Παιχνιδάκια - Κυριακές απογεύματα

Οι φίλοι μου. Οι σκέψεις μας. Οι Κυριακές μας.
Καφεδάκια σπιτίσια χουχουλιάρικα. Κέφια για να αποτινάξουμε τις συμβάσεις.

Ήρθαν τα παιδιά σπίτι. Καθώς μιλούσαμε, σκοντάψαμε στις λέξεις. Ουπς! Νάτος ο Μπαμπινιώτης, ο Σταματάκος, και άλλοι φίλοι.
Βρεθήκαμε να ξεσκονίζουμε λέξεις κι έννοιες. Να φλερτάρουμε με τα νοήματα, σα να ξεθάβουμε μακρινούς, αγαπημένους θησαυρούς.
Μετά τη γοητεία του "αδελφός" (α+δέλφυς=μήτρα, εξ' ού και δελφ-ίνι λόγω μύθου για τη γέννησή του από τη Θάλασσα), τους κορύβαντες, και άλλους πολλούς, ήρθε η Ώρα. Η ώρα που ζητούσε τη δημιουργική πρόταση:
-Παίζουμε Σπκράμπλ (ανακατωσούρα, γενικώς);
-Ναι.
(Κανόνες. Δεσμευτικοί, ίσως λίγο βαρετοί.)
-Ούφ! Πάλι μελέξεις που υπάρχουν;
-Ας παίξουμε με λέξεις που δεν υπάρχουν.
-Σούπερ! Πως; Να επινοήσουμε κάποιες, να είναι αληθοφανείς, όχι επιτηδευμένες.
-Πάμε!

Αποτέλεσμα:
Ρεμβίνι: το πιπίνι που ρεμβάζει/ εσύ όταν ρεμβάζεις το πιπίνι.
Αρεμβινίλ: Γνωστό φάρμακο που σου δίνει με το ζόρι η καλή σου (3 φορές ημερησίως) αν σε πιάσει να ρεμβάζεις πιπίνια.
Νησωδία: Η βρωμερή μυρωδιά των λιμανιών στα νησιά, μόλις κατεβαίνεις πό το πλοίο.
Σπαρτέκ: Γνωστή τάση στις τεχνολογικές καινοτομίες της σύγχρονης σπάρτης.

Και άλλα πολλά.
Ενθύμηση στιγμών κυριακάτικων του χειμώνα που πέρασε, νύξη για το χειμώνα που έρχεται (όταν και αν).