Σάββατο 5 Σεπτεμβρίου 2009

Οι Κλειδαρότρυπες

Κάπου εδώ αυτές τις μέρες έχω γενέθλια -
Κλείνω ένα χρόνο ζωνατός ως "happypepper" και όπως συμβαίνει συνήθως, έτσι και εγώ κάνω ένα μικρό απολογισμό. Θα μπορούσα να το αποκαλέσω ως φλας-μπακ για να το "ελαφρύνω" λιγάκι.

Προηγουμένως, δεν είχα ασχοληθεί, δεν είχα παρακολουθήσει καθόλου μπλογκς, οπότε ήταν κάτι εντελώς νέο. Και είχε πλάκα. Το φχαριστήθηκα και κατά περιόδους κόλλησα.
Και παράλληλα προβληματίστηκα.
Και μια που εσείς μου κάνατε παρέα όλο αυτό το διάστημα, θα μοιραστώ μαζί σας τις σκέψεις μου.

Μερικές φορές έχει πολλή πλάκα.
Κάποιοι άνθρωποι είναι εξαιρετικά ευφάνταστοι, δυνατοί, με απίστευτη αίσθηση του χιούμορ. Αυτοί είναι σκέτη απόλαυση. Αναπτύσσεται έτσι μια αίσθηση "ηλεκτρονικής εκτίμησης", εφόσον διαπιστώνεται εξυπνάδα και φαντασία πίσω από το χιούμορ.
Κάποιοι άλλοι πάλι είναι "μαύρη μαυρίλα πλάκωσε", που συνηθίζω να λέω.
Όσο και αν καταλαβαίνω τις όποιες εκρήξεις θυμού, κυνισμού, απαισιοδοξίας, κλπ, η μόνιμη μαυρίλα ποτέ δεν ήταν η αγαπημένη μου.

Εκεί πραγματικά σοκάρομαι. Σοκάρομαι από το μέγεθος της θλίψης, της χαμηλής αυτοεκτίμησης. Αν θέλετε, φταίω εγώ που είμαι απόλυτος. Δυστυχώς, όταν έχεις περάσει δύσκολες καταστάσεις είναι εύκολο να παγιδευτείς. Εγώ αντέδρασα στα δύσκολα με πείσμα και χαμόγελο, γι' αυτό και προσπαθώ να ανασύρω τα καλά και όχι τα κακά από οποιαδήποτε στιγμή.
Γιατί ρε παιδιά τόση μαυρίλα;
"Περί ορέξεως κολοκυθόπιτα " θα μου πείτε, φυσικά, δημοκρατία έχουμε, ό,τι θέλετε κάντε, κανένα πρόβλημα - αλλά, λυπάμαι για αυτούς που νιώθουν έτσι. Περνάει η ζωή, περνάει ο χρόνος και τί μένει - η μαυρίλα; Μακάρι να σας έδινα ένα μπουκαλάκι δύναμη στον καθένα...

Και φυσικά, τα περί επικαιρότητας. πολιτικής, σινεμά, μουσικής, κλπ.
Α, είναι και οι ευαισθητούληδες κάπου ανάμεσα.
Γενικά, δεν κατάφερα, και σίγουρα δε θέλω, να αποκτήσω "ετικέτα" σε ό,τι αφορά στη δική μου συμμετοχή εδώ μέσα, στη "μπλογκόσφαιρα".

Τα βλέπω όλα με εξαιρετικό ενδιαφέρον, κάποια τα απολαμβάνω περισσότερο, ομολογώ, και η χρονιά αυτή ήταν αρκετά απολαυστική, οπότε σας ευχαριστώ όλους, ανεξαιρέτως, πολύ.
Ακόμα και οι χυδαιολόγοι είχαν το ενδιαφέρον τους.

Για την ανωνυμία δεν έχω αποφασίσει ακόμα αν τη θέλω ή όχι.
Πρόσφατα, σε μια "ηλεκτρονική συζήτηση" άκουσα την άποψη ότι "κρύβονται όσοι έχουν κάτι να κρύψουν" και δεν ξέρω αν θα συμφωνήσω ή όχι.
Σε κάθε περίπτωση, από εκείνη τη στιγμή νιώθω σα να σας κοιτάζω μέσα από κλειδαρότρυπες. Σα "ματάκιας" - λίγο περίεργο. και από την άλλη, το facebook με τα άπειρα πιτσιρίκια ΜΕ ΤΙΣ ΙΔΙΕΣ ΚΑΙ ΑΠΑΡΑΛΛΑΧΤΕΣ φωτογραφίες σε μπαρ, τριήμερα και διακοπές. Άλλες κλειδαρότρυπες εκεί.
Δεν ξέρω ρε παιδιά. Να επικαλεστώ Γκυ Ντεμπορ και "κοινωνία του θεάματος";
Μήπως είμαστε πράγματι ματάκιες ή μήπως λέω κάτι λάθος;
Ακόμα δεν ξέρω. Μπορεί ξαφνικά να βάλω μια φωτογραφία τη φάτσα μου να σας κάνει παρέα και να τοποθετηθώ ανοιχτά.

