"H θρησκεία για άθεους"

Πέρασε τόσος καιρός που έχω να γράψω.
Μεσολάβησαν διάφορα, ευτυχώς θετικά.
Και επανέρχομαι με καλή διάθεση να πάρω την άνοιξη μέσα μου.
Διαλέγω για παρέα μου ένα βιβλίο, δώρο ανθρώπων που αγαπώ και μ' αγαπούν, διαλέγω για παρέα μου μια σειρά από αγαπημένες στιγμές να συνδέσουν το τότε με το τώρα.
Σας φορτώνω με αυτές λοιπόν και σας αφήνω,να αναστηθούμε όλοι παρέα.

ΣτΜ. Η γιαγιά μου μού διάβαζε το παραμύθι "Ο Ριρής ο αεροπόρος". Ριρής δεν έγινα,ούτε αεροπόρος. Αλλά έχω απολαύσει ήδη πολλούς ουρανούς.

Central Park. Frederick Law Olmstead. Αξίζει να δεις την πορεία από τους βάλτους στις λίμνες.

Love is free. Μου τη δίνει η αγνωμοσύνη - η ζωή είναι αναπάντεχη.

Κοιτώντας με/τα χιόνια προς/από τα ψηλά.

Δυτική όχθη.

Κατά τον Προβελέγγιο, Αρχιτεκτονική = Τέχνη, Ήθος, Ποίηση.Η εικονογραφία είναι απλά μια κρούστα. Και η γεύση ξεπερνά την κρούστα.

Κρύα, θεϊκή, ηδονική Νύχτα.

Περί Δημοκρατίας.Παραπέμπω στο γνωστό "Περί Τυραννίας", με Ξενοφών και Λέο Στράους.

Μαρμαρωμένα φιλιά.

Τρελλαίνεται η Όραση από τα αντικείμενα που αντικρύζει.

Τίκ-Τοκ, είναι κανείς μέσα; Χτυπάμε και καμμιά πόρτα, πού και πού. Η αιτία της εξαφάνισής μου τον τελευταίο καιρό από τη μπλογκο-παρέα.

Ας μείνουμε στην Άνοιξη, αν την έχουμε μέσα μας δηλαδή...