κοιτάζω. τα μαύρα σπόρια που πέφτουν απ'τον ουρανό. τη γραμμούλα που δεν ακουμπά πουθενά, κι όμως, είναι ένας αμέριμνος άνρθωπος σε μια βάρκα... και τα λαμπριρίζοντα σκοταδάκια έχουν πέσει στη θάλασσα...
να μπορούσα. να είμουνα έτσι για λίγο, μια κουκιδίτσα άνθρωπος σε μια ήρεμη βάρκα, ένας άνθρωπος που να μπορούσε να μην ακουμπά πουθενά
Με συγχωρείτε, αλλά βλέπω δυο τύπους να φτιάχνουν ένα ποδήλατο δίπλα σε μια μάντρα κι ο ένας πέταξε τη μια ρόδα πάνω γιατί τρύπησε από τα καρφάκια...δεν είμαι καλά γιατρέ μου!
Καλή μέρα να έχουμε. Ήμουν πεσμένος αυτές τις μέρες,οπότε ένιωσατην ανάγκη να καταφύγω στο κάστρο μου. Δεν έχει τείχη, μάντρες και τάφρους.
Έχει ουρανό, ησυχία και θάλασσα. Και χαίρομαι που ο καθένας από εμάς φτιάχνει τις δικέςτου εικόνες. Νομίζω το χειρότερο θα ήταν να γίνειη ερώτηση "τί είναι αυτό;", ή, "τί θέλει να πει;".
Στις εικόνες χρειάζονται τουλάχιστον 2: ο πομπός και ο δέκτης.
Άμπι μου, Πρώτη φορά τα σκέφτομαι ως σποράκια... Όταν είσαι καταμεσής της θάλασσας βράδυ, όντως δεν ακουμπάςπουθενά.Αιωρείσαι και τοποθετείς εσύη ίδια τον εαυτό σου στο σύμπαν. Κλείσε για λίγο τα μάτια και βάλε τον εαυτό σου εκεί.Έίναι όμορφα.
Deadend, θα σου εξομολογηθώ κάτι για τις κουκιδίτσες. Είναι ο αστερισμός του σκορπιού, ενός πλάσματος που η μυθολογία δέχεται ως περίεργο... Μμμμ. Κάτι ξέρει. Βρίσκω και εγώ την εικόνα ρομαντική, αλλά προτιμώ να την αγκαλιάσω ως νήνεμη,γαλήνια,ισορροπημένη, απόλαυση συναισθημάτων. Το "ρομαντικό", το βρίσκω ως αποτέλεσμα και όχο ως αιτία/σκοπό.
Κοκό μου, είσαι απίστευτη! Κέρδισες το βραβείο παιδικής Φαντασίας! Το φεγγάρι που έγινε μάτι στο βράδυ, που έγινε ρόδα... Τελικά, όχο μόνο (δεν) είσαι καλά - είσαι καλύτερα απ' 'ολους μας! Εύγε!
Κοιτάζω πάλι το σχόλιο που έγραψα και βλέπω ότι ακόμα και στη γραφή, το "όχι" δε μου βγαίνει! "όχο", "όχ-όχ", κλπ. Μάλλον θα φταίει το Ελληνικό "Οχι" των ημερών...
Οοοκ, φύγαμε για μια αναλυτικότατη διττή ανάλυση!!! Λοιπόν! Οι στιγμές κοιτώντας από κάτω αριστερά και προς τα πάνω, θυμίζουν Ιππόκαμπο που εντελώς αντιδραστικά, κολυμπάει με το κεφάλι κάτω... Κοιτώντας τες αντίθετα, από πάνω δεξιά και προς τα κάτω θυμίζουν...χμμμ...δράκο πανέτοιμο για επίθεση...ή όχι! Θυμίζουν δράκο που είναι έτοιμος να χαμηλώσει το volume της μουσικής αρμονίας που εκπέμπει ο Σφαίρος-Ήλιος που παρεμπιπτόντως δύει και γι’ αυτό είναι κόκκινος! Τα μικρά όντα στη βάρκα θα έλεγα ότι φέρνουν σε σπερματοζωάρια τα οποία κατευθύνονται στο φουσκωμένο ωάριο (2η εκδοχή...αντί του Ήλιου!) για την αέναη εργασία τους! και οι στιγμές στη μέση του...κόλπου, είναι αυτό που λέμε δεινοί κολυμβητές και βάρκα δε χρειάζονται! Εμπιστεύονται την ταχύτητα τους! Με λίγα λόγια...Η Φύσις οργιάζει! Φιλάκια :))))))))
Σε μια στιγμή μάλλον δύσκολη, βρίσκω μια πληθώρα από όμορφες ερμηνεί, όμορφους τρόπους να βλέπει κανείς τα πράγματα. Είμαι πολύ χαρούμενος και ευχαριστώ όλα τα παιδάκια.
Καρυάτις, πλησιάζεις την κοκό σε φαντασία - για την ακρίβεια, κολυμπάτε παράλληλα σε κόσμους ποδηλατο-σπερματοζωαριακούς!
αν ήθελα να "φλυαρήσω" μέσω αυτής της εικόνας μάλλον θα έβαζα στο φόντο έντονο πορτοκαλί το οποίο να εναλλάσσεται με κίτρινο καδμίου, κόκκινος ήλιος και μπλέ και σιελ λωρίδες εν είδει θάλασσας...! θα ένωνα τις τελείες, σαν μικρό παιδί που έχει πάρει στα χέρια του το σταυρόλεξο του μπαμπά:)! και ίσως και να αυτοσχεδιαζα ως προς την μορφή του δράκου ώστε να είναι πιο πειστική... αλλά τότε θα ήταν άλλο πράγμα, ξένο πράγμα...κι ας μην ξεχνάμε ότι μέσω απλών...λιγομίλητων πραγμάτων εντοπίζεις την ουσία
Να είσαι καλάκαλάκαλά και μη μασάς ρεεε, οκ, μια φορά σε έχω δει αλλά δε σε φοβάμαι, μπέσα! :) έλα, πάμεεεε :)))))
Είδα τις ερμηνείες μετά από μένα και με περνάνε μακράν! Καταπληκτικά πράγματα! Πάντως αυτό που έγραψα ήταν το άμεσο που σκέφτηκα και κατόπιν είδα τα δύο πρώτα σχόλια και καταντράπηκα, αλλά επεστράτευσα θράσος και ομολόγησα! Είμαι bikemaniak!
Αγαπητή Δήμητρα, Ποιόν ήλιο προτιμάς να βάλω στη θέση του; Τη Ρόδα της ρχέγονο Μάτι, ή τον Ήλιο τον Ηλιάτορα, τον ένα και Πραγματικό; Το Φεγγάρι τί να το κάνω; Να το βαστήξω να περιμένει μέχρι το άλλο βράδυ; Το "ανατέλλον μανιτάρι" μου άρεσε πολύ. Το ίδιο και το διαλυμένο τριαντάφυλλο. Τί χρώμα θα έβαζες στο τριαντάφυλλο;
Καρυατιδάκι, Μου φαίνεται πρέπει να ζωγραφίσουμε παρέα. Μια φορά το είχα δοκιμάσει με έναν κολλητό - ξεκινήσαμε ένα κόμικ (στο βαρετό τρίωρο μάθημα της γεωδαισίας/τοπογραφίας) που βγήκε σουρρεάλ όσο δεν πάει!
Να προσθέσω ότι παρόλο που δεν είμαι κάφρος και ως εκ τούτου στεναχωριέμαι ενίοτε με τις επαγγελματικές δυσκολίες, είμαι αρκετά πεισματάρης και δυνατός, οπότε τις περισσότερες φορές τα βγάζω πέρα. Είμαι καλά γιατί πάνω απ' όλα είμαι υγιής, και κατά συνέπεια αγαπάω κάθε στιγμή. Είναι λίγες οι στιγμές που λυγίζω και γκρινιάζω - γενικά το αποφεύγω γιατί σιχαίνομαι τη γκρίνια, μεμψιμοιρία και καταστροφολογία. Αρκετά όμως με την Πραγματικότητα... Ας επιστρέψουμε στον Κόκκινο Ήλιο!
Κόκο-νατ!(τρελο-κοκό) Γιατί ντράπηκες βρέ; Το φεγγάρι-ρόδα ήταν εκπληκτικό! Να μη σου πω ότι με έβαλες σε βαθιές σκέψεις και εχτές έψαχνα τα ταμπούρα που το φρενάρουν! Τί ποδήλατο έχεις; Εμένα η ποδηλατική μου ιστορία ξεκίνησε από ποδήλατο βόλτας (Peugeot)και τελείωσε με ένα αγωνιστικό δεκατάχυτο (ίδιας μάρκας) με γυριστά τιμόνια. Αμφότερα πορτοκαλί. Στο τέλος, μαζί με τα γυριστά τιμόνια έγινα και εγώ γυριστός, το ίδιο και τα πηρούνια που έστριψαν σε γωνία 90 μοιρών!
τώρα θα σου πω πως το φεγγάρι το ανακάλυψα εκ των υστέρων στη ρίζα του μανιταριού έτσι οπως ανατέλλει. Φουσκωτό φουσκωτό.
Το μανιτάρι ,η ομπρέλα, Ο ήλιος τελικά, χρυσαφένιος και μοναδικός . O ουρανός σε μεταλλικες οξειδώσεις κοβαλτίου . Οπου ασπρο θα ειναι μόνο το κενό του τάφου μέσα απο τη γραμμή. Η περιμετρική γραμμούλα του, ανθρακί φωσφορίζον. Το φεγγάρι άσπρο ακριβώς όπως είναι και τωρα. σαν μιά τρύπα στη μέση του ήλιου. Το τριαντάφυλλο μαζί με τα πέταλλά του ένα ροζ φουξια σκληρό. Και τα σποράκια στον ουρανό, κιαυτά χρυσαφένια. Τώρα μη με ρωτήσεις για τις αποχρώσεις.Ό,τι ταιριάζει. καλημέρα σου. δ
Μετά από τόσες λυρικές και σουρεαλιστικές ερμηνείες αισθάνομαι τουλάχιστον πεζός που το μόνο που βλέπω είναι τα αποτελέσματα του να φτύνεις κόντρα στον ανεμιστήρα.. Μήπως ακούω πολύ Pink Floyd;
ΥΓ: Αγαπητέ happypepper με την πρώτη ευκαιρία θα σου στείλω mail για το σχόλιο που μου άφησες.
Happy, και pepper πάνω στα μακαρόνια, και κάπαρη πηγαίνει, λοιπόν, το ποδήλατο που έχω τώρα μάρκα γεια σου είναι, γιατί το πήρα βιαστικά και δεν έψαξα το θέμα, δεν ήξερα ακόμη ότι θα το χρησιμοποιώ συνέχεια! Το πρώτο μου μεγάλο ήταν mercier και το επόμενο peugeot, κούρσας αντρικά, μαύρα και τα δύο, όμως με τιμόνι περιπάτου (κάπου είχα και το γυριστό, μου το πετάξανε κατά λάθος).
κοιτάζω.
ΑπάντησηΔιαγραφήτα μαύρα σπόρια που πέφτουν απ'τον ουρανό.
τη γραμμούλα που δεν ακουμπά πουθενά, κι όμως, είναι ένας αμέριμνος άνρθωπος σε μια βάρκα...
και τα λαμπριρίζοντα σκοταδάκια έχουν πέσει στη θάλασσα...
να μπορούσα.
να είμουνα έτσι για λίγο,
μια κουκιδίτσα άνθρωπος σε μια ήρεμη βάρκα, ένας άνθρωπος που να μπορούσε να μην ακουμπά πουθενά
δλδ
να μπορούσα
να μη σκεφτόμουνα
ΤΙΠΟΤΑ.
να ζούσα για λίγο αμέριμνη.
εγώ βλέπω δύο κουκιδιτσες..
ΑπάντησηΔιαγραφήκι επειδή δεν βλέπω κανένα καλάμι ψαρέματος πάει το μυαλό μου στο ρομαντικό. μ' αρέσει πολύ..
:)
Με συγχωρείτε, αλλά βλέπω δυο τύπους να φτιάχνουν ένα ποδήλατο δίπλα σε μια μάντρα κι ο ένας πέταξε τη μια ρόδα πάνω γιατί τρύπησε από τα καρφάκια...δεν είμαι καλά γιατρέ μου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή μέρα να έχουμε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΉμουν πεσμένος αυτές τις μέρες,οπότε ένιωσατην ανάγκη να καταφύγω στο κάστρο μου.
Δεν έχει τείχη, μάντρες και τάφρους.
Έχει ουρανό, ησυχία και θάλασσα.
Και χαίρομαι που ο καθένας από εμάς φτιάχνει τις δικέςτου εικόνες. Νομίζω το χειρότερο θα ήταν να γίνειη ερώτηση "τί είναι αυτό;", ή, "τί θέλει να πει;".
Στις εικόνες χρειάζονται τουλάχιστον 2: ο πομπός και ο δέκτης.
Άμπι μου,
Πρώτη φορά τα σκέφτομαι ως σποράκια...
Όταν είσαι καταμεσής της θάλασσας βράδυ, όντως δεν ακουμπάςπουθενά.Αιωρείσαι και τοποθετείς εσύη ίδια τον εαυτό σου στο σύμπαν.
Κλείσε για λίγο τα μάτια και βάλε τον εαυτό σου εκεί.Έίναι όμορφα.
Deadend,
θα σου εξομολογηθώ κάτι για τις κουκιδίτσες. Είναι ο αστερισμός του σκορπιού, ενός πλάσματος που η μυθολογία δέχεται ως περίεργο...
Μμμμ. Κάτι ξέρει.
Βρίσκω και εγώ την εικόνα ρομαντική, αλλά προτιμώ να την αγκαλιάσω ως νήνεμη,γαλήνια,ισορροπημένη, απόλαυση συναισθημάτων.
Το "ρομαντικό", το βρίσκω ως αποτέλεσμα και όχο ως αιτία/σκοπό.
Κοκό μου,
είσαι απίστευτη!
Κέρδισες το βραβείο παιδικής Φαντασίας! Το φεγγάρι που έγινε μάτι στο βράδυ, που έγινε ρόδα...
Τελικά, όχο μόνο (δεν) είσαι καλά - είσαι καλύτερα απ' 'ολους μας!
Εύγε!
Κοιτάζω πάλι το σχόλιο που έγραψα και βλέπω ότι ακόμα και στη γραφή, το "όχι" δε μου βγαίνει! "όχο", "όχ-όχ", κλπ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜάλλον θα φταίει το Ελληνικό "Οχι" των ημερών...
ξέρεις, γλυκά μου μάτια, πόσο φως φυτρώνει στην καρδιά σου, σα βλέπεις τα σποράκια του να πέφτουν μέσα σου;
ΑπάντησηΔιαγραφήδε μπορεί,
ξέρεις.
την καλημέρα μου με αγάπη!
Οοοκ, φύγαμε για μια αναλυτικότατη διττή ανάλυση!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΛοιπόν!
Οι στιγμές κοιτώντας από κάτω αριστερά και προς τα πάνω, θυμίζουν Ιππόκαμπο που εντελώς αντιδραστικά, κολυμπάει με το κεφάλι κάτω...
Κοιτώντας τες αντίθετα, από πάνω δεξιά και προς τα κάτω θυμίζουν...χμμμ...δράκο πανέτοιμο για επίθεση...ή όχι! Θυμίζουν δράκο που είναι έτοιμος να χαμηλώσει το volume της μουσικής αρμονίας που εκπέμπει ο Σφαίρος-Ήλιος που παρεμπιπτόντως δύει και γι’ αυτό είναι κόκκινος!
Τα μικρά όντα στη βάρκα θα έλεγα ότι φέρνουν σε σπερματοζωάρια τα οποία κατευθύνονται στο φουσκωμένο ωάριο (2η εκδοχή...αντί του Ήλιου!) για την αέναη εργασία τους! και οι στιγμές στη μέση του...κόλπου, είναι αυτό που λέμε δεινοί κολυμβητές και βάρκα δε χρειάζονται! Εμπιστεύονται την ταχύτητα τους!
Με λίγα λόγια...Η Φύσις οργιάζει!
Φιλάκια :))))))))
Σε μια στιγμή μάλλον δύσκολη, βρίσκω μια πληθώρα από όμορφες ερμηνεί, όμορφους τρόπους να βλέπει κανείς τα πράγματα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίμαι πολύ χαρούμενος και ευχαριστώ όλα τα παιδάκια.
Καρυάτις,
πλησιάζεις την κοκό σε φαντασία -
για την ακρίβεια, κολυμπάτε παράλληλα σε κόσμους ποδηλατο-σπερματοζωαριακούς!
Η οργιώδης θάλασσα φταίει.
Με δράκους παρέα.
Να ρωτήσω:
Τί χρώματα θα έβαζες;
Άμπι,
ΑπάντησηΔιαγραφήξέρω για το φως...
Σε ευχαριστώ.
το ανατέλλον μανιτάρι πάνω απ τον τάφο ενος διαλυμμένου τριαντάφυλλου;
ΑπάντησηΔιαγραφήκάνε κάτι και ξαναβάλε τον ήλιο στη θέση του παρακαλώ!
δ
αν ήθελα να "φλυαρήσω" μέσω αυτής της εικόνας μάλλον θα έβαζα στο φόντο έντονο πορτοκαλί το οποίο να εναλλάσσεται με κίτρινο καδμίου, κόκκινος ήλιος και μπλέ και σιελ λωρίδες εν είδει θάλασσας...!
ΑπάντησηΔιαγραφήθα ένωνα τις τελείες, σαν μικρό παιδί που έχει πάρει στα χέρια του το σταυρόλεξο του μπαμπά:)! και ίσως και να αυτοσχεδιαζα ως προς την μορφή του δράκου ώστε να είναι πιο πειστική...
αλλά τότε θα ήταν άλλο πράγμα, ξένο πράγμα...κι ας μην ξεχνάμε ότι μέσω απλών...λιγομίλητων πραγμάτων εντοπίζεις την ουσία
Να είσαι καλάκαλάκαλά και μη μασάς ρεεε, οκ, μια φορά σε έχω δει αλλά δε σε φοβάμαι, μπέσα! :)
έλα, πάμεεεε :)))))
Είδα τις ερμηνείες μετά από μένα και με περνάνε μακράν! Καταπληκτικά πράγματα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠάντως αυτό που έγραψα ήταν το άμεσο που σκέφτηκα και κατόπιν είδα τα δύο πρώτα σχόλια και καταντράπηκα, αλλά επεστράτευσα θράσος και ομολόγησα! Είμαι bikemaniak!
Χρώμα: κόκκινο το ποδήλατο και τα λοιπά μέρη μαύρα από το γράσο, χαχαχα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑγαπητή Δήμητρα,
ΑπάντησηΔιαγραφήΠοιόν ήλιο προτιμάς να βάλω στη θέση του; Τη Ρόδα της ρχέγονο Μάτι, ή τον Ήλιο τον Ηλιάτορα, τον ένα και Πραγματικό;
Το Φεγγάρι τί να το κάνω; Να το βαστήξω να περιμένει μέχρι το άλλο βράδυ;
Το "ανατέλλον μανιτάρι" μου άρεσε πολύ. Το ίδιο και το διαλυμένο τριαντάφυλλο.
Τί χρώμα θα έβαζες στο τριαντάφυλλο;
Καρυατιδάκι,
Μου φαίνεται πρέπει να ζωγραφίσουμε παρέα.
Μια φορά το είχα δοκιμάσει με έναν κολλητό - ξεκινήσαμε ένα κόμικ (στο βαρετό τρίωρο μάθημα της γεωδαισίας/τοπογραφίας) που βγήκε σουρρεάλ όσο δεν πάει!
Να προσθέσω ότι παρόλο που δεν είμαι κάφρος και ως εκ τούτου στεναχωριέμαι ενίοτε με τις επαγγελματικές δυσκολίες, είμαι αρκετά πεισματάρης και δυνατός, οπότε τις περισσότερες φορές τα βγάζω πέρα.
Είμαι καλά γιατί πάνω απ' όλα είμαι υγιής, και κατά συνέπεια αγαπάω κάθε στιγμή. Είναι λίγες οι στιγμές που λυγίζω και γκρινιάζω - γενικά το αποφεύγω γιατί σιχαίνομαι τη γκρίνια, μεμψιμοιρία και καταστροφολογία.
Αρκετά όμως με την Πραγματικότητα...
Ας επιστρέψουμε στον Κόκκινο Ήλιο!
Κόκο-νατ!(τρελο-κοκό)
Γιατί ντράπηκες βρέ;
Το φεγγάρι-ρόδα ήταν εκπληκτικό!
Να μη σου πω ότι με έβαλες σε βαθιές σκέψεις και εχτές έψαχνα τα ταμπούρα που το φρενάρουν!
Τί ποδήλατο έχεις;
Εμένα η ποδηλατική μου ιστορία ξεκίνησε από ποδήλατο βόλτας (Peugeot)και τελείωσε με ένα αγωνιστικό δεκατάχυτο (ίδιας μάρκας) με γυριστά τιμόνια. Αμφότερα πορτοκαλί. Στο τέλος, μαζί με τα γυριστά τιμόνια έγινα και εγώ γυριστός, το ίδιο και τα πηρούνια που έστριψαν σε γωνία 90 μοιρών!
ΠρΩινή δροσερή καλημέρα!
τώρα θα σου πω πως το φεγγάρι το ανακάλυψα εκ των υστέρων στη ρίζα του μανιταριού έτσι οπως ανατέλλει.
ΑπάντησηΔιαγραφήΦουσκωτό φουσκωτό.
Το μανιτάρι ,η ομπρέλα, Ο ήλιος τελικά, χρυσαφένιος και μοναδικός .
O ουρανός σε μεταλλικες οξειδώσεις κοβαλτίου .
Οπου ασπρο θα ειναι μόνο το κενό του τάφου μέσα απο τη γραμμή.
Η περιμετρική γραμμούλα του, ανθρακί φωσφορίζον.
Το φεγγάρι άσπρο ακριβώς όπως είναι και τωρα.
σαν μιά τρύπα στη μέση του ήλιου.
Το τριαντάφυλλο μαζί με τα πέταλλά του ένα ροζ φουξια σκληρό.
Και τα σποράκια στον ουρανό, κιαυτά χρυσαφένια.
Τώρα μη με ρωτήσεις για τις αποχρώσεις.Ό,τι ταιριάζει.
καλημέρα σου.
δ
Μετά από τόσες λυρικές και σουρεαλιστικές ερμηνείες αισθάνομαι τουλάχιστον πεζός που το μόνο που βλέπω είναι τα αποτελέσματα του να φτύνεις κόντρα στον ανεμιστήρα..
ΑπάντησηΔιαγραφήΜήπως ακούω πολύ Pink Floyd;
ΥΓ: Αγαπητέ happypepper με την πρώτη ευκαιρία θα σου στείλω mail για το σχόλιο που μου άφησες.
άμπθα, τα είπατε όλα. είστε υπέροχη.
ΑπάντησηΔιαγραφήκαλέ μου αποτέτοιε, το ξέρω ότι είμαι υπέροχη, αυτό ναι, εννοείται, αλλά το γιατί δεν ξέρω...
ΑπάντησηΔιαγραφή:)
Μια εικονα, ελαχιστες λεξεις.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι βασικες.
Τα υπολοιπα ψιθυριζονται.
Ηλιος (ζωη)
Θαλασσα (γαλήνη)
Βαρκαδα (αγάπη)
Αστερισμος (πεπρωμενο?)
Αγαπητέ αποτέτοιε,
ΑπάντησηΔιαγραφήη Άμπτθα,πάντα τα λέει όλα!
Άμπι,
Δίκιο έχω! Αλήθεια!
Λη,
Μ'αρέσουν οι συνειρμοί σου.
Τώρα,με το πεπρωμένο,έχω ένα θεματάκι,καθότι:
"Το πετρωμένο φαγείν αδύνατο"!
Φιλιά!
Happy, και pepper πάνω στα μακαρόνια, και κάπαρη πηγαίνει, λοιπόν, το ποδήλατο που έχω τώρα μάρκα γεια σου είναι, γιατί το πήρα βιαστικά και δεν έψαξα το θέμα, δεν ήξερα ακόμη ότι θα το χρησιμοποιώ συνέχεια! Το πρώτο μου μεγάλο ήταν mercier και το επόμενο peugeot, κούρσας αντρικά, μαύρα και τα δύο, όμως με τιμόνι περιπάτου (κάπου είχα και το γυριστό, μου το πετάξανε κατά λάθος).
ΑπάντησηΔιαγραφή