Δε θάθελα όμως να σας κουράσω άλλο με τις σκέψεις μου.
Σας ευχαριστώ όλους.
Όσο για τους αγαπημένους και τις αγαπημένες συνοδοιπόρους, δεν κοινοποιώ τίποτα, δε δίνω βραβεία (!!!!!!!!!!!), κανένας μας δεν πιστεύ ότι τα χρειάζεται, και όποιοι είναι, ξέρουν αυτοί καλά σε ποιούς αναφέρομαι.

Λέω νας αφήσω με ένα σκιτσάκι προς το παρόν, ένα σκιτσάκι να ταξιδέψουμε παρέα.
Άντε, καλό μας ταξίδι.
Και εις άλλα με υγεία! Καλημέρα! Καλό Σ-Κ !


19 σχόλια:

  1. ΚΑΛΗ ΣΟΥ ΜΕΡΑ!

    ΑΛΑΤΟΠΙΠΕΡΟ!

    ΕΓΩ ΕΓΙΝΑ... ΕΝΟΣ ΕΤΟΥΣ, ΠΡΙΝ ΛΙΓΕΣ ΜΕΡΕΣ!
    ΕΙΜΑΙ, ΔΗΛΑΔΗ, ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΣ ΣΟΥ!
    ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΗΛΙΚΙΑ ΚΑΙ ΣΤΗΝ "ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ"!
    ΑΠΑΙΤΩ(!), ΛΟΙΠΟΝ, ...ΤΟΝ ΣΕΒΑΣΜΟ :))

    Η ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ, ΠΟΥ ΚΑΝΕΙΣ, ΣΤΑ ΜΠΛΟΓΚΣ, ΜΕ ΒΡΙΣΚΕΙ ΣΥΜΦΩΝΟ!

    ΘΕΛΩ ΜΟΝΟ ΝΑ ΠΡΟΣΘΕΣΩ,ΟΤΙ ΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΜΠΛΟΓΚΣ, ΓΕΝΙΚΑ ΚΡΙΝΟΝΤΑΣ, ΕΧΟΥΝ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΕΠΙΠΕΔΟ ΑΠΟ ΠΛΕΙΣΤΑ ΟΣΑ ΞΕΝΑ!
    ΑΥΤΟ ΕΧΩ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙ ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΑΤΑ ΚΑΙΡΟΥΣ ΠΕΡΙΗΓΗΣΕΙΣ ΜΟΥ, ΜΕΣΩ ΤΗΣ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑΣ ΠΟΥ ΔΙΝΕΙ ΤΟ ΠΑΡΑΘΥΡΑΚΙ "ΕΠΟΜΕΝΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ", ΣΤΟ ΠΑΝΩ ΜΕΡΟΣ ΤΩΝ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΩΝ!

    ΓΙΑ ΤΟ facebook, ΔΕΝ ΤΟ ΚΟΥΒΕΝΤΙΑΖΩ, ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΜΙΚΡΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ life-style ΕΠΟΧΗΣ, ΣΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΖΟΥΜΕ!
    ΟΠΟΥ ΕΚΕΙ ΤΟ "ΡΕΠΟΡΤΑΖ" ΔΕΝ ΤΟ ΚΑΝΟΥΝ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΕΣ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΙ, ΑΛΛΑ "ΕΚΤΙΘΕΝΤΑΙ" ΟΙ ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΝΤΕΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ!

    ΔΥΣΤΥΧΩΣ!

    ΤΟ ΘΕΜΑ ΤΗΣ ΑΝΩΝΥΜΙΑΣ, ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΠΟΛΥ ΣΟΒΑΡΟ ΖΗΤΗΜΑ!

    ΑΠΟ ΤΗ ΜΙΑ, ΔΙΝΕΙ ΤΗ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ ΕΚΦΡΑΣΗΣ, ΤΗΣ ΕΞΩΤΕΡΙΚΕΥΣΗΣ ΤΗΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑΣ ΤΟΥ ΓΡΑΦΟΝΤΟΣ, ΤΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ "ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗΣ" ΤΟΥ!
    ΑΛΛΩΣΤΕ, ΓΙ' ΑΥΤΟ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΘΗΚΕ, ΠΑΝΤΑ ΚΑΙ, ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ ΑΠ' ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΑΠΟΚΑΛΟΥΜΕ "ΜΕΓΑΛΟΥΣ"! ΓΙΑ ΠΟΛΛΟΥΣ ΚΑΙ ΙΔΙΑΙΤΕΡΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ, ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ!

    ΑΠ' ΤΗΝ ΑΛΛΗ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΧΡΗΣΙΜΟ-
    ΠΟΙΗΘΕΙ ΓΙΑ ΣΚΟΠΟΥΣ ΑΘΕΜΙΤΟΥΣ!
    ΕΙΔΙΚΑ, ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΑΥΤΩΝ ΠΟΥ ΑΠΟΚΑΛΟΥΜΕ ΔΗΜΟΣΙΑ Η ΕΠΩΝΥΜΑ ΑΤΟΜΑ!

    ΚΑΘΕ "ΕΡΓΑΛΕΙΟ" ΔΙΝΕΙ ΑΥΤΗ ΤΗ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ!
    ΕΞΑΡΤΑΤΑΙ, ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΑΠ' ΤΟ ΤΡΟΠΟ ΠΟΥ ΤΟ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ, ΑΛΛΑ ΚΥΡΙΩΣ ΓΙΑ ΠΟΙΟ ΣΚΟΠΟ!
    ΚΙ ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ Ο,ΤΙ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ!

    ΕΙΝΑΙ ΜΕΓΑΛΟ ΤΟ ΖΗΤΗΜΑ ΤΗΣ ΑΝΩΝΥΜΙΑΣ!

    ΑΝΤΕ ΛΟΙΠΟΝ,
    ΚΑΙ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ!

    ΝΑ 'ΣΑΙ ΚΑΛΑ!... ΝΑ ΜΑΣ "ΕΜΠΝΕΕΙΣ"- ΕΜΕΝΑ, ΟΠΩΣ ΘΑ ΕΧΕΙΣ ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΕΙ, ΑΡΚΕΤΕΣ ΦΟΡΕΣ ΜΕ ΕΧΕΙΣ ΕΜΠΝΕΥΣΕΙ, ΜΟΥ ΕΔΩΣΕΣ ΙΔΕΕΣ ΚΑΙ ΑΦΟΡΜΗ ΓΙΑ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ!

    Σ' ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ, ΓΙ' ΑΥΤΟ!

    ΚΑΙ ΠΑΝΤΑ,
    Χ Α Ρ Ο Υ Μ Ε Ν Ο Σ!
    Α Ι Σ Ι Ο Δ Ο Ξ Ο Σ!
    Δ Η Μ Ι Ο Υ Ρ Γ Ι Κ Ο Σ!

    ΚΑΙ,

    ΚΑΛΟ ΣΑΒΒΑΤΟ-ΚΥΡΙΑΚΟ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Θα συμφωνήσω για τη μαυρίλα.
    Όλοι έχουμε τις μαύρες μας κατά καιρούς, αλλά όταν γίνεται μόνιμο και σταθερό φαινόμενο, σου προκαλεί μια απελπισία!
    Φυσικά, η αλήθεια είναι ότι η θλίψη σού δίνει πολύ υλικό για να γράψεις μιας και εμπεριέχει άπειρα συναισθήματα τα οποία μπορείς να περιγράψεις και να αναλύσεις στον γραπτό λόγο. Άλλωστε, το blogging είναι και κάτι σαν ψυχοθεραπεία και ποιο καλύτερο μέρος απ' αυτό για να πει κάποιος τον... πόνο του. :)
    Όσον αφορά στην ανωνυμία, δεν κατάλαβα τι εννοείς όταν λες ότι νιώθεις σαν "ματάκιας".
    Ματάκιας γιατί;
    Η ανωνυμία είναι ΔΙΚΑΙΩΜΑ στο blogging. Είναι ένας χώρος στον οποίο επικοινωνούν ψυχές και μυαλά. Και αυτού του είδους η επικοινωνία δεν είχε ποτέ ανάγκη ονοματεπώνυμα.
    Για την ανωνυμία των bloggers, είναι φυσικό να διαμαρτυρηθούν δημόσια πρόσωπα που σχολιάζονται και κρίνονται καθημερινά (και όχι με τον καλύτερο τρόπο) και που πολύ θα ήθελαν να έχουν ένα υπαρκτό πρόσωπο να κατηγορήσουν.
    Όπως πολύ σωστά είπε ο Παντοτινός Ταξιδευτής, εξαρτάται με ποιο τρόπο τη χρησιμοποιείς την ανωνυμία.

    Χρόνια Πολλά λοιπόν στο blog σου και εύχομαι τα ποστ σου να είναι πάντα αισιόδοξα για να μοιράζεις - έστω και νοερά - μπουκαλάκια δύναμης. ;)

    Να' σαι πάντα καλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Η ανάρτησή σου αυτή ήταν πραγματικά απολαυστική - με λίγα λόγια περιέγραψες όλη την ελληνική μπλογκόσφαιρα.

    Όσο για την ανωνυμία, προσωπικά πιστεύω πως είναι ένα κάπως πλαστό θέμα, καθώς αν ένας blogger όντως δημιουργεί κάποιο ουσιώδες πρόβλημα, μπορεί να εντοπιστεί σε χρόνο dt. Τα υπόλοιπα είναι απλά μια μέθοδος για να χτυπηθεί το γεγονός ότι σήμερα για πρώτη φορά στην ιστορία, ο ελεύθερος λόγος και τύπος είναι μια πραγματικότητα.

    Χρόνια πολλά στο blog και εύχομαι να σε έχουμε για πολύ καιρό ακόμα μαζί μας ως happypepper :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Καλέ μου Παντοτινέ,
    Μ' αρέσει που με αποκαλείς "αλατοπίπερο" !
    Χρόνια μας Πολλά.
    Για ναα είμαι ειλικρινής δεν έχω σερφάρει στα ξένα μπλογκς, οπότε με πιάνεις αδιάβαστο. Δεν μπορώ να κρίνω.
    Συμφωνώ με τις σκέψεις σου για την εργαλειακή λειτουργία των ηλεκτρονικών μέσων (και όχι μόνο)στη ζωή μας και φυσικά τίποτα δεν μπορεί να κριθεί ως "καλό" ή "κακό".
    Ίσως εγώ δεν έχω αποκρυσταλλώσει την άποψή μου ακόμα για το θέμα.

