektrum ZX, θυμάμαι που φορτώναμε προγράμματα με κασσέτα στους Commodore, ενώ οι πιο "ειδικοί" είχαν Amiga 500. Κουραστήκαμε να γράφουμε κασσέτες TDK και Maxell UR, δισκέττες Verbatim 5 1/4 ενώ απολαύσαμε τις πρώτες 3,5 άρες και μετά τους επεξεργαστές 8086, 8088,80287 με "μαθηματικό συνεπεξεργαστή"...
Μπλιμπλίκια τις παρασκευές σε Space invaders και packman και καλοκαιρινό σινεμά.
Τη μία και μοναδική τηλεφωνική συσκευή στο σαλόνι με όλους τους συγγενείς και την πρώτη κοκα-κολα light.
Δε συζητάω για καταστήματα, για τις μπανάνες που φέρνανε φίλοι απ το Λονδίνο και τα πρώτα burgers - Hambo, Wendys bacon mashroom melt... Για τα πρώτα βίντεο, τα πρώτα ρολόγια digital (και τα πιο "προηγμένα" με κομπιουτεράκι), για το "πλοίο της αγάπης" και τον "ιππότη της ασφάλτου" με το Βλάκα σε ρόλο ήρωα και το μαλλί κομμωτηρίου. Τα πρώτα περιοδικά "ποικίλης ύλης" με τον αρχι-********* Κωστόπουλο (ΚΛΙΚ, κλπ).
Ανησυχήσαμε με ένα σωρό κοινωνικά φαινόμενα, αλλαγές, επεισόδια, καταστροφές  και καταστάσεις - ζήσαμε τους Hooligans και τους Punk, την πτώση της ΕΣΣΔ, τον πόλεμο των Φώκλαντς, του Περσικού, του Ιραν-Ιράκ και (δυστυχώς) πολλών άλλων.
Φουντούνια και Χάρρυ Κλυν , "Σοκοφρέτα και πάσης Ελλάδος άμα λάχει να 'ούμ!", τσίχλες bublicious, big babol και εκείνες τις απίθανες (δεν ξέρω πως τις 'ελεγαν) που έσκαγαν στο στόμα σου...
Θυμάμαι τους φλώρους (με τον αρχηγό το Rick Astley) και τα καρώ σακάκια με βάτες, το Σταμάτη Γαρδέλη πιτσιρικά και τη "Ρόδα, τσάντα και κοπάνα"... Και πού λόγος για κείνη την πιτσιρίκα τη Μπρουκ Σήλντς (15-16 χρονών τότε) και τη Γαλάζια Λίμνη που μας έκανε ν' αφήσουμε τον Τζάκι Τσαν και τα ποδήλατά μας στην άκρη.

Περάσαμε τέλεια, περνάμε τέλεια. Είμαι ιδιαίτερα ευγνώμων και αισθάνομαι πολύ μα πολύ τυχερός.
Είμαι εντελώς σίγουρος ότι πολλοί που θα διαβάσουν την ανάρτηση (αν τη διαβάσουν) δε θα καταλάβουν τίποτα απολύτως. Δεν πειράζει όμως.
Ο χρόνος άξιζε και συνεχίζει να αξίζει.
Φαντάζομαι ότι με τον ίδιο τρόπο που δεν μπορούσαμε να διανοηθούμε τα κινητά και το ίντερνετ, ακριβώς με τον ίδιο τρόπο έρχονται άλλα, εξίσου φανταστικά, υπέροχα, απαίσια και ζοφερά πράγματα.
Και η ζωή συνεχίζεται, το ίδιο αναπάντεχη, συγκλονιστική. Και μεις εκεί, έτοιμοι να παλέψουμε και να απολαύσουμε.
Αύριο ξεκινάει μια τέλεια εβδομάδα.
Γιατί; Γιατί απλά είναι διαφορετική από την προηγούμενη!

11 σχόλια:

  1. ναι είναι τυχερή η γενιά μας. ζήσαμε πολλές αλλαγές. ... κι΄ έχουμε δρόμο μπροστά μας.
    νάσαι πάντα καλά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. ντόχτωρ καλημερούδια!
      Έχεις απόλυτο δίκιο - όσο για το δρόμο που έρχεται, σίγουρα θά 'χει πολύ ενδιαφέρον!

      Διαγραφή
  2. Ζήσαμε πολλές αλλαγές τελικά... Λες και δρασκελίσαμε τον αιώνα!
    :))
    Καλημέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Και πού είσαι ακόμα!
      (αυτό με τον αιώνα που είπες, σα να με έκανε να νιώσω κομματάκι μεγαλύτερος...)
      Μάλλον μισο-γνωστή γίνεσαι όσο γνωριζόμαστε μέσω σκέψεων!
      καλημέρα και από εμένα.

      Διαγραφή
  3. Είμαι κι εγώ τυχερή, τα αναγνωρίζω όλα!
    Οι αναρτήσεις σου είναι πάντα ανάσα δροσιάς στο καμίνι που ζούμε... Να είσαι πάντα καλά φίλε μου...
    Και μια προσθήκη από εμένα: ο αξέχαστος ήχος του χαλικιού στον θερινό κινηματογράφο... προσωπικά πάντοτε χάζευα περισσότερο τα αεροπλάνα που περνούσαν από πάνω και τους "τζαμπατζήδες" από τα γύρω μπαλκόνια και ταράτσες και λιγότερο τις ταινίες... και ήταν πραγματικά, οι πιο ωραίες ταινίες.
    Φιλιά πολλά με απέραντη αγάπη! Καλημέρες!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δεν είναι μόνο το χαλίκι, εμένα μου έχει μείνει η εικόνα από τα πιτσιρίκια που ανέβαιναν στη σκηνή και χορεύανε κατά τη διάρκεια του διαλείμματος, ο ήχοςαπό τα καλαμάκια που μπαίνουν στη σπράιτ και οι μυρωδιές απ τα νυχτολούλουδα και τα γιασεμιά που θεριεύουν το βράδυ...
      Φιλιά και από μένα! καλημέρα.

      Διαγραφή
  4. Η νοσταλγία είναι μια γλυκιά σπρωξιά που σου δείχνει πόσο όμορφο είναι το παρόν μέχρι να γίνει κι αυτό παρελθόν. Όλες οι μέρες που έρχονται έχουν τα μπλιμπλίκια τους κι εμείς είμαστε τόσο τυχεροί που είμαστε εδώ.
    Αλήθεια, αν δεν ήμασταν τόσο τυχεροί ώστε να είμαστε εδώ τότε πού θα ήμασταν;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εδώ είμαστε αγαπητέ AnD και θα συνεχίσουμε να απολαμβάνουμε "χρόνο παροντικό και χρόνο παρελθοντικό" (που έλεγε και ο T.S.Elliot. Το παρελθόν είναι για μένα μια περίεργη ιστορία. Κλείνω τα μάτια και προσπαθώ να το ξαναζώ. Δε μου αρκεί να το ζήσω μόνο μια φορά. Οι αναμνήσεις ε΄΄ιναι η περιουσία μας.
      Την καλημέρα μου.

      Διαγραφή
  5. ζήσαμε σε εκπληκτικές εποχές και χαρήκαμε πράγματα που το παιδί μου δεν τα χάρηκε και φυσικά ούτε τα παιδιά σας!

    είμαστε τυχερή γενιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Είμαστε σούπερ-τυχερή γενιά.
      καμμιά φορά εξηγώ πράγματα στους μαθητές μου που είναι 20-25 χρονών και με κοιτάνε σα να είμαι εξωγήινος.
      και ποσα ακόμα δεν αναφέραμε...
      Απλά θυμάμαι και τη γιαγιά μου ενίοτε που έλεγε τα δικά της και την κορόιδευα (άντε, να σε τρατάρω ένα βερμούτ να ακούσουμε λίγο Αττίκ,...). Κάθε γενιά λατρεύει τη νεότητά της που πέρασε.
      Πολύ καλημέρα ριάκι μου!

      Διαγραφή
  6. Αγαπητή μου Γλύκα,
    ειλικρινά δεν καταλαβαίνω τους κατσουφιασμένους και καρμίρηδες ανθρώπους. Απεχθάνομαι την τσιφουτιά γενικώς. Αλλά αυτό που με τρελλαίνει είναι ότι οι ίδιοι φοβούνται να νιώσουν καλά. Φοβερό δεν είναι; με το χαμόγελο, ακόμα και όταν έχεις να αντιμετωπίσεις δύσκολες καταστάσεις, τα πράγματα δείχνουν πολύ καλύτερα.
    Καλή μας μέρα. Θυμάμαι έναν στίχο, νομίζω Thorreau
    "Morning is when I am awake and there is a dawn in me".
    Πάλι καλημέρα λοιπόν, με μια ανατολή.

    ΑπάντησηΔιαγραφή