Rock Legends

Εικόνες από μια κατασκευή, αλλά κυρίως εικόνες από το υλικό που αγαπώ ιδιαιτέρως.
Οι πρώτες 2 εικόνες από τη μάντρα υλικών και οι άλλες 2 από τη στέγη.
με ξύλα καστανιάς. (φυσικά ηλιτελής η κατασκευή - εκκρεμούν διάφορα πράγματα. Με τον τελικό φωτισμό θα απογειωθεί).

Το Τριαντάφυλλο του Μικρού Πρίγκηπα - μια σύντομη ωδή στην ελευθερία των φυλακών

Όπως πολύ καλά γνωρίζετε, ο Μικρός Πρίγκηπας κατέβαλλε μεγάλο κόπο καθημερινά φροντίζοντας το τριαντάφυλλο στο μοναχικό του πλανήτη.
Αυτό που λίγοι γνωρίζουν όμως είναι πως το τριαντάφυλλο δεν άντεχε την ασφυκτική του αγάπη και διαλύθηκε για να απελευθερωθεί από αυτήν.
Στη θέση του φύτρωσε μια λεβάντα.
Το περιεργο είναι ότι η ίδια η λεβάντα διάλεξε να γεννηθεί στη φυλακή της, τη γυάλα της μελλοντικής της φροντίδας.

Εκατοντάδες αγαπημένα χαρτάκια

Από μικρό παιδί σκίτσαρα, ζωγράφιζα, μουντζούρωνα, μπογιάτιζα ό,τι έβρισκα μπροστά μου. Προσπαθούσα να σχεδιάσω σωστά, μελέταγα. Μετά πέρασε μία φάση έντονης αμφιβολίας για τους λόγους που μου συμβαινει αυτό. Κατέληξα ότι έτσι καταλάβαινα τον κόσμο γύρω μου καλύτερα, έτσι αγαπούσα, έτσι μισούσα, έτσι φαντασιωνόμουν, έτσι ταξίδευα, έτσι.
Γι' αυτό και πέρασα εκατοντάδες, για να μην πω χιλιάδες, ώρες με ένα μολύβι, με ένα στυλό, με ο,τιδήποτε.

Περάσαν αρκετά χρόνια και κοιτάω κάποιες από τις μουντζούρες που επέζησαν και σκέφτομαι ότι είναι η ίδια η ζωή μου, όχι μόνο αυτή που ξέρω να σας πω, αλλά και αυτή που μου βγήκε στο χαρτί χωρίς να χρειαστεί καν να την καταλάβω.

Δεν υπάρχει ανάγκη για καμμία εξήγηση πλέον - οι στιγμές είναι ανάκατες στα χέρια μου.

Σαν τα μάτια σου!

Το πρόσωπο σκαμμένο.
Μεγαλείο στιγμών αρχοντιάς
ετοιμόρροπο.
Μάτια βλέπουν
έξω και μέσα.

Ελευσίνα

Ριγέ γαρίδες και στραπατσαρισμένα κουτιά.

Διάφοροι αρχιτέκτονες, φλερτάροντας αλαζονικά με τα νέα τεχνολογικά μέσα πειραματίζονται με τα laser-cuts (διατρητα στοιχεία  μέσω προγραμματισμένης κοπής με laser) ή συναρμογή ανόμοιων στοιχείων/πανέλων.

Προφασίζονται το καινοτόμο, το διαφορετικό, το μη-κανονικό, το φιλελεύθερο.

Μιλούν με ωραία λόγια για "οργανική", "βιομορφική" κλπ αρχιτεκτονική.

Και ξεχνούν να μας πουν ότι στην ουσία κατασκευάζουν αδιάφορα κουτιά με φανταιζί περιτύλιγμα. Ξεχνούν να πουν ότι όποιος ζει μέσα θα βλέπει τον κοσμο ριγέ ή πουά, ή, καλύτερα, θα δουλεύει τόσο που δε θα έχει ενδιαφέρον ή χρόνο να βλέπει προς έξω, καθ' όλου.

Και μεις υποτίθεται ότι το χάφτουμε, ότι θέλουμε και μεις να μετέχουμε στο παιχνίδι της κατασκευασμένης μόδας.

Και τότε μας σερβίρουν και το άλλο παραμύθι.
Την απελευθέρωση της φόρμας, του σχήματος, από τα παραδοσιακά δεσμά της ορθοκανονικότητας. Μας δείχνουν γαρίδες, οστρακόδερμα και λοιπά κακάσχημα πλάσματα προκειμένου να νομιμοποιήσουν τα δημιουργήματα που "απελευθερώνονται".
και τότε αντικρίζουμε κτίρια όπως:

ή επίσης, 

Και μεις, άβουλοι καθώς γινόμαστε, τείνουμε να πιστέψουμε στην "απελευθέρωση της φόρμας", ξεχνώντας τα κλιματικά δεδομένα, ξεχνώντας την πραγματικότητα,

ξεχνώντας πως είναι να ζούμε σα κλειδαμπαρωμένα ποντίκια στον 50ό όροφο με μόνη έγνοια να μην πιάσει φωτιά, να μην μπορούμε να βγούμε έξω να αερίσουμε τα ρούχα μας.
Ξεχνάμε τα πάντα στην αδιάκοπη έγνοια να μοιάσουμε, να γίνουμε και μεις όμοιοι των "εξελιγμένων" και "ελεύθερων".
Άξιοι της τύχης μας ακολουθούμε τυφλοί μια εξέλιξη που εγκαθιστά την αισθητική του γυαλιστερού εντυπωσιασμού, την αρχιτεκτονική του νέου λαϊφ-στάϊλ (όταν το γράφεις σε ελληνικούς χαρακτήρες παύει να είναι της μόδας, "τρέντυ").

Θυμάμαι τη διαφήμιση με "το τζάκι γωνία και τη γυψοσανίδα αποπάνω".
Ίσως η προσωρινή οικονομική ένδεια να καθυστερήσει λίγο την (αναπόφευκτη) εξέλιξή μας.

Λες αυτοί οι βάρβαροι νά 'ναι πράγματι η μόνη μας "λύσις" ;