Πέρασαν και οι γιατροί μου. Έκανα τις μαγνητικές μου, διαπίστωσα ότι αντί για σπονδυλική στήλη έχω μάλλον μια στραβή κρεμάστρα, όλα καλά. Ήρθε και ο οφθαλμίατρος και τινάχτηκε πάνω από αυτό το "περισκόπιο"΄αναφωνώντας "ε, είσαι σπάνια περίπτωση!", οπότε γελάσαμε και πάλι.
Είμαι σπάνια περίπτωση, πράγματι. περιπτωσάρα!
Οπότε, σα καλό παιδί, μπαίνω στη λογική της μπουρμπουλήθρας, της θαλασσίτσας. Έχω ξεθάψει και τις ακουαρέλλες μου, το ακούραστο τομαχόκ, οπότε αρχίζω να οργανώνω τις εξορμήσεις μου. Μια χρονιά με μπόλικο τρέξιμο που πέρασε στο καλύτερο στάδιό της: τις διακοπές. Βέβαια δε φαύγω ακόμα, μην ανησυχείτε, θα συνεχίσω να εκφράζομαι ελεύθερα.
Παίζω λοιπόν, μουντζουρώνω, μουσικιάζομαι, ανασυγκροτούμαι.
Και φυσικά σας απολαμβάνω. Σας αφήνω ένα μεσημέρι με χρώμα.
