Τετάρτη 1 Οκτωβρίου 2008

Aγαπημένες θυσίες

"...για να τον ακολουθήσει κανείς δε χρειάζεται τίποτα να θυσιάσει. Εις τις ψυχές λοιπόν που δεν έχουν τίποτε να θυσιάσουν, γιατί δεν έχουν τίποτε να λατρέψουν, δεν απομένει παρά τούτη η διέξοδος ως φυγή από τη στυγνή πραγματικότητα του είναι των."

Ποιός είναι πρόθυμος να θυσιάσει;
(έχει ένα υπέροχο απόγευμα έξω)

14 σχόλια:

  1. χααα...μάζα από πρησμένη κοιλιά ταισμένη με τηλεσκατά..."οποία θυσία" μουρμουράει το ζελεδένιο στομάχι με τα παμφάγα δόντια...
    μα σαν βαρέσουν τα τύμπανα του πολέμου...αλλαγμοί εκκωφαντικοί σαρώνουν τον εχθρό...αυτός αλλάζει...θυσία γίνεται για τους αγαπημένους...

    φιλιά :))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Μα,αν κατάλαβα καλά,δεν χρειάζεται να θυσιάσει τίποτα!

    Την καλημέρα μου :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Πολυ ωραιο αυτο που εγραψες. Απο που ειναι το ρητο; Για μενα παντως καλυτερο ειναι να συνδιασεις παρα να θυσιασεις. Ολα καπως μπορουν να γινου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. @Καρυάτις!
    Με εκπλήσσεις!Σα να βλέπω τον άρχοντα των κομπιουτεροειδών!

    @Κοκό,
    με πολλές αποχρώσεις, με έντονα, υποτονικά, κλπ κλπ. Με αποχρώσεις, με κέφι, με μεράκι,
    Είναι θέμα αγάπης.

    @Άμπι,
    Χαμηλώνω το κεφάλι και παραδέχομαι:
    δεν τον έχω δει...
    (γενικά, τα κλασικά και τα ευρέως αποδεκτάμε αγχώνουν λίγο)

    @Αγαπητή Συννεφούλα,
    Καλημέρα και από εμένα !
    (θυσία) - ("χρειάζεται") ;;;
    Γι αυτό λέγεται θυσία, γιατί είναι μια αυτόβουλη πράξη. Για φαντάσου να σε υποχρέωναν να θυσιαστείς...
    Δε θα το αγαπούσαμε τότε.
    Καλό απόγευμα!

    @Bubble,
    τελικά τί έγινε με τα μπουρμπουληθρόγατούνια; Εβαπτίσθησαν (!);
    Η φράση είναι από κάποιο κείμενο του Δημήτρη Πικιώνη, αλλά εσκεμμένα δεν το ανέφερα γιατί ήθελα να αποσυνδέσω το νόημα από τον άνθρωπο. Πάντως νομίζω ότι έχει δίκιο: όσο πιο πολύπονάς, τόσο πιο πολύ αγαπάς, και τελικά το απολαμβάνεις και περισσότερο. Συνήθως οι αναίμακτες σχέσεις ανθρώπων ενέχουν και μια κάποια "ξενερωσία" - ίσως κρίνω άδικα, εξ ιδίων τα αλλότρια, αλλά ομολογώ ότι εμένα σαν άνθρωπο, μου αρέσουν τα δύσκολα, βαριέμαι-βαριέμαι-βαριέμαι τα εύκολα...
    Μπλίπ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. χάππυ: χαμηλώνω κι εγώ το κεφάλι, διόοοτιιι
    ε, ναι!
    ούτε κι εγώ τον έχω δει!

    παρόλα αυτά, έχω φάει κόλλημα με το σολάρις του ταρκόφσκι...
    όλοι όμως μου λένε να δώ τη θυσία...
    κι έτσι στο'πα κι εγώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Η ΘΥΣΙΑ ΤΟΥ Tarkovsky;
    ΣΥΝΙΣΤΑΤΑΙ ΑΝΕΠΙΦΥΛΑΚΤΑ.-

    www.truveo.com/Andrei-Tarkovsky/
    id/2438319131

    ΓΙΑ ΕΝΑ ΟΜΟΡΦΟ
    ΣΑΒΒΑΤΟ-ΚΥΡΙΑΚΟ!!

    ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΣΑΣ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. @Άμπι,
    Πήγες στο memoires etc.που έλεγες εχτές? Περί τίνος πρόκειται;
    Περί Ταρκόφσκι - θα το βάλω πλώρη προς την "κινηματογραφική μου πολιτισμική αποκατάσταση". Θα χρησιμοποιήσω και τις συμβουλές του φίλου Μοναχικού Καβαλάρη...

    @Μοναχικέ,
    Κατ αρχήν ευχαριστώ για την παρότρυνση. Παραδέχομαι ότι νεώτερος αντιδρούσα στα "πρέπει" της δόκιμης ατομικής καλλιέργειας και δεν έχω αντιμετωπίσει κλασικά έργα (σε πολλές τέχνες).
    Μεγαλώνοντας και κατανοώντας και ξεπερνώντας τις προσωπικές αντιδράσεις, περνάω από τη θεώρηση της αντίδρασης στη θεώρηση της απόλαυσης (των έργων αυτών).
    Δυστυχώς τώρα ο χρόνος είναι περιορισμένος. Προσπαθώ όμως.
    Τελευταία διαβάζω το "Αλεξάνδρεια - η πόλη της μνήμης - Καβάφης ,Φόρστερ, Ντάρρελ" του Μ.Χάαγκ, εκδ.Ωκεανίδα.
    Έκατσα λοιπόν προχτές να δω το "Xάουαρντς Έντ" του Άιβορυ στην τηλεόραση και σχεδόν λιποθύμησα στον καναπέ από την κούραση παρόλο που είχα βάλει οδοντογλυφίδες στα βλέφαρα σαν το Ροζ Πάνθηρα.
    Καλή ημέρα να έχεις. Ηλιόλουστη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. @Μοναχικέ,
    Υ.Γ.
    Είσαι και συ πρωινός τύπος!Εύγε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. α. η πρώτη φραση του σχολιου της καρυάτιδας ήταν απίστευτη
    β. ακομα χαιρομαι με τη θετική σου διάθεση και ενέργεια, μπράβο σου
    γ. ουτε εμενα μ' αρεσουν οι θυσιες.. ισως επειδη τις εχω συνδυάσει με μεσηλικες νοικοκυρες που γκρινιάζουν στον άντρα τους 'σου εδωσα τα καλυτερα μου χρονα και τι καταλαβα, τι εκανες εσυ για μενα, ανεπροκοπε'. εφοσον δίνεις, και δίνεις αυτοβουλα, και κερδίζεις κάτι απο αυτό, αγάπη χαρά οτιδήποτε, δεν θα 'πρεπε να το λεμε θυσία.
    φιλιά καλημέρα :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. @Αγαπητή Deadend,
    Σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια.
    Θα ήθελα να προσθέσω στην καλή διάθεση ότι έχει προκύψει μετά από πολλές δυσκολίες, και όπως έλεγε και ένας φίλος, "I' ve got the scars that prove it" - δεν πρόκειται για μια διάθεση που προκύπτει εύκολα ή αμαχητί.
    Όσο για τα σχόλια του "ανεπρόκοπου", νομίζω ότι το λες πολύ σωστά: δε θα έπρεπε να το λέμε "θυσία", αλλά "αγάπη" και πάλι.
    Όμορφο είναι να βλέπουμε τα πρόσωπά της όλα, και όχι μόνο τα βολικά. έχεις απόλυτο δίκιο.
    Φιλιά παρομοίως και καλή συνέχεια ΣΚ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. γιατί αντιλαμβανόμαστε τη θυσία μόνο με την αρνητική έννοια; η θυσία δεν είναι απαραίτητο ότι θα μας στερήσει κάτι για το οποίο θα μετανιώσουμε που το θυσιάσαμε. εγώ νομίζω ότι η θυσία έχει και μια θετική έννοια, η οποία οδηγεί στο θετικό αποτέλεσμα ότι μας ωθεί να προχωράμε και να δημιουργούμε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. @Αποτέτοιε,
    και γω αυτό λέω. Μαζί σου.
    Φοβάται κανείς να θυσιάσει;
    Κάποιοι το κάνουμε συνέχεια...

    ΑπάντησηΔιαγραφή