Παραμυθάκι για καληνύχτα ή καλημέρα...

Λυπάμαι αν σας στεναχώρησα ή αν σας άγχωσα, αλλά ακροβατώ ανάμεσα στο ρεαλισμό της καθημερινής μας ζωής και στο σουρρεαλισμό ή τη φαντασία του μυαλού.

Θα αλλάξω θεματολογία, θα πάω μια γρήγορη βόλτα σε κάτι παλιό και αγαπημένο, και μετά σε κάτι πιο φρέσκο.

Το παλιό και αγαπημένο είναι ένα σκιτσάκι που προοριζόταν για ένα παραμύθι.

Η ιστορία ήταν για ένα ξέφωτο που χώριζε το δάσος στη μέση. Από τη μία μεριά κατοικούσαν δέντρα κόκκινα, κεφάτα που τσακωνόντουσαν με τα δέντρα της άλλης μεριάς, τα μπλέ δέντρα.

Χωρίς λεπτομέρειες, θα πάω κατευθείαν στο διαταύτα-

Τα δέντρα αγαηθήκαν και στο τέλος χόρεψαν μαζί στο ξέφωτο.

Λίγο "μελό", αλλά ούτως ή άλλως, το κείμενο δεν είχε διαμορφωθεί.

Καλή σας ημέρα.

Δε θέλω να σας το χαλάσω, αλλά ο καιρός φτιάχνει! (ήλιοι, μπάνια, κλπ)