Ac Dc - Live in Athens

Όχι, δεν ακυρώθηκε.

Και μάλιστα ήταν υπέροχη. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή:

Δύσκολη η μέρα στο γραφείο: πήρα άδεια από τον εαυτό μου (μεγάλη η χάρη μου), και πήγα να δω τον αδερφό μου που ήρθε από το Λονδίνο για τη συναυλία.

Για να αρχίσει καλά η μέρα, πήγαμε για βουτίτσα, ηλιάτορα, θαλασσίτσα και σύντομο καφεδάκι παγωμένο να τονωθούμε.

Σιγά σιγά κινήσαμε προς τα βόρεια - είμασταν εκεί 4.30, μιά ώρα πριν ανοίξουν οι πόρτες. Όχι πολύς κόσμος. Μερικοί βαρεμένοι βέβαια πάντα αναμενόμενοι, και μεις χαρούμενοι πήραμε τις παγωμένες μας μπυρίτσες και αράξαμε στο γκαζόν. Αγοράσαμε σχεδόν ό,τι υπήρχε: κερατάκια, κρεμασταράκια, μπλουζίτσες, καπελάκια, το πλήρες σετ της απόλαυσης χωρίς τις ενοχές της περιττής σκέψης για εμπορική εκμετάλλευση, κλπ. Χεστήκαμε! Μερικές μπούρδες τις απολαμβάνεις απενοχοποιημένες!

Κόσμος, πολύς, και η αναμονή μέχρι τις 8 περίπου αβάσταχτη. Το support group συμπαθέστατο, καμιά σχέση όμως με αυτό που ακολούθησε.

Απίστευτη η εισαγωγή, τα γραφικά, τα μπαμ-μπουμ και στο τέλος το τρένο επί σκηνής! Εμείς είμασταν στην αρένα φυσικά, περίπου 20 θέσεις από τη σκηνή - μπροστά δηλαδή. Πολύ καλή ορατότητα και ήχος. Σκέτη απόλαυση. Βέβαια, το κλίμα "ηλεκτρισμένο" (χα χα χα) και

ο κακός χαμός! Σπρωξίδια, ζουλίγματα, πατήματα και όλα τα σχετικά - καθόλου καλό για εύθραυστους ακροατές. Αγκαλιά όλοι μαζί σε ένα φρενήρες πανηγύρι, ένα παραλήρημα με φανταστική, εορταστική διάθεση. Τα κερατάκια μου σπάσανε στα πρώτα 15 δευτερόλεπτα σε μία "σύρραξη". Φωτογραφίες, βίντεα, κινητά, ό,τι υπάρχει σε τεχνολογία. Ο κόσμος; Μαλλιάδες που σέβονται τον εαυτό τους ημίγυμνοι να αλληλοχτυπιώνται, να πηδάνε στο κενό, να τους σηκώνουν, να τους χτυπάνε, φανταστικά! φανταστικά!

Και άπειρα κοριτσάκια, έτοιμα να γδυθούν με την παραμικρή αφορμή - στο "the jack" ειδικά, κάνανε διαγωνισμό σουτιέν , ποιά θα γδυθεί πρώτη, γιατί δεν την έδειξε η κάμερα. Φαντάσου να γδυνόταν κανένας αρσενικός (που, γδυτοί ήταν αρκετοί ήδη). Αυτό είναι. Αν γδυθεί ένας αρσενικός είναι μπανάλ. Αν τα βγάλεις τελείως είναι προσβολή δημοσίας αιδούς. Αν όμως είσαι κοριτσάκι, τότε είναι χάπενινγκ!

Το ρεπερτόριο, λίαν ικανοποιητικό: παλιά, νέα κομμάτια, και οι γερόλυκοι ακούραστοι (εμείς τά'χαμε φτύσει, περιττό να σας πω). Ο Angus, τά 'δωσε όλα.

Το τέλος, με τα κανόνια να βαράνε και τα πυροτεχνήματα να σκάνε, εντυπωσιακό.

Πέρασε από το μυαλό μου η σκέψη για το σόου που υπερκαλύπτει τη μουσική, και έφυγε αμέσως. Η συναυλία ήταν εκπληκτική, τα κέφια τρελά, οι ρυθμοί όπως πρέπει.

Γύρισα σπίτι μετά από σούπερ-σουβλάκι με μπυρίτσα για καληνύχτα και αυτιά να σβουρίζουν υπέροχα.

Άντε , και εις άλλα με υγεία!

For those about to Rock... We Salute You!