Σκεφτόμουν μια ανάρτηση. Ήθελα να γράψω κάτι.
Συζητώντας με την Υφάλμυρη, μου λέει:
-"θέλεις..."
-"Όχι"
-"Σκέφτεσαι..."
-"Όχι"
-"Μα..."
-"Όχι"
-"Ίσως;"
-"Όχι"
Και, μοιραία, μου ήρθε στο μυαλό εκείνη η περίοδος που αμφισβητούσα τον τρόπο που απαντάει κανείς στο τηλέφωνο. Όπως πάντα, αντιδρούσα. Γιατί δηλαδή να σηκώνουμε το ακουστιικό και να λέμε:
"Παρακαλώ;" (τί παρακαλάς; γιατί παρακαλάς; μα , είμαστε καλά; θα κάτσω να παρακαλέσω; σιγά!)
"Μάλιστα;" (μάλιστα τί; γιατί μάλιστα;)
"Ναί;" (γιατί "ναί" και όχι "όχι")
Κάπως έτσι αποφάσισα να λέω "Ίσως".
Ντρίιιιιιιν!
-"Ίσως;"
-"!!!!!!!! Ορίστε;"
-"Ίσως, είπα"
-"Ίσως; γιατί ίσως; Ναί;"
-"Ναί, τί; Γιατί ναί;"
(κλικ) - κλείνει το τηλέφωνο.
Ντριιιιν!
-"Ίσως;"
-"αααααα, δεν πάμε καλά... Χάππυπέππερ, εσύ;"
-"Ναί"
-"Γιατί είπες "ίσως" πριν; Με κόλλησες"
-"Γιατί όχι;"
-"Έλα ντε... Πάντως δεν πάς καλά."
κλπ κλπ.
Αυτός ο διάλογος επαναλήφθηκε φυσικά πολλές φορές, και έκανα κάποιες διαπιστώσεις όπως:
1. Ο κόσμος νιώθει βολικά ΜΟΝΟ ΜΕΣΑ στα πλαίσια δεδομένων και αποδεδεγμένων κοινωνικών συμβάσεων. Δεν μπορεί να κάνει ρούπι αν τον μετατοπίσεις ένα χιλιοστό πιο μακριά.
2. Ο κόσμος δεν έχει χιούμορ. Οι περισσότεροι εκνευρίζονταν σε εντυπωσιακό βαθμό. τελικά με τους περισσότερους έφτανα να τσακώνομαι.
3. Ο κόσμος, μάλλον δεν είναι αρκετός (the world is not enough - My name is Bond, James Bond)
4. Σίγουρα ο κόσμος αυτός δεν είναι ο δικός μου κόσμος. (ίσως να είμαι εξωγήινος, αλλά δεν είμαι σίγουρος - ρώτησα κάποτε τη μαμά μου και -δεν ξέρω γιατί- άρχισε να φωνάζει: "δεν μπορώ άλλο μ' αυτό το παιδί!!!!"
Για να κλείσω τον τόσο σοβαρό προβληματισμό μου, θα σας αναφέρω ένα σύντομο περιστατικό:
Είμαι πηγμένος στο γραφείο και χτυπάει το τηλέφωνο.
σαλταρισμένος, σηκώνω το ακουστικό και χωρίς να χάσω δευτερόλεπτο, χωρίς να αφήσω τον άλλον να μιλήσει, λέω κοφτά: "Είπα, ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΕΔΩ!!!!" και το έκλεισα απότομα.
(σιγή ημίσεως)
Περνάνε 10 λεπτά. Ξαναχτυπάει το τηλέφωνο. Το σηκώνω. Παίρνω πολύυυυυ γλυκιά φωνή, και λεω "παρακαλώ;"
-"Έλα, Χαππυπέππερ, εγώ είμαι (η ξαδέρφη μου για δουλειά που κάναμε τότε). δε θα το πιστέψεις. Πήρα πριν από 10 λεπτά στο γραφείο, προφανώς μπλέχτηκαν οι γραμμές, το σήκωσε κάποιος και είπε ότι δεν είναι εδώ!!!! Μα είναι δυνατόν; Τρελάθηκε ο κόσμος... εσύ που ήσουν;"
-"Δεν ήμουν εδώ..."
Φιλιά σε όλλους! καλή εβδομάδα!
Οι κοινωνικές συμβάσεις ή κανόνες όπως θες πές το, είναι το πλαίσιο μέσα στο οποίο κινούμαστε. Αν αντί για Α4 σου δώσω τον εξωτερικό τοίχο μιας 5οροφης πολυκατοικίας να ζωγραφίσεις, πιθανόν προς στιγμή να σαστίσεις. Νομίζω όμως ότι θα πάρεις το μολύβι και θα συνεχίσεις. Αλλος δεν θα καταλάβει καν περί τίνος πρόκειται. Μα δεν είμαστε όλοι ίδιοι. Φαντάζεσαι τί βαρετό να είμασταν όλοι ίδιοι;
ΑπάντησηΔιαγραφή-Εμπρός;
-Πίσω.
-Δηλαδή;
-Δεν υπάρχει δηλαδή. Χαμογέλα, πλάκα κάνουμε.
Φιλιά και σε σένα
Thanx coffee mug!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣωστά... Δίκιο έχεις.
Ίσως;;
ΑπάντησηΔιαγραφήΒλέπεις ρωτάω πρώτα να δω αν είσαι εδώ γιατί βλέπω ότι όταν δεν είσαι σε πιάνουν λίγο τα νεύρα σου... :Ρ
Αν σε κάνει να νιώθεις καλύτερα, πολλοί σκεπτόμαστε σαν και σένα. Υφέρπουσα ειρωνεία και κωμικότητα σαν του Ψαθά θα έλεγα η σημερινή σου ανάρτηση!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή εβδομάδα!
Καταρχήν το νέο σου σκίτσο είναι άπαιχτο και μη με ρωτήσεις γιατί.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ κόσμος δεν έχει χιούμορ, μάλλον δεν είναι αρκετός και σίγουρα δεν είναι ούτε και δικός μου κόσμος. Πριν από κάποια χρόνια και όχι πάρα πολλά αγαπητέ happypepper… επειδή μου την έδινε αυτός ο κόσμος…έφτασα στο σημείο να πιστεύω ότι το μόνο υπαρκτό πλάσμα σε αυτή τη γη είμαι εγώ και όλοι οι άλλοι είναι πλάσματα εικονικά που ζουν απλά γύρω μου για να με εκνευρίζουν και όχι μόνο…χαχαχαχα
Φυσικά τώρα δυστυχώς έχω απαλλαγεί από αυτή την πεποίθηση και συνειδητοποιώ ότι μαζί με μένα ζουν και όλοι οι άλλοι….χαχαχαχαχαχα
Καλό υπόλοιπο Κυριακής!
Πολλά φιλιά!
κοινωνικές συμβάσεις...κώδικες θα το έλεγα εγώ. ένας κώδικας χρειάζεται αναγκαστικά για να φτάσεις κάποια στιγμή να μην χρειάζεσαι λέξεις. όχι δια παντώς, πάντως. οι λέξεις υπάρχουν γιατί πρέπει να ακούγονται. για μένα τουλάχιστον. να γράφονται και να διαβάζονται.
ΑπάντησηΔιαγραφήαλλά δεν μιλάς ακριβώς για λέξεις, αλλά για ρότες που αν παρεκκλίνεις βρίσκεσαι μόνος σου.
Αλλά μήπως δεν είσαι έτσι κ αλλιώς μόνος σου; Και ίσως να απαντήσεις στα τηλέφωνα, και όχι, και ναι, η μοναξιά είναι εκεί.
οπότε, να απαντάς ότι θέλεις.
καλά κάνεις. το κόστος άλλωστε είναι πάντα δικό σου (μου, του)
καλή τύχη δλδ
σαν το match point που λέγαμε
Sουργελαστούλα,
ΑπάντησηΔιαγραφήέχει πλάκα που με έχεις καταλάβει και ξέρεις πότε με πιάνουν τα νεύρα μου...
Είμαι εδώ.
Εδώ για 1-2 εβδομάδεςπου δεν έχω ταξιδέψει. Το καθυστερώ όσο μπορώ γιατί έχω κουραστεί λίγο καιδεν έχω προχωρήσει τις μελέτες μου.
Ρπι λέξει,
Για την ειρωνεία διατηρώ τις αμφιβολίες μου - θα προτιμούσανα τοποθετηθώ στο επίπεδο του χιούμορ, της αντίδρασης και της απλής αμφισβίτησης των δεδομένων.
Όσο για την κωμικότητα, αυτό είναι σίγουρο! Και το απολαμβάνων!
Κοραλλένια,
Τελικά, δε μου είπες και με άφησες μέσα στη σκιά της αμφιβολίας:
Είσαι και συ εξωγήινη;;;;;
Ζούμε στον ίδιο κόσμο, και ναί, εχεις δίκιο, και γω πλέον πιστεύω ότι υπάρχουν άνθρωποι. Και χαίρομαι για "εμάς", τους "άλλους" ανθρώπους.
Να είμαστε καλά. Να συνεχίσουμε έτσι, με πείσμα και με τόλμη.
Καλό μας αγώνα λοιπόν!
Μέρμυ,
Οι κώδικες είναι το παν. Κώδικες ίσον επικοινωνία, ίσον κοινωνία.
Τις λέξεις τις λατρύω. Γραφόμενες, ειπωμένες. Τις αγαπώ παντοιοτρόπως. Η παρέκκλιση είναι επιλογή, το κόστος επίσης. και χαίρομαι να το πληρώνω, όταν το διαλέγω.
Και μ' αρέσει να έχω κόστος. Είναι το αντίτιμο αυτού που απολαμβάνω: τη διαφορετικότητα.
Και θέλω να μπορώνα απολαμβάνω να μην είμαι ο ίδιος με όλον τον άλλο κόσμο.
Φιλιά!
Το "γεια" το σκέφτηκες;
ΑπάντησηΔιαγραφή-αν και συνήθως το λέμε κλείνοντας το τηλέφωνο.
άλλη μια υπέρβαση στις κοινωνικές συμβάσεις :)
χαίρομαι που συμβάλλω.
ω ναι.
Δεν μου κάνει η καρδιά να σε αφήσω να αμφιβάλλεις…
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα σου πω λοιπόν το μυστικό μου…
«Είμαι Κοράλλι απ' άλλον πλανήτη
με μυστική αποστολή κομήτη
Να διώξω το άδικο και το κακό από τη Γη
γιατί έχω δύναμη στα χέρια μαγική»
χαχαχαχα θυμάσαι το τραγουδάκι του Σπορτ Μπίλι? Το έκανα διασκευή!
Καλό βράδυ!
Kleine,
ΑπάντησηΔιαγραφήΓεια, ε;
Μια χαρά ακούγεται. Η αλήθεια είναι ότι δεν το σκέφτηκα. Ίσως να το χρησιμοποιήσω. Ίσως...
Σε ευχαριστώ!
Κοραλλένια,
Πού τον ξέθαψες τον Σπόρτ Μπίλλυ;;;; (απ' το μαγικό σου τσαντάκι;) Πω Πωωωω,
Λοιπόν, είσαι κοράλλι - τί χρώμα; σε ποιά θάλασσα; τί ψάρια σου κάνουν παρέα;
Όμορφα τα κοράλλια - ελπίζω όμως να είσαι περισσότερο ευέλικτη (!!!!) και πιο επικοινωνιακή ! (από τα κοράλλια, δατ ιζ...)
Εννοείται από το μαγικό μου τσαντάκι! Χαχαχαχα
ΑπάντησηΔιαγραφήΘυμάσαι το καταπληκτικό time travelling machine σε σχήμα ξυπνητηριού που είχε?
Τι κοράλλι είμαι? Μα από τα πιο σπάνια happypepper μου, κόκκινο είμαι!
Τη Φρουτοπία τη θυμάσαι?
«Είναι μια, είναι μια η ονειρεμένη Φρουτοπία».
Πίκιος Απίκιος,
Αιμίλιος το Μήλο,
Θανάσης το λαχανιασμένο λάχανο,
τα Σκληρά Καρύδια (ο στρατός της φρουτοπίας)
ο Μανώλης ο Μανάβης.
Απίστευτο χιούμορ!
Σε μένα μόνο μην αρχίσεις αυτά τα τηλε-υπαρξιακά γιατί θα απαντήσω αναλόγως!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή εβδομάδα!
κίντρο βιλονιζμί τσι μιν κι, λέγιτι πιρικαλώ;
ΑπάντησηΔιαγραφήΑχαχαχααααα!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήHappypepper, νομίζω ότι η κραυγή της μάνας: "δεν μπορώ άλλο μ' αυτό το παιδί!!!", τα λέει όλα! :)))
Τώρα που το σκέφτομαι, το πιο σωστό είναι το "λέγετε". Τον "ψαρώνεις" κιόλας τον άλλον και τον αναγκάζεις να μπει άμεσα στο θέμα και να μη σου σπαταλήσει τον πολύτιμο χρόνο σου!
Εγώ βέβαια, απαντάω με "παρακαλώ" που τις περισσότερες φορές μάλλον έχει την έννοια του "σε παρακαλώ κλείσε τώρα!".
Χαχαχαχαχαααααααααα!!!
Πάντως, της καημένης της μητέρας σου πρέπει να της είχες κάνει τα νεύρα κρόσσια! Μια ξαδέλφη μου έχει ένα παιδί σαν και σένα και όταν ήταν μικρό με "ξεμονάχιαζε" και μου έκανε κάτι ερωτήσεις του στυλ "τι ρούχα φοράει ο Θεός;" και εγώ δεν ήξερα από πού να φύγω!!! :)))
Καλημέρα!
ΥΓ: Κοραλλένια, το "αλεξισκούληκο γιλέκο" του Αιμίλιου του μήλου, το θυμάσαι; :)
Χα χα! Να΄σαι καλά βρε πιπεράκι. Γέλασα... Δύο παρατηρήσεις...
ΑπάντησηΔιαγραφή1. Όταν θα συστήνεσαι δεν θα λες My name is Bond, James Bond αλλά My name is Pepper, Happypepper.
2. Ανήκεις και συ στη χαρισματική γενιά των ανθρώπων που το 99,9 τοις εκατό του κόσμου αγνοούν και διακρίνονται για την εξυπνάδα τους και το χιούμορ (πράγματι οι περισσότεροι δεν έχουν αίσθηση του χιούμορ) και που οι υπόλοιποι den katalavenoun.
3. Θα ήταν ενδιαφέρον να δίναμε απαντήσεις του στυλ: "τι ώρα είναι;" "Πολύ αργά για σένα" ή "Να σας κάνω μία ερώτηση;" "Όχι" (Εφόσον θέλεις να ρωτήσεις τι ρωτάς αν μπορείς...)
Οι παρατηρήσεις ήταν τρεις και όχι δύο. Δεν πειράζει...
Φιλάκια και καλή εβδομάδα...
εμενα εκτος απο την ατακα στην ξαδελφη (δεν ήμουν εδώ.. τέλειο!) μου άρεσε και ο αρχικος διαλογος. το παν ειναι να ξερεις τι δεν θελεις. ίσως.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚοραλλένια,
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα παίξω και εγώ μς τα ονόματα που λές: Μπαμπαμπαμπάς, Παραμυθάς, και μετά,
....
"Διάστημα 1999"
!!!!!!!!!!!!!!!!
Κόκκινο κοράλλι, νομίζω πήραμε όλοι μαζί το ξυπνητήρι του Σπόρτ Μπίλλυ προς τα πίσω!
GGKB,
Μην ανησυχείς. Εσένα θα σε προσέξω. Άλλωστε χάζεψα και το σκιτσάκι στα δεξιά που το έβαλες, μαζί με το μπανεράκι, και πολύ μου άρεσε, ίσως;
Κοκό μου,
ετοίμασες τις βαλίτσες σου; Χώρεσε το ποδήλατο στομαγικό σου τσαντάκι;
Κίντρο Κουζουλού Μπλόγκιρ, μάλιατα!
Λιλιθάκι,
τα "ρούχα που φοράει ο θεός" πολύ μου άρεσαν Έχει κι άλλες τέτοιες απολαυστικές ερωτήσεις ομικρός;
Τώρα, το "ένα παιδί σαν κι εμένα",
μάλλον κολακευτικό μου ακούγεται. Είμασττε λίγοι οι ελεύθεροι πολιορκημένοι και πυροβολημένοι.
Σουλπίς,
Μάι νέιμ ιζ πέππερ, χάππυ πέππερ, γιου αρ ράιτ.
Τρελλαίνομαι να ξεκινάμε με 2 παρατηρήσεις κ να κάνουμε 3! Τρελλαίνομαι με παρενθέσεις που ανοίγουμε και τελικά τις βρίσκουμε τόσο σημαντικές που δε θέλουμε να τις κλείσουμε!
Τώρα για το 99.9% δεν ξέρω, πάντως κέφια έχω, σίγουρα.
Ντέντ έντ,
Να ξέρεις τί δεν θες είναι μεγάλη υπόθεση. Το δύσκολο είναι ότι στην αρχή ξεκινας με πράγματα που νομίζεις ότι θές, τα δοκιμάζεις, κατακρυμνίζεσαι, και ΜΕΤΑ συνειδητοποιείς ότι δεν τα θες. Αυτό δηλαδή προϋποθέτει γκρέμισμα. και το γκρέμισμα πονάει. Το θέμα είναι να το αντέχεις. Αν το αντέχεις, το "μετά" είναι στ΄αλήθεια φανταστικό.
("αλήθεια"-"φανταστικό": γαμώτο, πάντα υποκύπτω στη σαγήνη των λέξεων, κάτι σαν οπτασία - τείνεις το χέρι σου και ελπίζεις με όλη σου την καρδιά στο άγγιγμά της...)
Το παν ειναι να περνεις την ζωη πολυ πολυ στα σοβαρα.
ΑπάντησηΔιαγραφήKαλώστονα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤί κάνεις αγαπητότατε ΝΤ;;;;
Η ζωή στα σοβαρά;;;;;!!!!
Μα...
Είσαι σοβαρός;;;;;;;;
1.!
2.;
3.(παίζω με τα πλήκτραααααααααααααα)
ΕΓΩ ΟΤΑΝ ΣΗΚΩΝΩ ΤΟ ΤΗΛΕΦΩΝΟ ΛΕΩ ΣΥΝΗΘΩΣ "ΕΜΠΡΟΟΣ".
ΑπάντησηΔιαγραφήΑΝ ΤΟ ΕΛΕΓΑ ΣΕ ΣΕΝΑ ΤΙ ΘΑ ΑΠΑΝΤΟΥΣΕΣ;
ΒΛΕΠΩ, ΑΡΧΙΣΕΣ ΚΙ ΕΣΥ, ΟΠΩΣ Η kleine, ΝΑ ΑΝΑΝΕΩΝΕΙΣ... ΤΗΝ ΓΚΑΡΝΤΑΡΟΜΠΑ ΣΟΥ ΣΥΧΝΑ! :)
ΚΑΙ ΒΕΒΑΙΑ ΠΑΝΤΑ... ΚΟΜΨΟΣ!:)
Παντοτινέ,
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή σου μέρα. Αν λές "εμπρός" (σεβαστό) , εγώ μπορεί και να έλεγα "πίσω" από αντίδραση + χιούμορ, αλλά αυτό είναι προσωπικό μου πρόβλημα!
Βασικά, εγώ δε θα έλεγα "εμπρός", δεν το αντιλαμβάνομαι ως αρχή συνομιλίας.
Σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια, πάντα καλοσυνάτος, χαίρομαι που σε "ακούω".
ΤΟ ΙΔΙΟ ΜΟΥ ΑΠΑΝΤΑ ΚΙ ΕΝΑΣ ΠΑΙΔΙΚΟΣ ΜΟΥ ΦΙΛΟΣ(ΦΑΝΤΑΣΟΥ ΑΠΟ ΠΟΣΑ ΧΡΟΝΙΑ ΠΡΙΝ! ΣΧΕΔΟΝ ΤΑ ΔΙΠΛΑ ΑΠ' ΤΗΝ ΗΛΙΚΙΑ ΣΟΥ!), ΠΑΝΤΑ ΕΤΟΙΜΟΛΟΓΟΣ, ΟΛΟ ΧΙΟΥΜΟΡ, ΣΩΣΤΗ ΕΓΚΥΚΛΟΠΑΙΔΕΙΑ ΑΝΕΚΔΟΤΩΝ!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜΟΝΟ ΠΟΥ ΠΡΟΣΘΕΤΕΙ ΚΙ ΕΝΑ "ΟΧΙ"!
ΑΠΑΝΤΑ "ΟΧΙ ΠΙΣΩ"!
Χαχαχαχα! Φοβερό ποστ! Πολύ χαίρομαι όταν βλέπω ότι υπάρχουν και άλλοι τρελοί που διασκεδάζουν να παίζουν με τις κοινωνικές συμβάσεις και να σαστίζουν τους γύρω τους! Θα κάνω κι εγώ κάτι αντίστοιχο προσεχώς...
ΑπάντησηΔιαγραφήαχαχαχα συμφωνώ με τον από πάνω. Και μπορώ να καταθέσω νομίζω κι εγώ εδώ, ότι στο τηλέφωνο απαντάω με ό,τι μου ρθει εκείνη την ώρα. π.χ.: -IKA αμαρουσίου, λέγεται παρακαλώ; -ποιος; , -όχι;;;;, κλπ κλπ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο καλύτερο είναι όταν σου απαντάνε ανάλογα. και κάπως έτσι κάνεις καναδύο κοιλιακούς παραπάνω γελώντας!