Childish Party

Για σας που έχετε παιδιά, είναι περίεργο ίσως να κάνετε παιδικό πάρτυ στα γενέθλια του παιδακιού σας και να σας έρχεται και κόσμος που δεν έχει παιδιά. Εκπλήσεστε με αυτά που εσείς θεωρείτε δεδομένα, την ταλαιπωρία, τις χαρές, και , όπως συμβαίνει σε κάθε περίπτωση που συναντώνται δυό διαφορετικοί κόσμοι, αυτός που θεωρεί εαυτόν "στο επόμενο στάδιο" καταφεύγει σε υποδείξεις, νουθεσίες, κλπ.

Από την άλλη, οι μη έχοντες παιδιά (είτε επειδή δε θέλουν προς το παρόν, είτε επειδή δεν έτυχε, είτε ο,τιδήποτε τέλος πάντων) βρίσκονται ξαφνικά σε ένα περιβάλλον που άπειρα μικρά ανθρωπάκια, τρέχουν, παίζουν, κλαίνε (το σύνηθες), λερώνουν και λερώνονται(σούπερ!), χασκογελούν και ενίοτε ξερνοβολούν ευθύς αμέσως.

Δύο κόσμοι. Ασύμπτωτοι.

Πέρασα καλά.
Χάζευα τα παιδάκια (μέσος όρος ηλικίας γύρω στα 2) - ανακάλυψα ότι είναι ιδιαίτερα χαλαρωτικό (αν δεν είσαι ο άμεσα ενδιαφερόμενος γονιός που τραβολογιέται άϋπνος στα χώματα) να τα παρακολουθείς. Ξεφεύγει το μυαλό σου.

Έγινα childish, ξεχείλισα από αγνό απολαυστικό παιδισμό, ξωπέταξα τα ξεθωριασμένα άμφια του ενήλικα και πέταξα άπειρα χρωματιστά μπαλόνια, φύσηξα καραμούζες και απόλαυσα παιδικό φαγητό με λουκανικοπιτάκια, πιτσάκια και κεφτεδάκια τηγανητά. Τούρτα με χρώματα και γλύψιμο στα διακοσμητικά χαζοσκυλάκια.
Όχι άλλοι σεφ και Μποτρίνηδες, εξυπνάκηδες και επενδυτές, καταστροφολόγοι και πολιτικάντηδες ερασιτέχνες.

Μόνο η μουσική δε μ' άρεσε.

Ειλικρινά. Προτιμώ τους AC/DC, κι ας γίνομαι childish, PARTY, party ρε, πάρτη!