Τετάρτη 13 Μαΐου 2009

Βραχάκια


Σήμερα άφησα το πρόγραμμα, τις σκόνες των οικοδομών, τα κουδουνίζοντα κινητά και τα βλαμμένα αυτοκίνητα και αποφάσισα να μου κάνω ένα δώρο.

Έπιασα λοιπόν την πραγματικότητα με τό 'να χέρι από δω, την άλλη μεριά με το άλλο, και τράβηξα την κουρτίνα μέχρι να βρω μια χαραμάδα...
Έβαλα καλοκαιρινό ροκ τραγουδάκι απολαυστικά δυνατά, πήδηξα την κίνηση, και βρέθηκα στα αγαπημένα μου βραχάκια. Τώρα που το σκέφτομαι, θα μπορούσα σχεδόν να τα αποδώσω στο χαρτί, να τα χαρτογραφήσω από μνήμης - τόσο καλά τα ξέρω.
Ήξερα πού να πατήσω, πού γλιστράει, που φυσάει, από που φαίνεσαι, από που κρύβεσαι, πού έχει τάδε είδους κόσμο, κλπ.
Και βούτηξα. Απλά.
Δροσερή στην αρχή, απολαυστική ευθύς αμέσως.
Και θυμάσαι άξαφνα πόσο υπέροχο είναι που είσαι ζωντανός, που βιώνεις κάποιες εμπειρίες...
Γλιστράνε οι βρωμιές της κουραστικής καθημερινότητας από τους ώμους σου σα πολυχρησιμοποιημένο παλτό και σωριάζονται κάτω εκκωφαντικά.
Ξεχνάς αυτομάτως πλάνα και σχέδια για το μέλλον, πριν και μετά, ματαιοδοξίες, τα πάντα.
Είσαι εσύ, η ψυχή το σώμα σου και το νερό.


6 σχόλια:

  1. Πολύτιμες αυτές οι αυθόρμητες αποφάσεις, τα δωράκια προς τον εαυτό μας.
    Μας επιτρεπουν να θυμομαστε πως δεν ειμαστε ρομποτάκια.
    Το πιο ομορφο συναισθημα στον άνθρωπο, νομιζω πως ειναι αυτο που τον κανει να νιωθει ελευθερος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Violet,
    καλή σου ημέρα και καλή κυριακή.
    Νομίζω ότι έχεις απόλυτο δίκιο. Απλά κάποιοι από εμάς δεν αντέχουμε και πολύ, ενώ άλλοι δεν έχουν συνείδηση και ακολουθούν το ρεύμα σαν τα πρόβατα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Θέλω κι εγώ να μου κάνω ένα τέτοιο δώρο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Καρτιέ,
    Εγώ σε ευχαριστώ. Η κουβέντα για την εκπαίδευση είναι τεράστια και (δυστυχώς ή ευτυχώς) έχω γνώμη...
    Ας μη χάνουμε την ελπίδα μας πάραυτα. Φιλιά!

    Κανέναααααα!
    Να βάλω λίγη θάλασσα σε ένα κουτάκι να στο στείλω express mail?

    Κοκό,
    Επανήλθες! Σούπερ! Καλώστηνα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή