Λουμπάγκο Μουσικής Ιστορίας

Και λέω λοιπόν:
Θα περάσω την Κυριακή μου στον Η/Υ;
όχι βέβαια! και ξεκίνησα να οργανώσω λιγάκι τα πράγματά μου.
Και καθώς δεν τον περίμενα, νά'σου, έσκασε μύτη ο Μέρφυ. Όχι δι' αντιπροσώπου, ο ίδιος ο Μέρφυ.
Κράααααακ! ένα πονάκι, κρουουουουουουκ, ένα δεύτερο, σα προσεισμός και κυρίως σεισμός.
Όπως ήμουν, έτσι έμεινα. ΕΚΕΙ-ΕΚΕΙ-ΕΚΕΙ.
Μετά από αρκετή ώρα και αρκετές προτροπές για το Μέρφυ (#,^,@,&,....), επιχείρησα το γνωστό και μη εξαιρετέο "είμαι μια χαρά. σούπερ, δεν είναι τίποτα, δε μασάμε, είμαστε ο Ζούπερμαν. ΄Ελα μου ντε που ο κύριος Ζούπερμαν αποδείχθηκε κολλητός του Μέρφυ.
Και έτσι είμαι στην ευχάριστη θέση, την οριζόντια δηλαδή, να βρίσκομαι κάτω από πάπλωμα με θερμοφόρα στη μέση.
Πήρε και η φίλη μου η Βίκ και όταν της είπα ότι είμαι μια χαρά, αναφώνησε:
¨αμάν πια, όλοι οι άντρες τα ίδια λέτε". Και τί θάπρεπε να κάνουμε δηλαδή, να κλαιγόμαστε και να γκρινιάζουμε; σιγά!

Ευτυχώς πήρα και το μπλιμπλίκι μου μαζί, και σας γράφω κανονικά (την ανάρτηση σύτη).
Λοιπόν: Το πρωί άκουγα στο ραδιόφωνο Viollent Femmes και αναπολούσα τα παλιά μου βινύλλια. Τί ωραίες εποχές! Κάθε Σάββατο (και όχι μόνο) ξεπαραδιαζόμουνα στο 7+7 στο Μοναστηράκι. Ενίοτε τιμούσα και το Happening...
Παλιότερα, είχα ένα μονοφωνικό ραδιοφωνάκι που κάθε παρασκευή γυρνούσα απ' το σχολείο και άκουγα Στούντιο 344 - Άκη Έβενη και τα τοπ 40.
Μετά αγόρασα τις πρώτες μου κασσέτες: Eye of the tiger(!!!!) , Born in the USA, Ennio Morricone , Disco 1984!!!!.
Και κάπως έτσι πορεύτηκα για κάνα-δυό χρόνια. Μέχρι Αυτοκίνηση έφτασα.
Ώσπου τότε, το σωτήριο έτος 1987 άκουσα για πρώτη φορά Deep Purple. Και δε σταμάτησα έκτοτε. 7+7, AC/DC, Accept, Iron Maiden. και μετά, Doors, Led Zeppelin, Pink Floyd, Blue Oyster Cult, kiss, Alice Cooper, Ozzy-Black Sabbath, Metallica, Twisted Sister, Uriah Heep, Cream, Janis, Guns n Roses, Queen, Who, Hendrix, κλπ.
Πάντα υπήρχαν βέβαια διαλείμματα με soundtracks, phil collins, beatles, elton john.
Στη συνέχεια ήρθε το blues. BBking, ella fidgerald, nina simone, Al Kooper-Steven Steels, Mike Bloomfield, Clapton, Rory Gallagher (calling card) etc.
Στο Πολυτεχνείο ήρθα σε στενή επαφή με λίγο πιο alternative και dark ακούσματα: cave, candlemass, mission, thin white rope, this mortal coil, dead can dance, CAN, tindersticks, queensryche, Βodycount, Cure (προτιμώ το forest - seventeen seconds), Moby (λατρεύω το thats when i reach for my revolver), Cranberies, Nirvana, Placebo, etc.
Παράλληλα Σαββόπουλος, Αλκίνοος, Ξύλινα Σπαθιά, Κρητικά, Ριζίτικα, Ρεμπετικα, Στερεονόβα (το πρώτο τους είναι απίστευτο), jethro tull, neil young, genesis, inxs, bon jovi, dire straits (love over gold..., alchemy...), U2, Sting, Police, etc.

Tώρα είμαι ακινητοποιημένος και πονάω, ντυμένος με την τσαντίλα της ακινητοποιημένης κυριακής και πετάω με Astronomy.
Σας χαιρετώ προς το παρόν,
έχω να χαϊδέψω τ΄αστέρια...
! Φιλιά!