Παρασκευή 29 Μαΐου 2009

Ac Dc - Live in Athens

Όχι, δεν ακυρώθηκε.
Και μάλιστα ήταν υπέροχη. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή:
Δύσκολη η μέρα στο γραφείο: πήρα άδεια από τον εαυτό μου (μεγάλη η χάρη μου), και πήγα να δω τον αδερφό μου που ήρθε από το Λονδίνο για τη συναυλία.
Για να αρχίσει καλά η μέρα, πήγαμε για βουτίτσα, ηλιάτορα, θαλασσίτσα και σύντομο καφεδάκι παγωμένο να τονωθούμε.
Σιγά σιγά κινήσαμε προς τα βόρεια - είμασταν εκεί 4.30, μιά ώρα πριν ανοίξουν οι πόρτες. Όχι πολύς κόσμος. Μερικοί βαρεμένοι βέβαια πάντα αναμενόμενοι, και μεις χαρούμενοι πήραμε τις παγωμένες μας μπυρίτσες και αράξαμε στο γκαζόν. Αγοράσαμε σχεδόν ό,τι υπήρχε: κερατάκια, κρεμασταράκια, μπλουζίτσες, καπελάκια, το πλήρες σετ της απόλαυσης χωρίς τις ενοχές της περιττής σκέψης για εμπορική εκμετάλλευση, κλπ. Χεστήκαμε! Μερικές μπούρδες τις απολαμβάνεις απενοχοποιημένες!



Κόσμος, πολύς, και η αναμονή μέχρι τις 8 περίπου αβάσταχτη. Το support group συμπαθέστατο, καμιά σχέση όμως με αυτό που ακολούθησε.
Απίστευτη η εισαγωγή, τα γραφικά, τα μπαμ-μπουμ και στο τέλος το τρένο επί σκηνής! Εμείς είμασταν στην αρένα φυσικά, περίπου 20 θέσεις από τη σκηνή - μπροστά δηλαδή. Πολύ καλή ορατότητα και ήχος. Σκέτη απόλαυση. Βέβαια, το κλίμα "ηλεκτρισμένο" (χα χα χα) και
ο κακός χαμός! Σπρωξίδια, ζουλίγματα, πατήματα και όλα τα σχετικά - καθόλου καλό για εύθραυστους ακροατές. Αγκαλιά όλοι μαζί σε ένα φρενήρες πανηγύρι, ένα παραλήρημα με φανταστική, εορταστική διάθεση. Τα κερατάκια μου σπάσανε στα πρώτα 15 δευτερόλεπτα σε μία "σύρραξη". Φωτογραφίες, βίντεα, κινητά, ό,τι υπάρχει σε τεχνολογία. Ο κόσμος; Μαλλιάδες που σέβονται τον εαυτό τους ημίγυμνοι να αλληλοχτυπιώνται, να πηδάνε στο κενό, να τους σηκώνουν, να τους χτυπάνε, φανταστικά! φανταστικά!
Και άπειρα κοριτσάκια, έτοιμα να γδυθούν με την παραμικρή αφορμή - στο "the jack" ειδικά, κάνανε διαγωνισμό σουτιέν , ποιά θα γδυθεί πρώτη, γιατί δεν την έδειξε η κάμερα. Φαντάσου να γδυνόταν κανένας αρσενικός (που, γδυτοί ήταν αρκετοί ήδη). Αυτό είναι. Αν γδυθεί ένας αρσενικός είναι μπανάλ. Αν τα βγάλεις τελείως είναι προσβολή δημοσίας αιδούς. Αν όμως είσαι κοριτσάκι, τότε είναι χάπενινγκ!

Το ρεπερτόριο, λίαν ικανοποιητικό: παλιά, νέα κομμάτια, και οι γερόλυκοι ακούραστοι (εμείς τά'χαμε φτύσει, περιττό να σας πω). Ο Angus, τά 'δωσε όλα.
Το τέλος, με τα κανόνια να βαράνε και τα πυροτεχνήματα να σκάνε, εντυπωσιακό.
Πέρασε από το μυαλό μου η σκέψη για το σόου που υπερκαλύπτει τη μουσική, και έφυγε αμέσως. Η συναυλία ήταν εκπληκτική, τα κέφια τρελά, οι ρυθμοί όπως πρέπει.
Γύρισα σπίτι μετά από σούπερ-σουβλάκι με μπυρίτσα για καληνύχτα και αυτιά να σβουρίζουν υπέροχα.
Άντε , και εις άλλα με υγεία!
For those about to Rock... We Salute You!






6 σχόλια:

  1. Θα συμφωνήσω με το φίλο από πάνω. Ήταν ένα live που θα το κουβαλάμε μαζί μας μια ζωή! Και τελικά αυτή είναι η μεγαλύτερη επιτυχία αυτού του συγκροτήματος.

    I salute you! ;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. @$#@&%$@&!!!!!
    ήμουν στη φάση να πάρω εισιτήρια έστω την τελευταία στιγμή
    και να έρθω με φίλους ποδηλάτες μανιακούς με τους ACDC
    σίγουρα τα ρεμάλια πέρασαν υπέροχα
    όπως και σεις (σας μισώ λέμε!)
    και γω
    στην πίκρα
    το χώσιμο
    και ξύπνημα στις 5μισι
    την Πέμπτη για να πάρω άδεια έπρεπε να ισχυριστώ ότι έχω 7 παιδιά και είμαι ετοιμοθάνατη
    ζω το τρένο επί σκηνής
    δούλευα και το Σάββατο..
    κι ούτε ένα μπάνιο ακόμη
    έχω μαυρίσει πάνω κάτω στην Πειραιώς!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. α, για τον κινέζο, κι εμένα ήρθε και τον έσβησα
    αν είσαι συνδεδεμένος στο μπλογκ σου
    δεν βγάζει κάτω από κάθε σχόλιο αριστερά ένα καλαθάκι; είναι των αχρήστων!
    κάνεις κλικ
    και μετά επιλέγεις και "διαγραφή διαπαντός"
    και κατόπιν delete

    για τα ποδηλατάκια, δεν ενο-χλά-ομαι ποτέ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Αγαπητέ Γιάννη,
    καλωσήρθες! πράγματι, σούπερ - φοβερά. Πού ήσουν; αρένα;

    Sd,
    πόσο χαίρομαι (και πάλι) που επέστρεψες...
    Ακούω Ac/Dc από 15 χρονών - έχω περάσει δλδ 22 χρόνια και ακόμα τρελλαίνομαι. Να φανταστείς ότι από την Πέμπτη, δε μου έχει βγει ακόμα η μουσική απ' το κεφάλι...

    Κοκό μου,
    Ειλικρινά λυπάμαι που δεν ήσουν εκεί. Θα άκουσες τόσα που δε θα προσθέσω ούτε τόσο δα.
    Όμως, από πήξιμο στη δουλειά καταλαβαίνω πολύ καλά. Ξέρεις ότι κ γω δεν έχω περάσει ιδιαιτέρως χαλαρά τελευταία...
    Από την άλλη, είμαι ευγνώμων για το ελεύθερο επάγγελμα κάποιες φορές.
    Θέλω ναα πιστεύω ότι δε θα περάσουν άλλα 20 χρόνια για τέτοια συναυλία. Αλήθεια, σκέφτεσαι καθόλου να προγραμματίσεις να πας να τους δεις εκτός ελλάδας; Είναι φοβερή εμπειρία το να του 'ηνυγήσεις εκτός ελλάδας (το έκανα πέρσι (δις) και σίγουρα δε μετάνιωσα.
    Όσο για τα ποδηλατάκια, ΟΚ - δε θα διστάσω!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Εγώ δεν πήγα γμτ και σε μισώ κι εσένα και σας μισώ όλους και μισώ και τον φίλο μου που πήγε και γύρισε τρελαμένος και μου έλεγε τι έγινε!!!!
    Θανάσιμα όμως!!!!!!!!!!!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή