O Πλάνητας

Συνήθως η κριτική σε μια φωτογραφία περιορίζεται στο αισθητικό αποτέλεσμα που εκδηλώνεται μέσω της εικόνας.

Θα μοιραστώ μαζί σας λοιπόν μερικές ωραίες εικόνες:

Ο Γιάννης έχει μπει μέσα στην μπανιέρα, και εγώ του λέω να κρατήσει το μέτρο για να μπορούμε να πείσουμε ευκολότερα τους Δύσπιστους για τις δυσκολίες που θα έχει η αγορά κρυστάλλων για τα 242 δωμάτια που θέλουν. Τάχουμε φτύσει τελείως. Πέντε λεπτά μετά, χύμηξα στο γραφείο του δ/ντή, βρήκα μια σακουλίτσα, την άνοιξα, είχε μια μπουγάτσα μέσα, την έφαγα με λαιμαργία και του είπα: "Κωστή, σούφαγα τη μπουγάτσα - έπρεπε να επιβιώσω!". και σκάσαμε μαζί στα γέλια. Σε 30' πετούσα και έπρεπε να φύγω άμεσα. Η διαδρομή για το αεροδρόμιο είναι 20' (από Αγ.Γόρδιο). Είχε ωραίο δειλινό.

Κόνφερένς για το πού θα πάει το Beach Bar, πώς θα αποχετευτεί, και πώς θα φτάσουν στην άμμο τα μηχανήματα και τα υλικά. Καταρχήν δε βρέχει - μεγάλη ιστορία για Κέρκυρα. Ο Τζοβάνι, ο φοβερός μάστορας ειδικευμένος στις αποδράσεις: αν χρειαστεί, θα κολυμπήσει στην Ιταλία! 45 λεπτά κουβέντα για το πόσα σκατά μαζεύουν οι τουαλέτες της παραλίας και πως θα τα διαχειριστούμε - η κρυφή μαγεία της τέχνης. Σκατά σπουδές!

'Ημουν στο χείλος του τέννις που έχει πάθει καθίζηση, και που οι πελάτες θέλουν να αποκατασταθεί με σάλιο για να είναι οικονομικότερο. Χτύπησε το τηλέφωνο, και κάποιος (άγνωστος) μου είπε ότι θέλει να του κάνω δουλειά. "Δεν προλαβαίνω για κάνα δίμηνο" του είπα, και μου απάντησε σε ακαδημαϊκά ελληνικά: "Καλά, μαλάκας είσαι; Σου δίνω δουλειά και μου λές όχι;". Το τηλέφωνο ΔΕΝ προσγειώθηκε στη θάλασσα. 'Ωρα 05.45. Κοιμάμαι στο Corfu Palace και ένας ΗΛΙΘΙΟΣ παίζει στο διπλανό δωμάτιο με το κινητό του και δοκιμάζει μελωδίες. Ξυπνάω και, εκνευρισμένος, απαντάω σε καμιά 10αριά εμαιλ σε Χαρτογιακάδες που μου είχαν σπάσει τα νεύρα την προηγούμενη ημέρα. Ο ορισμός της αγνής απόλαυσης όσο σκεφτόμουν τα μπλάκμπερί τους να κουδουνάνε πρωινιάτικα. Μια υπέροχη ανατολή, και σας ορκίζομαι ότι έρχεται η άνοιξη. Η θάλασσα μύριζε άνοιξη.Ο Μήτσος ο Σιδεράς μας δεν έχει βγάλει δημοτικό. επιμένει να με αποκαλεί "Κύριε Χάρη" και είναι μια ζωντανή εγκυκλοπαίδεια. Προσωπικά, δεν μπορώ να καταλάβω πώς μπορεί να υπολογίσει και κατασκευάσει τα πάντα (έχει και ένα δικό του τρόπο να σχεδιάζει - μουντζουρώνει το χαρτί και κατά ένα περίεργο τρόπο όλα δείχνουν απίστευτα παραστατικά) με ακρίβεια χιλιοστού. Συζητούσαμε αν δυό κούκοι φέρνουν την άνοιξη και πού μπορούμε να βρούμε άλλους κούκκους.

Μπας και έχετε ακούσει τίποτα;
Lonely Planet

'Ωρες

Συνήθως:
06.50
13.30-14.30
21.00
23.17

Τελευταία:
05.50
21.30
23.17

Τόσο Καλά.
Δε-Τρ-Τε: Τρέξιμο, τσακωμοί, μαστίγωμα, πυκνοί καπνοί...
Πε-Πα: Ο Γύρος του Νησιού με Checklists + Emails
Σα-Κυ: Δύσκολο-απολαυστικό. Γουστάρω.
Θα το ξανάκανα, ίσως λίγο πιο light.