    Όσο για τις εμπνεύσεις, νομίζω ότι είναι υπέροχο να μοιραζόμαστε (και όχι "ανταλλάσουμε") τις εμπνεύσεις μας. Η πολυφωνία που προκύπτει είναι που μ' αρέσει περισσότερο...

    Αγαπητή μου Λίλιθ,
    Άν και πρόσφατη η γνωριμία μας, συμμερίζομαι πολλές από τις απόψεις σου.
    Οι κλειδαρότρυπες, όπως και οι "ματάκιες" αφορούν στο facebook, που, και χωρίς να το θέλεις βλέπεις τις φωτογραφίες άσχετων ανθρώπων, πόσο μάλλον των δικών σου γνωστών, και αποκτάς μια πρόσβαση στη ζωή τους.
    Φυσικά επανέρχομαι στην εργαλειακή λογική του τρόπου που διαχειρίζεσαι τις πληροφορίες σου. (γενικά μιλώντας, πάντα).
    Ακόμα, βρίσκω εξαιρετικά εύστοχη την παρατήρησή σου ότι " η επικοινωνία δεν είχε ποτέ ανάγκη ονοματεπώνυμα". Πολύ σωστά.
    Καλή μας συνέχεια λοιπόν,
    σε ευχαριστώ. να είσαι καλά. Πολύ καλά.

    Dear Mrs Stulf,
    Ομολογώ ότι πριν από καιρό είχες περιγράψει ένα προσωπικό σου θέμα με την ανωνυμία που με είχε βάλει σε σκέψεις. Παράλληλα, αυτό δε σε εμπόδισε να συνεχίσεις την Με-Εικόνα-Γραφή σου, και πολύ το χαίρομαι. Επίσης συμφωνώ για τη Δημοκρατία των μέσων και επαυξάνω λέγοντας ότι απαιτείται πολύς κόπος και εκπαίδευση για να μάθει κάποιος να σέβεται την ανωνυμία και να μην μρύβεται από πίσω της. Οι απόψεις μας είναι δικές μας, τις έχουμε διαμορφώσει με κόπο και δεν έχουμε πρόβλημα να τις εκφράσουμε επωνύμως ή ανωνύμως.
    Μπορώ να σε ρωτήσω κάτι - οι σπουδές σου έχουν σχέση με τα ΜΜΕ; Δεν ξέρω γιατί, αλλά αυτήν την εικόνα έχω σχηματίσει. Ρωτάω γιατί θα με ενδιέφερε πολύ να ακούσω τις επικρατέστερες απόψεις σε διεθνές επίπεδο.
    Σε ευχαριστώ πολύ για τα χρόνια Πολλά και ναι, θα με έχετε καιρό - δεν σκοπεύω να σας αφήσω έτσι εύκολα!

    Αγαπητέ GGKB (ελπίζω να μην έχεις αντίρρηση να σε λέω έτσι)
    Θένκ ιου, θένκ ιου.
    Από υπομονή, εγώ και τα μουλάρια, έχουμε μπόλικη!!!!! Φιλιά!

    ΠΡΟΣ ΟΛΟΥΣ:
    Χαίρομαι που κάνετε ουσιαστικά σχόλια και όχι ξεπέτες των 2 γραμμών με εξυπναδούλες. Απολαμβάνω τη γνώμη σας και χαίρομαι να πυροδοτεί κουβέντα.
    Δε λέω, καλές και οι ξεπέτες αλλά μετά από λίγο κουράζουν αντί να διασκεδάζουν...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Happypepper μου,

    Καταρχήν χρόνια πολλά στο blog σου…εύχομαι να χιλιάσει τις αναρτήσεις του και ο οικοδεσπότης του να είναι καλά, γερός, δυνατός και πάνω από όλα χαρούμενος!

    Εγώ διάβαζα ιστολόγια που ξεχώριζα για τη θεματολογία τους δύο χρόνια περίπου πριν αποκτήσω ένα δικό μου blog μου. Κάποτε άφηνα και κάποιο σχόλιο ως ανώνυμος επισκέπτης αφού δεν είχα καν ένα ψευδώνυμο. Ομολογώ πώς είχα στενοχωρηθεί που κάποια έκλεισαν. Όταν αποφάσισα να κάνω δικό μου blog τότε γνώρισα πραγματικά την μαγεία του blogging. Όταν υπήρχε η ανωνυμία τα πράγματα ήταν σαφώς καλύτερα. Δεν σου κρύβω ότι όταν για δική μου ανωνυμία έπαψε να υφίσταται… αναγκάστηκα να κλείσω ένα blog που πολύ είχα αγαπήσει, αλλά δεν γινόταν αλλιώς…

    Τώρα έχω φτιάξει αυτό που εσύ ξέρεις…αλλά δεν είναι το ίδιο…νιώθω ότι υπάρχουν «ματακήδες» που μπορεί να κάνουν συνειρμούς…αν και προσπαθώ να έχω λίγο διαφορετικό στυλάκι…αλλά δύσκολα μπορεί να υποκριθεί ο άνθρωπος αν δεν το έχει στο αίμα του…

    Χαίρομαι ειλικρινά που σε διαβάζω και απολαμβάνω πάρα πολύ τα σκίτσα σου. Μου αρέσει η δόση του χιούμορ που κουβαλάς.

    Καλό σου απόγευμα και πολλά φιλιά!

    ΥΓ: Πάντως δεν είσαι και τόσο ανώνυμος…τα πόδια σου τα είδαμε σε μια φωτογραφία…χαχαχαχαχαχαχαχα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. ΣΥΜΦΩΝΩ, Η ΛΕΞΗ/ΡΗΜΑ "ΜΟΙΡΑΖΟΜΑΣΤΕ" ΑΠΟΔΙΔΕΙ ΣΩΣΤΑ, ΤΗΝ ΕΝΝΟΙΑ ΤΟΥ ΔΙΑΛΟΓΟΥ!

    ΔΕΝ ΝΟΜΙΖΩ ΟΤΙ, O ΕΝΤΟΠΙΣΜΟΣ ΕΝΟΣ blogger ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΣΕ ΧΡΟΝΟ dt - ΤΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ ΕΧΕΙ ΞΕΦΥΓΕΙ, ΠΙΑ, ΚΙ ΑΠ' ΤΟΝ ΕΛΕΓΧΟ ΑΥΤΩΝ ΠΟΥ ΤΟ ΕΠΙΝΟΗΣΑΝ* - ΑΛΛ' ΑΥΤΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΛΟΓΟΣ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗΣ ΤΗΣ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑΣ ΑΝΩΝΥΜΙΑΣ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΔΙΝΕΙ!

    ΟΠΩΣ ΕΓΡΑΨΑ, Η ΧΡΗΣΗ ΤΗΣ ΑΝΩΝΥΜΙΑΣ ΣΤΟΝ ΕΓΓΡΑΦΟ ΛΟΓΟ ΥΠΗΡΞΕ/ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΑΝΤΟΤΕ!
    ΚΑΙ, ΒΕΒΑΙΑ, ΚΑΙ ΣΤΑ ΜΜΕ!

    *ΔΕΣ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ, ΓΙΑ ΤΟ ΘΕΜΑ ΑΥΤΟ, ΤΟΥ 28χρονου ΚΑΘΗΓΗΤΗ ΣΤΟ ΤΕΧΝ. ΙΝΣΤ. ΤΗΣ ΜΑΣΣΑΧΟΥΣΕΤΗΣ(MIT), ΣΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ "Κ" ΤΗΣ ΕΦ. "Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ", ΣΤΙΣ 23/8/09!

    ΥΓ. Ο ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΤΗΣ, ΚΑΤΑ ΤΟΥΣ ΚΑΝΟΝΕΣ ΤΟΥ ΜΥΣΤΗΡΙΟΥ ΤΗΣ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗΣ(ΣΤΗ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ), ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΕΙ, ΟΥΤΕ ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΑΙ ΝΑ ΔΕΙ ΤΟΝ "ΕΞΟΜΟΛΟΓΟΥΜΕΝΟ".
    ΣΤΟΝ ΚΑΘΟΛΙΚΙΣΜΟ,ΟΜΩΣ, ΕΠΙΣΗΣ ΔΕΝ ΤΟΝ ΓΝΩΡΙΖΕΙ ΑΛΛΑ ΤΟΝ ΒΛΕΠΕΙ,
    ΑΚΡΙΒΩΣ,... ΣΑΝ ΜΑΤΑΚΙΑΣ! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. ΣΥΓΝΩΜΗΝ, ΑΛΛΑ ΞΕΧΑΣΑ ΤΟ ΠΙΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ. ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ 28χρονου ΚΑΘΗΓΗΤΗ ΤΟΥ MIT ΕΙΝΑΙ:

    ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ

    ΚΑΙ ΣΤΟ ΜΕΤΑΠΤΥΧΙΑΚΟ ΤΟΥ, ΑΜΦΙΣΒΗΤΗΣΕ ΜΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΘΕΜΕΛΙΩΔΕΙΣ ΘΕΩΡΙΕΣ ΤΩΝ ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΩΝ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Πούυυ την άκουσες αυτή την άποψη -ότι κρύβονται όσοι έχουν κάτι να κρύψουν;; :Ρ Δεν το πιστεύω απόλυτα αυτό που σου είπα τότε... γιατί αν θέλεις ένα από τα πολύ καλά στοιχεία του μπλόγκινγκ είναι ακριβώς το ότι δε σε ξέρει κανένας και δεν ξέρεις κανένα.

    Προσωπικά γράφω γιατί δεν μπορώ να κάνω αλλιώς, γιατί κάτι μέσα μου με τρώει και με παιδεύει. Και αποκαλύπτομαι γιατί τώρα τελευταία ένοιωσα την ανάγκη να το κάνω.. :-)

    Χρόνια πολλά, χρόνια καλά λοιπόν. Με λέξεις, σχέδια, όνειρα, πράξεις, δράσεις, ιδέες, φαντασία, δημιουργικότητα, χαμόγελο και ηλιοφάνεια... :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Κοραλλένια μου, μπονζούρ.
    Σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια καταρχήν.
    Αισθάνομαι να ακροβατώ σε κάποιες απόψεις μου περί ανωνυμίας, άρα δε θα επεκταθώ.
    Θα ξαναπώ όμως ότι περνάω καλά "με την παρέα" .
    Όσο για τα σκιτσάκια, είχα κάνει και παλιότερα μια μικρή συζήτηση και τα χρησιμοποιώ είτε αυτούσια (με μια δόση πειραματισμού - θέλω να έχω τη γνώμη σας ακόμη και όταν κάτι δε θα σας αρέσει) είτε ως εικονογράφηση σε κάποιο μικρό κείμενο.
    Γενικά, αποφεύγω τις ετοιματζήδικες εικόνες. Πιστεύω ότι μπορώ καλύτερα και εκφράζομαι καλύτερα με δικό μου υλικό.

    Φιλιά πολλά και σε σένα!

    Παντοτινέ,
    Δεν ξέρω για τον εντοπισμό, προσωπικά δε με ενδιαφέρει καν προς το παρόν.
    Τη συνέντευξη, θα ψάξω να τη βρω.
    Ευχαριστώ!

    Γελαστούλα μου,
    Καλημέρα.Όπως είπα και προηγουμένως, ακροβατώ σε κάποιες απόψεις μου. Παρόλα αυτά, μ' αρέσει να ακούω μία γνώμη, και τη σκέπτομαι αρκετά για να αποφασίσω αν θα τη συμμερίζομαι ή όχι. Αλλα δεν έχω αποφασίσει. Εσένα σε ευχαριστώ που μου την εξέθεσες. Ξέρεις, στο μπλογκ δε θέλω να ξεπετάω σχόλια - ίσα ίσα, μ' αρέσει πολύ να υπάρχει τροφή για σκέψη.
    Χαίρομαι που γράφεις ό,τι γράφεις.
    Μου θύμισες λίγο και "τα λόγια σε έναν νέο ποιητή" του Ρίλκε.

    Όσο για τις ευχές, προβλέπεται μπόλικη ηλιοφάνεια, πράγματι! Φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Ιδού μια καλή ξεπέτα:

    χρόνια πολλά χρόνια πολλά! έχουμε γενέθλια τον ίδιο μήνα!
    πάω Βραζιλία!
    πάω Βραζιλία!!
    Brazil!!!!!!!!

    (όλοι οι ματάκηδες ευπρόσδεκτοι στο οσονούπω βραζιλιάνικο σαπουνομπλόγκ μου!)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Μ'άρεσε η αναφορά σου στο θέμα περί μαυρίλας και αισιοδοξίας.Περνάω δύσκολη περίοδο, είμαι άτομο υποσυνείδητα αισιόδοξο αλλά συνειδητά απαισιόδοξο, και κάπου εκεί η μάχη δυσκολεύει, ελπίζω να τα βλέπω ακόμα πιο αισιόδοξα πλέον. Άντε και χρόνια πολλά ;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. τελικά, ακόμα και στο υπερπέραν του πισί, δεν μπορείς να αποφύγεις αυτό που είσαι, εκτός κι άν είσαι εξ επαγγέλματος παραμυθάς.
    καλή βδομάδα.
    δ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. ...ΣΚΕΨΟΥ ΕΝΑ ΠΙΑΝΟ. ΟΠΟΥ ΑΣΠΡΑ ΠΛΗΚΤΡΑ-ΤΑ ΚΑΛΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ, ΟΠΟΥ ΜΑΥΡΑ- ΤΑ ΚΑΚΑ. Ο ΚΑΘΕ ΕΝΑΣ ΑΠΟ ΕΜΑΣ ΕΧΕΙ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΕΣ "ΑΝΤΟΧΕΣ" ΣΤΗ ΜΟΥΣΙΚΗ. ΑΛΛΟΣ ΟΤΑΝ ΑΚΟΥΣΕΙ ΕΝΑ ΚΑΚΟ ΤΟ ΤΑΙΡΙΑΖΕΙ ΜΕ ΕΝΑ ΩΡΑΙΟΤΑΤΟ ΚΑΛΟ ΚΑΙ ΒΓΑΖΕΙ ΜΙΑ ΩΡΑΙΑ ΜΕΛΩΔΙΑ, ΑΛΛΟΣ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙ ΝΑ ΤΟ ΠΑΤΗΣΕΙ ΕΛΑΦΡΑ ΓΙΑ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΟΣΟ ΤΟ ΔΥΝΑΤΟ ΠΙΟ ΑΝΑΙΜΑΚΤΗ Η ΣΥΝΤΡΟΦΙΑ ΤΟΥ ΜΕ ΤΗ ΝΟΤΑ...ΚΙ ΑΛΛΟΣ ΤΟ ΑΚΟΥΕΙ ΚΑΙ ΤΟ ΤΑΙΡΙΑΖΕΙ ΜΕ ΟΛΑ ΤΑ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΑ ΚΡΑΤΩΝΤΑΣ ΤΗ ΜΟΥΣΙΚΗ -ΑΝ ΚΑΙ ΚΑΚΗ- ΟΛΟΚΛΗΡΗ ΣΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΤΟΥ ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΤΟ ΙΔΙΟ ΚΑΙ ΜΕ ΤΑ ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΝΑ'ΧΕΙ ΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥ ΟΛΟΚΛΗΡΗ ΣΕΝΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙ.
    ΥΓ. ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΛΕΩ ΠΑΠΑΡΙΕΣ, ΜΠΟΡΕΙ ΚΑΙ ΟΧΙ. ΤΟ ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΚΑΙ Η ΔΥΝΑΜΗ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΑΛΛΟΥΣ ΠΙΟ ΕΥΔΙΑΚΡΙΤΑ ΣΤΟ ΚΑΛΑΘΙ ΜΕ ΤΙΣ ΛΥΣΕΙΣ ΚΑΙ ΓΙΑ ΑΛΛΟΥΣ ΕΙΝΑΙ ΚΡΥΜΜΕΝΑ ΒΑΘΙΑ ΒΑΘΙΑ...
    ΑΛΛΩΣΤΕ ΑΝ ΗΤΑΝ ΟΛΑ ΕΥΚΟΛΑ ΕΣΥ ΚΑΙ ΤΟ ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΣΟΥ ΘΑ ΚΑΝΑΤΕ ΤΟΣΗ ΔΙΑΦΟΡΑ??? ;P
    YΓ.2 ΟΣΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΩΝΥΜΙΑ, ΕΠΙΛΕΓΩ ΝΑ ΜΕ ΞΕΣΚΕΠΑΖΩ ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΕΓΩ ΘΕΛΩ. ΑΚΟΜΑ ΚΙ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΞΕΡΟΥΝ ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΜΟΥ ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΝΑ ΠΕΙ ΠΩΣ ΞΕΡΟΥΝ ΚΙ ΕΜΕΝΑ...
    ΦΙΛΙΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ (ΕΙΜΑΙ ΠΟΛΥΛΟΓΟΥ ΚΑΙ ΤΟ ΞΕΡΩΩΩΩ!!!!)
    ΥΓ.3 ΚΑΠΟΥ ΣΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΣΟΥ ΛΕΙΠΕΙ ΕΝΑ (Ω)!!ΧΙΧΙΧΙΧΙΙΧΙ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Παίρνω το μπουκαλάκι –νταμιτζάνα μου και έρχομαι να σου ευχηθώ μπλογκο/χρόνια πολλά!! :)) επίσης έχω να προσθέσω, γιατί διαφώνησα με διάφορα: λες ότι εσύ δεν κατάφερες να αποκτήσεις ετικέτα, αλλά αυτό δεν το ξέρεις, μπορεί εσύ να μην σε ετικετοποίησες αλλά να το κάναμε εμείς ;). και υπάρχουν και λογιών λογιών ετικέτες. Και επίσης κάθε χαρακτηρισμός των άλλων που έχει χρώμα διαρκείας και επικαλύπτει τα υπόλοιπα είναι μια μορφή ετικέτας. Αυτος είναι έτσι, ο τάδε είναι αλλιώς. Όλοι αξιολογούμε και επεξεργαζόμαστε και αργά ή γρήγορα βγάζουμε συμπεράσματα για τους άλλους, αποκτάμε εντυπώσεις. ακριβώς όπως και στη ζωή εκτός. Γενικώς η μπλογκόσφαιρα είναι σαν τη ζωή εκτός.
    Επίσης ήθελα να πω (η απολογία της μαυρίλας) ότι υπάρχουν άνθρωποι -εγώ- που τείνουν να γράφουν κυρίως όταν δεν είναι καλά, γιατί τους βοηθάει. Αυτό δεν σημαίνει ότι η μαυρίλα είναι τόσο κυρίαρχη στη ζωή τους όσο φαίνεται στο μπλογκ. Αν δεις τρία ποστ στη σειρά παναγιά βόηθα αυτή είναι έτοιμη να φουντάρει, δεν σημαίνει υποχρεωτικά ότι ενδιάμεσα δεν γέλασα πολύ ή δεν έζησα όμορφα πράγματα. Απλώς δεν έχω ανάγκη να γράψω γι’ αυτά. Το ποστ μπορεί να είναι κείμενο της στιγμής, δεν χαρακτηρίζει τη ζωή γενικότερα. οπωσδήποτε.

    Επίσης, δες τι καλά που περνάμε εμείς οι θλιμμένοι και γουστάρουμε: ;ρ
    Actual happiness looks pretty squalid in comparison with the overcompensations for misery. And, of course, stability isn’t nearly so spectacular as instability. And being contented has none of the glamour of a good fight against misfortune, none of the picturesqueness of a struggle with temptation, or a fatal overthrow by passion or doubt. Happiness is never grand.

    Drama kings and queens anonymous :ρ

    Τέλος, η ανωνυμία είναι χρήσιμη, κατά τη γνώμη μου, αν θες να μιλήσεις για πράγματα προσωπικά, που δεν θα μίλαγες γι’ αυτά σε όλους όσους σε ξέρουν και σε διαβάζουν, ή δεν θα μίλαγες γι’ αυτά με τον ίδιο τρόπο σε όλους. Αν θες να γράψεις για πράγματα πιο ουδέτερα, δεν παίζει και τόσο ρόλο.

    Αυτό πρέπει να είναι το λιγότερο ξεπέτα σχόλιο που έγραψα ποτέ. Ουφ, εξαντλήθηκα!

    Φιλιααα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Coco-nut,
    ζηλεύω τρελάααααα!
    Μπράβο σου! Εύγε!
    χαίρομαι πολύ για σένα!
    Πότε; Για πόσο;
    (δεν το έχω χωνέψει ακόμα)
    Μπράβο! (άξιζε η ξεπέτα, τρελά!)

    Αγαπητέ/αγαπητή Space,
    καταρχήν καλωσήρθες στο φτωχικό μας. Ομολογώ ότι προσπαθώ να μπω λίγο στο πνεύμα του αισιόδοξου-απαισιόδοξου ή του απαισιόδοξου-αισιόδοξου που περιγράφεις.
    Θα χαρώ να το καταλάβω καλύτερα συν τω χρόνω!
    (αν θες, να σου φυλάξω ένα μπουκαλάκι Μαγικό Ζωμό, ο Δρουίδης έχει περίσσευμα...)

    Αγαπητή Δήμητρα,
    Χαλόου...
    Η αλήθεια είναι ότι δε θέλω να αποφύγω με τίποτα τον εαυτό μου. Ούτε αυτός θέλει.
    Τα πάμε καλά οι δυό μας.
    Μόνο καμμιά φορά που τσακωνόμαστε και δε μιλιόμαστε, αλλά τα καταφέρνουμε...
    Τώρα για το "εξ΄επαγγέλματος παραμυθάς", ποιός δεν είναι;
    όλοι πουλάμε παραμύθια για να δουλέψουμε, υποχρεωτικά. Ποιός λέει μόνο αλήθειες και μπορεί να εργαστεί κανονικά;
    Αν πάλι με το "παραμυθάς", εννοείς φαντασιακός (και όχι φαντασιόπληκτος), τότε μπορεί και να έχεις πέσει μέσα!
    Καλή συνέχεια!

    Λοθάκι,
    την εικόνα με το πιάνο τη βρήκα μαγική. Ξύπνησα όταν τη σταμάτησες. Αλήθεια.
    Οι "παπαριές" πέσαν σα πιστολιά και με ξύπνησαν.
    Μετά, στο ΥΓ (1), το καλάθι ήταν επίσης εύστοχο (και όμορφο).
    Βρίσκω ότι είσαι τόσο ευαίσθητη που ακόμα ακαι συ τρομάζεις. τρομάζεις και ξορκίζεις σαν νάταν κακό, πετώντας "παπαριές". Δε χρειάζεται. Η ευαισθησία δεν είναι κακή.
    Τέλος, για την ανωνυμία, και πάλι συμφωνώ. γενικά συμφωνώ. Διαφωνώ μόνο στο ότι τρομάζεις με την ευαισθησία σου.
    Θυμάσαι έναν στίχο των τερεονόβα στο πρώτο τους άλμπουμ:
    "Δυνατός δεν είναι αυτός που χτυπάει, αλλά αυτός που πονάει..."
    Σε φιλώ και χαίρομαι που μου λείπει το "ωωωωωωω".
    (για φαντάσου να ήταν όλα τέλεια!...)

    Dead End μου,
    Με χαρά να σου χαρίσω χαρούμενη νταμιτζάνα! Τη χύτρα και τη μαρμίτα! Και μόλις τις πιεις, θέλω τις ετικέττες μου! Μία προς μία!
    Πές τις, αδημονώ...
    Όσο για "εσάς τους θλιμμένους", φυσικά και δε μου φταίτε σε τίποτα. Απλά, σκέφτομαι, δε θα περνούσατε πιο καλάα αν είσαστε καλά; Δεν ξέρω - απλά ρωτάω. Ρωτάω γιατί πιστεύω στην ανθρώπινη φύση και δύναμη, στη χαρά και στη δύναμη. Νομίζω ότι οι άνθρωποι γίνονται πιο όμορφοι όταν χαμογελάνε και το φχαριστιούνται και οι ίδιοι καλύτερα.
    Θέλω να είσαστε καλά. Θέλω να περνάτε καλά. Προτιμώ τα χάχανα από τη σοβαρότητα...
    Εμένα το πιο σοβαρό στοιχείο μου είναι το γέλιο μου!
    Χιλιοευχαριστήθηκα το σχόλιό σου. Και θα κλείσω επαναλαμβάνοντας ότι θέλω να είσαστε καλά. Αλήθεια.

    Σας ευχαριστώ πολύγια το κέφι σας, τη συμμετοχή σας στις σκέψεις μου, το χρόνο και τη διάθεσή σας.
    Ειλικρινά, εξεπλάγην με χαρά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. ΣΟΥ ΛΕΙΠΕΙ ΚΑΙ ΤΟ Σ...ΚΙ ΑΚΟΜΑ ΨΑΧΝΩ ΤΗΝ ΑΤΕΛΕΙΑ ΣΟΥ!
    ;P
    ΦΙΛΙΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. για τρία με πέντε χρόνια Σάο Πάολο ή Μπραζίλια κι ελπίζω να μη γίνει καμμιά στραβή και μου τη σκάσουνε πάλι! φεύγω τον Φλεβάρη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. χρόνια σου πολλά λοιπόν, με ή χωρίς ταμπέλες :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή