Στενός χώρος

Αν θέλετε κάτι χαρούμενο, αλλάξτε σελίδα.
Δεν το συνηθίζω, αλλά σήμερα είναι πολύ στενός ο χώρος στην καρδιά μου.
Στενά-χωρος, στεναχωρεμένος, δε με χωράει ο τόπος.
Ο λόγος είναι μια ενδεχόμενη επερχόμενη σύγκρουση με έναν κύριο που έτυχε στο δρόμο μου ως πελάτης 3 χρόνια πριν -
διαφωνήσαμε, διακόψαμε συνεργασία (3 χρόνια πριν) και ενώ είχα πάρει χρήματα για προκαταβολή και είχα δουλέψει υπερ-πολλαπλάσια του ποσού αυτού,
ζήτησε να υπογράψω κάτι παρανομίες και δε δέχτηκα.
"Τα σπάσαμε" που λένε στην απλή ελληνική, και κάναμε 3 χρόνια που δε μιλήσαμε.
Έλα μου ντε που τσακώθηκε με τους δικούς μου για άσχετο λόγο.
Τότε με θυμήθηκε, και με πήρε να μου πει ότι θα μου στείλει τη ΣΔΟΕ γιατί τότε (που διακόψαμε για δικό του λόγο) δεν του είχα δώσει απόδειξη (τον έπαιρνα 2 μήνες τηλ και δεν το σήκωνε).
Σκέπτομαι να πάω στο Τεχνικό Επιμελητήριο - πήρα όμως τη λογίστριά μου, την είδα, της εξήγησα, και μου είπε χαρακτηριστικά:
"αν θέλει να σε σκίσει, θα σε σκίσει - αυτοί που κάνουν ελέγχους, αν θέλουν, μπορεί να γίνουν οι χειρότεροι που μπορεί να φανταστείς".
Οπότε και γω, άλλη δουλειά δεν είχα (!) προσπαθώ να θωρακιστώ:
καταστρώνω σχέδια, φαντάζομαι τις επόμενες κινήσεις, και τέτοια.
Από την Πέμπτη δε χαμογελάω. Έχω κλείσει τις πύλες μου και οργανώνω την ενδεχόμενη μάχη. Και δεν είναι και πολύ ευχάριστο.
Τέλος πάντων. Δε μασάμε. Το πολύ πολύ, είτε δικαστικά, είτε πληρώνουμε ό,τι είναι και γειά σας. Είμαι σκληρός σε αυτό.
Απλά έχω χάσει το χαμόγελό μου τώρα που κάνει ωραίες λιακάδες.