Οι Λυτρωτές - ένα (νέο;) σύνδρομο;

Ανοίγω εχτές το βράδυ την τηλεόραση (μαύρη νά ταν η ώρα - μου ανέβηκε η πίεση στο 500) και αρχίζω ένα σύντομο ζάπινγκ.
Τσούπ - φάτσα κάρτα η Βίκη Τέτοια, αυτή η "Κυρία Επιθεωρητής" ξενοδοχείων. Σουλούπι (σχεδόν) ίδια ο Κλουζώ, υπόσχεται να σώσει επιχειρήσεις.
Με μια συνταγή που ανακατεύει τηλεοπτικό χιούμορ (ναι, ναι, ξέρετε ΑΚΡΙΒΩΣ τί εννοώ!) με μια ποικιλία ειρωνίας και προσβολών, "βάζει τους ιδιοκτήτες στη θέση τους".
Αντέχω μερικά δευτερόλεπτα.
Όχι ρε πούστη μου...(αναφωνώ σε άπταιστα ακαδημαϊκά νεοελληνικά), και πιέζω το πλήκτρο με ένταση.
ΑΛΛΑΖΕΙ ΤΟ ΡΗΜΑΔΟ-ΚΑΝΑΛΙ
Τσούπ - φάτσα κάρτα ο Οικονομο - Τέτοιος, αυτός που επισκέπτεται (όλοι επισκέπτονται; γιατί; πλανώδιοι είναι;) οικογένειες, τους ενημερώνει για το πόσο χάλια είναι η οικονομική τους κατάσταση, και, ως δια μαγείας, υπόσχεται να σώσει οικογένειες.
Χωρίς δεύτερη κουβέντα,
Τσούπ - φάτσα κάρτα η ελληνίς Extreme Makeover - και εδώ δεν ταιριάζει ακριβώς το "driveeeeeer, moooove that truuuuuuck!!!!". H τύπισσα εδώ είναι άψογη. Γκρο πλαν στη γιαγιά-σε-απόγνωση, και υπόσχεται να σώσει σπιτικά.
Το κουμπί πατιέται με πίεση, με δύναμη, με από-γνωση, απο-γοήτευση, αλλά πάντα με απο-φασιστικότητα.
Τσούπ, τσουπ ,τσουπ, και...
όλοι σώζουν. Σώζουν αλλά προσβάλλουν. Ειρωνεύονται και το φχαριστιούνται, ειρωνεύονται και μας πέφτουν τα πατατάκια απ' τα γέλια, ειρωνεύονται και πουλάνε σαν τρελοί.

Η Βίκη σώζει ξενοδοχεία
Η κυρα-τέτοια σώζει σπιτικά (αφού τα ρημάξει στο καρακιτσαριό πρώτα)
Ο οικονομο=Παπάρας σώζει λεφτά
Ο Μποτρίνις σώζει εστιατόρια
Ο Λαζόπουλος σώζει τη χώρα

Τύφλα νάχει ο Ζούπερμαν!
Εμείς δε σωζόμαστε με τίποτα.
Λοιπόν, το πήρα απόφαση: τέρμα η Μπούρδουλου (για τους παλιότερους). Αποσύρεται.

Η ώρα των γιαγιάδων!

Δε θυμάμαι αν σας το είπα, αλλά παρόλο το χαμό δουλειάς προσπαθώ, έστω μία φορά την εβδομάδα, να πηγαίνω πισίνα. Διάλεξα την πισίνα να είναι κοντά σστο γραφείο, οπότε εκεί, κατά τις 12.30-13.00, εξαφανίζομαι για μιά ωρίτσα και ...τσούπ! μπλούμ!
Έτσι και εχτές.
Φοράω το σκουφάκι μου (υποχρεωτικό), τα γυαλάκια μου, και λικνίζομαι ταχέως (μη φανταστείται μπρατσάκια, κουλούρες και τέτοια - τα κουβαδάκια μου τα έχω αφήσει στο γιαπί).
Και καθώς κολυμπάω, συνειδητοποιώ ότι βρίσκομαι μεταξύ 6-7 γιαγιάδων.
΄Ωριμες κυρίες στη χαρωπή ηλικία των 65-70-και άνωωωω!
Δε λέω - δεν έχω τίποτα με τις γιαγιάδες, αλλά, μόνο γιαγιάδες;
Δεν είμαι γιαγιο-φοβικός, αν και ξέρω πια ότι έχω μια ιδιαίτερη πέραση στις γυναίκες άνω των 50... (η καλή μου πέρσι ήθελε να με "ωθήσει" στο να κάνω "παρέα" με το αζημίωτο!!!).
Με τα σκουφάκια τους βέβαια. Θα ξέρετε ότι τα σκουφάκια των γιαγιάδων ανήκουν σε ξεχωριστή κατηγορία: τα "γιαγιαδέ", συνήθως με λουλουδάκια, ανάγλυφα, κλπ.

Αισθάνθηκα προς στιγμήν σα σε ταινία του Χίτσκοκ!
Τέλος πάντων. Ομολογώ ότι με γλυκοκοίταζε και ένα "ώριμο κορίτσι", εκεί, γύρω στα 50+ και όλο έμπαινε μπροστά μου με αποτέλεσμα να κάνω διαρκώς παράκαμψη στη διαδρομή μου.
Αν υπήρχε υποβρύχια κάμερα, θα σας έδειχνα σκηνές από ένα μάτσο γιαγιαδίστικα ποδαράκια να κάνουν γυμναστική και να "περπατάνε" μέσα στο νερό.
Πώς είναι η ρυθμική γυμναστική νερού; ε, καμμία σχέση!

Την καλημέρα μου! Μπονζούρ σε όλους!

Εξαγριωμένα ελκυστική

Μικρός έμενα στη Ν.Σμύρνη, στο πατρικό μου.

Άν έκανα πάνω από 15 μέρες να δω θάλασσα, τρελλαινόμουν - έπαιρνα το τρόλλεϋ (#10 τότε) και πήγαινα στο Φάληρο να περπατήσω, να δω θάλασσα, ν' ανασάνει η ψυχή μου.

Έτσι όπως ήρθαν τα πράγματα, κάθε 3-4 μέρες είμαι κοντά στη θάλασσα.

Ο Σ., ένα μεγάλο κέρδος του νέου πρότζεκτ, μια επιβεβαίωση ότι υπάρχουν άνθρωποι γύρω μας, έβγαλε αυτήν τη φωτογραφία: θάλασσα εξαγριωμένη, βίαιη.

Ελκυστική, θα προσέθετα...

Του ζήτησα να μου στείλει λοιπόν με εμαιλ κάποιες οικοδομικες λεπτομέρειες, και ,μεταξύ άλλων, έλαβα και τούτο...

Θα αποφύγω τους -περεταίρω- πλατυασμούς.

Απόλαυση χειμερινής, γοητευτικά οργισμένης Θάλασσας-Γυναίκας.

Αναταράξεις!

Μια χούφτα νέα έχω απλά να σας πω:
Αυτός ο καιρός περνάει με εμένα να πετάω επάνω από τα σύννεφα.
Χαζεύω σαγηνευτικές ανατολές και δύσεις, συναρπαστικές γεμάτες καταιγίδες.
Ο ήλιος, είτε δύει, είτε ανατέλει σου κόβει την ανάσα πάνω από τα σύννεφα.
Η Ελλάδα είναι πράγματι πολύόμορφη όταν τη βλέπεις από ψηλά.

Πλατσουρίζω σε λάσπες γιαπιού
και χαμογελάω σα μικρό παιδί που βλέπω τα σκίτσα μου να γίνονται πράξη.
Γκρεμίζουν, χτίζουν, αλλάζουν, μπογιατίζουν...
Έχω γνωρίσει και κάποιους ανθρώπους που αξίζουν πολλά - είναι λυτρωτικό να βλέπεις ότι υπάρχουν άνθρωποι στους οποίους αξίζει να επενδύσεις. Δυσεύρετοι, αλλά υπάρχουν.

Ξυπνάω νωρίς, πετάω, τρέχω πάνω - κάτω, βγαίνω για γρήγορη έξοδο, συνήθως γλαρώνω και ξεραίνομαι πάνω στο τραπέζι.
Ακούω διάφορα σχόλια σαν "χάνεις τη ζωή σου με τη δουλειά".
Αυτή ΕΙΝΑΙ η ζωή μου: δημιουργική, με προκλήσεις και τόλμη, με δύναμη και αποφασιστικότητα.
Ναι- θυσιάζω και ρισκάρω πράγματα γι αυτό,
Και τίποτα δε χάνεται.

Και δε με πειράζει που έχασα τη γιορτή μου στο τρέξιμο,
όλους τους φίλους που προσπαθούσαν να μου μιλήσουν
Σας έχω το νου μου.

Και πράγματι, γουστάρω που έκανα ένα μικρό διάλειμμα σπίτι μου
(έστω για ένα διήμερο)
να δω κι εσείς πως είστε. Να είστε καλά!
Στο επανειδείν. Την καλημέρα μου.