Σάββατο 14 Φεβρουαρίου 2009

Ψυχικές αποστάσεις

Αφορμή:
"Η ψυχική απόσταση είναι το κύριο χαρακτηριστικό της αισθητικής θεώρησης"
Λόγος:
Τα μπερδέματα ήταν πάντοτε η ειδικότητά μου. Και για να γίνω πιο σαφής, τα μπερδέματα των ρόλων, των υποσχέσεων, των "θέλω" και των "μπορώ".
Το ζητούμενο:
Ποτέ δε δέχτηκα τις αποστάσεις. Ούτε καν τις αποστάσεις ασφαλείας. Τις αποστάσεις τις καταπολέμησα, κι αυτό γιατί τις έφαγα με το κουτάλι μικρός.
Δεν τις αγαπώ, δεν τις προτιμώ. Επίσης, δεν πιστεύω ότι οι ρόλοι πρέπει να εξαρτώνται από αυτές. Ο καθείς πρέπει να γνωρίζει τη θέση του, τα όριά του. Και όταν δεν τα γνωρίζει, του τα γνωστοποιούμε.
Και έτσι, βουτάω μετά μανίας, μέθεξης και ενθουσιασμού, κουτουλάω και το φχαριστιέμαι.
Τώρα, το ενδιαφέρον μου στο παρόν ποστ, είναι καθαρά ακαδημαϊκό. Δε με πείραξε κανείς, δεν μπορεί πλέον. Με ενδιαφέρει η απόσταση αντιληπτικά και κοινωνιολογικά.
Η ανάγκη της απόστασης.

Έβλεπα ένα ντοκιμαντέρ τις προάλλες για ένα αρκουδάκι μηνών που έτρεχε και κουτούλαγε στο σπίτι των γονιών του. έτσι το απολαμβάνω και γω.

Τέλος πάντων. Απλά μοιράστηκα τη σκέψη. Ίσως και νάταν καλύτερο να κάνω το ποστ για τις "αγαπημένες αποτυχημένες μαγειρικές" που είχα στο μυαλό μου αρχικά...
Φιλάκια σε όλους. Καλό Σάββατο βράδυ να έχετε.

8 σχόλια:

  1. "Δε με πείραξε κανείς, δεν μπορεί πλέον."

    Λογω αποστασης;

    Θα ηθελα και το γιατι μεσα στο ποστ :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. "Η ψυχική απόσταση είναι το κύριο χαρακτηριστικό της αισθητικής θεώρησης"
    Πόσο συμφωνώ.
    Δε μπορώ να εξηγήσω γιατί συμφωνώ,αλλά μόλις το διάβασα κάτι έκανε μπλινκ,κλικ,τσαφ στον κεφάλι μου,αρα συμφωνώ :)Συμφωνώ,συμφωνώ,συμφωνώ!!

    Καλημέρα χαρουμενοπιπέρι!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Αγαπητέ Ντετζεβού,
    Είναι μεγάλη κουβέντα αυτό το "πλέον". Ίσως γιατί παρόλο που βουτάω με το κεφάλι και ελαχιστοποιώ τις αποστάσεις, προσπαθώ να μη θεωρώ τίποτα δεδομένο, οπότε αν γίνει κάτι που μπορεί να με βλάψει, το βρίσκβ πιο αναμενόμενο από κάτι θετικό. Ακούγεται λίγο παράδοξο, αλλά διαχωρίζω αυτό που επιθυμώ από αυτό που αναμένω...
    Να το πω αλλιώς, μ΄αρέσει να πλησιάζω στη φωτιά, και αν καώ, είμαι αρκετά δυνατός και δε με πειράζει να πονέσω. Λογικό είναι, αν παίζεις με τη φωτιά, τί περιμένεις; να μείνεις ανέπαφος;

    Αγαπητή Wolke μας,
    συμφωνώ κι εγώ ότι έτσι συμβαίνει, παρόλο που δεν το συμμερίζομαι πλήρως.

    Την καλησπέρα μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. κι η αισθητική απόλαυση να τσαλαβουτάς; μπλρπ!

    άστα δεν πήρα εισιτήρια :(
    χαχα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. γιατίιιιι δεν πήρες εισιτήρια;
    (καλημέρα!!)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. ΘΑ ΣΟΥ ΠΩ ΤΟ ΕΞΗΣ...
    ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΚΑΙ ΕΝΑ ΚΑΙΡΟ ΖΟΥΣΑ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΜΟΥ ΚΑΙ Η ΑΠΟΣΤΑΣΗ ΠΟΥ ΜΕ ΧΩΡΙΖΕ ΑΠ'ΤΟΥΣ ΔΙΚΟΥΣ ΜΟΥ ΗΤΑΝ ΟΣΟ 7 ΘΑΛΑΣΣΕΣ ΜΑΖΙ...ΤΩΡΑ ΕΙΜΑΙ ΧΙΛΙΟΜΕΤΡΑ ΜΑΚΡΙΑ ΚΑΙ Η ΑΠΟΣΤΑΣΗ ΕΙΝΑΙ ΑΚΟΜΑ Η ΙΔΙΑ...
    ΣΕ ΡΩΤΩ ΛΟΙΠΟΝ "ΠΩΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΑΓΕΙΡΕΨΩ ΑΥΤΑ ΤΑ ΔΕΔΟΜΕΝΑ ΓΙΑ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΩ ΝΑ ΓΕΥΟΜΑΙ ΑΠΟΤΥΧΗΜΕΝΟ ΦΑΓΗΤΟ?"
    ΥΓ.ΡΗΤΟΡΙΚΗ ΕΡΩΤΗΣΗ...ΑΠΛΑ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΑ ΝΑ ΜΠΕΡΔΕΨΩ ΤΟ ΠΟΣΤ ΜΕ ΕΚΕΙΝΟ ΠΟΥ ΘΑ ΕΓΡΑΦΕΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΠΟΤΥΧΙΕΣ ΤΗΣ ΜΑΓΕΙΡΙΚΗΣ!
    ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΗΜΟΥΝ ΚΑΛΗ ΣΤΑ ΜΑΓΕΙΡΕΜΑΤΑ ΧΑΡΟΥΜΕΝΟΠΙΠΕΡΗ ΜΟΥ...ΦΙΛΙΑ ΠΟΛΛΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ
    ΜΑΑΑΑΤΣ
    ;P

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. κι εμένα με απασχολησαν πολυ οι αποστασεις στο παρελθόν.. κι ακόμα. ειχα γραψει ενα ποστ παλια που δεν το ανεβασα ποτέ, ισως το κάνω κάποια στιγμή.
    νομιζω οτι οταν ειναι αμοιβαιες, ουτε που τις προσεχουμε, και μια χαρα μας βολευουν. οταν τρεχεις και κουτουλας στο σπιτι των γονιων σου και δεν ανοιγει η πορτα αλλα χτυπαει ο συναγερμος (ενταξει το παρατραβηξα αλλα καταλαβαινεις) εκει δυσκολευουν τα πραγματα..
    αλλα μ'αρεσει ο τροπος που σκεφτεσαι.
    φιλι χαρουμενε πιπερη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Λοθάκι μπονζουρ.
    Σαν πειρατής που είσαι, τις 7 θάλασσες τις οργώνεις καθημερινά. Τις ταξιδεύεις, τις παλεύεις, τις απολαμβάνεις. Και όπως λέει και η DM, μας βολεύουν κάποιες φορές.
    Λοιπόν, είμαι 11 χρόνια σε μια σχολή που κάνω μάθημα, και για πρώτη φορά φέτος ΚΑΝΕΙΣ ΔΕ ΜΟΥ ΜΙΛΑΕΙ ΣΤΟΝ ΕΝΙΚΟ. Απίστευτο για τα δικά μου δεδομένα.
    Και εγώ δεν έκανα τίποτα για να το αλλάξω...

    DM ντήαρ,
    καλημερούδια σου!
    Μαλλον πρέπει να ανεβάσοουμε αυτά που δεν ανέβηκαν ποτέ! Με πυγμή!
    Σε ευχαριστώ για το χαμόγελο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή