Flight of Icarus - Nα σας πάρω μαζί μου;

Τόσα ταξίδια κάνω.

Σκέφτηκα απλά να απογειωθούμε παρέα.

Προσδεθείτε. Βάλτε μουσική, μπόλικη μουσική, εγώ είχα twisted sister, χωρίς να είναι υποχρεωτικό. Τα παλιά. Τα μελωδικά.

Πάμε λοιπόν,

Ας σηκωθούμε από την Κω. Σα να πετάει κι αυτή μαζί μου.

Αστυπάλαια. Δεν έχω πάει, κι ας περνάω από πάνω της. Θέλω να πάω εκεί, στο λαιμό Της- φαντάζομαι παραλίες. Με καραβάκια.

Καραβάκια;

Θέλω και καραβάκια!

Η Αμοργός - σα δράκοντας κοιμισμένος η νησίδα - δε θυμάμαι το όνομά της. Πω πω, θυμάμαι το περπάτημα στο Μούρο, την Άγία Αννα και την ωραιότερη Κόκα Κόλα μετά από τρελό περπάτημα στα βράχια...

Αμέσως μετά, Μικρές Κυκλάδες. φαίνονται και από τη σκηνή.

Και ψάχνω τη Δονούσα, το Λιβάδι, τη σκηνή μου. Ψάχνω τον εαυτό μου του τότε, το Πρώτο Καλοκαίρι. Ο Σκυλοπνίχτης, οι γυαλιστερές γκόμενες από τα Κουφονήσια, και το μυαλό στα παλιά.

Τη Νάξο ποτέ δεν την πολυχώνεψα. Ίσως γι' αυτό να είναι συννεφιασμένη. Την προδίδω και για την Πάρο ακόμα.

Νάουσα, Παροικιά, φρίκη!

Ή έστω, Αντίπαρο - ελπίζω να παίζει ακόμα Doors, LA Woman, Love Her madly, etc...

Το ταξίδι είναι μεθυστικό. Οι σκέψεις σα χαραμάδες και η διάθεση αχνοφέγγει κέφι, απ' αυτό το απογευματινό με μουσική. Ένα μικρό ελληνικό, θα με υποχρεώσεις,

Η Κύθνος! Με προοπτική φυσικά, δε φαίνεται πολύκαθαρά, γαμώτο, φτάνουμε.

Τζιά, φαντάζομαι, και πίσω η Μακρόνησος.

Πάει ο ήλιος. Νανάκια.

Η Μακρόνησος πάντα, πάντα εντυπωσιακή τη βρίσκω.

Άντε, φτάσαμε.

Προσέξτε μην ανοίξετε απότομα τα αποτέτοια σας και σας πέσουν τα έτσι στα κεφάλια.

Χόουμ σουίτ χόουμ, επιτέλους.

Σας ευχαριστούμε που πετάξατε μαζί μας. σας γουστάρουμε και για άλλες πτήσεις μαζί μας. Να πετάξουμε, να ταξιδέψουμε. να απογειωθούμε.

Να προσγειωθούμε...

Σε περιμένω πίσω από την πόρτα! Σε είδα!

Στενός χώρος

Αν θέλετε κάτι χαρούμενο, αλλάξτε σελίδα.
Δεν το συνηθίζω, αλλά σήμερα είναι πολύ στενός ο χώρος στην καρδιά μου.
Στενά-χωρος, στεναχωρεμένος, δε με χωράει ο τόπος.
Ο λόγος είναι μια ενδεχόμενη επερχόμενη σύγκρουση με έναν κύριο που έτυχε στο δρόμο μου ως πελάτης 3 χρόνια πριν -
διαφωνήσαμε, διακόψαμε συνεργασία (3 χρόνια πριν) και ενώ είχα πάρει χρήματα για προκαταβολή και είχα δουλέψει υπερ-πολλαπλάσια του ποσού αυτού,
ζήτησε να υπογράψω κάτι παρανομίες και δε δέχτηκα.
"Τα σπάσαμε" που λένε στην απλή ελληνική, και κάναμε 3 χρόνια που δε μιλήσαμε.
Έλα μου ντε που τσακώθηκε με τους δικούς μου για άσχετο λόγο.
Τότε με θυμήθηκε, και με πήρε να μου πει ότι θα μου στείλει τη ΣΔΟΕ γιατί τότε (που διακόψαμε για δικό του λόγο) δεν του είχα δώσει απόδειξη (τον έπαιρνα 2 μήνες τηλ και δεν το σήκωνε).
Σκέπτομαι να πάω στο Τεχνικό Επιμελητήριο - πήρα όμως τη λογίστριά μου, την είδα, της εξήγησα, και μου είπε χαρακτηριστικά:
"αν θέλει να σε σκίσει, θα σε σκίσει - αυτοί που κάνουν ελέγχους, αν θέλουν, μπορεί να γίνουν οι χειρότεροι που μπορεί να φανταστείς".
Οπότε και γω, άλλη δουλειά δεν είχα (!) προσπαθώ να θωρακιστώ:
καταστρώνω σχέδια, φαντάζομαι τις επόμενες κινήσεις, και τέτοια.
Από την Πέμπτη δε χαμογελάω. Έχω κλείσει τις πύλες μου και οργανώνω την ενδεχόμενη μάχη. Και δεν είναι και πολύ ευχάριστο.
Τέλος πάντων. Δε μασάμε. Το πολύ πολύ, είτε δικαστικά, είτε πληρώνουμε ό,τι είναι και γειά σας. Είμαι σκληρός σε αυτό.
Απλά έχω χάσει το χαμόγελό μου τώρα που κάνει ωραίες λιακάδες.

James Turrell - Goldstein Skyspace/Roden Crater Project

http://vimeo.com/5929848
Αφήστε τις ρίγες, κλέψτε ένα 20λεπτο και μπείτε να δείτε κάτι που θα σας κάνει πιο ευτυχισμένους

Ριγέ

Νομίζω η ζωή μου είναι ριγέ.
Σίγουρα δεν είναι πουά, δεν έχει μπλε και πράσινους κόκκους.
Ριγέ όμως είναι.
Η μία ρίγα εναλλάσεται με μιαν άλλη -
οι ρίγες είναι ανισοπαχείς και πολύχρωμες.
Αυτό που δεν είμαι σίγουρος είναι
1. γιατί δεν είναι ίσιες
2. γιατί δεν είναι παράλληλες
Πού είναι ο Μάουριτς Κορνέλλιους (Έσερ - ο-ε-οοοο;)

Creative Rekla!

Μετά την Πρωτοχρονιά, ξανάκανα διακοπή την καθαρηδευτέρα και μετά σήμερα.
Απολαμβάνοντας την ηρεμία της απολαυστικά νωχελικής συννεφιασμένης κυριακής έφερα με κούριερ τους Dire Straits να μου τραγουδήσουν όλα τα Tunnel of Love, Private Investigations όσο εγώ απολάμβανα τσουρεκάκι με μέλι ενώ σε κατάσταση ημι-αμόκ σκεφτόμουν ένα σχέδιο φωτιστικού με καπέλα που να κρέμεται από ψηλά στα 4 μέτρα. Τινάχτηκα απ' το κρεββάτι (μετά από σούπερ πρωινό με μπόλικο μέλι - αρκούδος ων) πήγα στη ντουλάπα, βρήκα ένα παλιό καπέλο, το πετσόκοψα, τού βαλα ένα ντουί και το δοκίμασα (αυτήν την εικόνα σας την κάνω πάσα, ένα δύο και γκολ). Δεν έδειχνε πολύ ωραίο. Μετά την έπεσα στις γλάστρες - φαντάστηκα το φωτιστικό μου με γλάστρες κρεμάμενες. Χαμός. Η μισο-ϋπνηλία της κυριακής όμως επικράτησε. Παράτησα και τις γλάστρες, μάζεψα ντουί και πετσοκομμένα καπέλα και διάβασα τα design - o - περιοδικά που είχα μαζέψει τόσο καιρό. Με τη συνοδεία έξτρα ντάμπλ ελληνικού καφέ με κάρδαμο (καταραμένη αίγυπτος και μαρόκο, σας λατρεύω ακόμα...) γλάρωσα και πάλι στο κρεββάτι.
Λιώνοντας την υπέροχη βαρεμάρα, ξανασηκώθηκα (!) να πάω να πω μια καλημέρα στα ντραμσάκια μου. Ηλεκτρονικά γαρ, απέφυγα να ξυπνήσω το Σύμπαν (να μη συνωμοτήσει εναντίον μου). Οίστρος, μανία, ίδρως, γδύθηκα (δεν μπορώ να παίζω ντραμς μπαμπουλωμένος) και μετά από καμιά ωρίτσα είπα να μη μείνω στο καρεκλάκι μου αλλά να κάνω και λίγο οικονομία δυνάμεων. Monday, Bloody Monday...
Πήρα τηλέφωνο το Gillan/Glover/Blackmore/Paice/Lord και πέρασαν μια γρήγορη από Χαλάνδρι (!). Γουάτ δε φάκ αρ γιου ντούινγκ ιν μάϊ χάος; Γουί άρ Deeeeeeep Purpling! απαντήσαμε με τά boys και αρχίσαμε τις καθαιρέσεις τοιχοποιίας μέχρι πεδίλων θεμελίωσης.
Αφού εδιώχθησαν άπαντες λόγω προχωρημένου σταδίου βαβουρίασης εκ χαλανδρίου, την έπεσα στο λαπτοπάκι μου για κάτι ήσυχο.
Προς το παρόν απολαμβάνω τον πλούσιο καναπέ μου (η δεύτερη home αξία meta to krevati) αναμένοντας αδελφάκι μικρό και ζουληχτερό εκ Γηραιάς Αλβιόνας να δούμε πως μοιάζουμε ο καθένας (έχουμε καιρό να βρεθούμε).
Το μικρό αδέλφι ήταν Μόσχα και Α.Πετρούπολη (άνω πετρούπολη;) πρόσφατα με πομπώδες κονκλάβιο εκ Victoria and Albert Museum να πάνε, λέει, να βρούνε, λέει, θησαυρούς ρώσικους να τους εκθέσουν λέει, στο Λοντίνο λέεεεεει μπας και πάει κάνας φουκαράς να τους δει πως γυαλίζουνε.
Διασκεδάζω προσπαθώντας να φανταστώ φάτσες αστικές με μάτια γουρλωμένα έμπροσθεν καλά ασφαλισμένων προθηκών μουσείου Αλμπέρτου και Βικτωρίας να οραματίζονται χοντρο-Ρωσίδες και μουσάτους Τσάρους να φοράνε φανταχτερές Κοτρώνες στας χείρας.
Hey Joe, I'm'gonna shoot my lady τραγουδάνε από ο δρόμο οι Πέρπλ διασκευάζοντας Jimmy (Hendrix - όχι Page, αυτός είναι από άλλη Κυριακή).
Γλυκές παραισθήσεις μουσικής και εικόνων με σαγάκι του βουνού (για να μη ρωτάτε τί πίνω και δε σας δίνω) απολαμβάνω και σας μεταλαμπαδεύω με αρμονική ευτυχία.
Hush !

VARIEMAI FRIHTA

Αιφνιδιαστικά αναπήδησε η ανάμνηση
αυτού που ενίοτε μουντζουρώναμε στο θρανίο μας
Variemai Frihta
Θέλω απλά να μείνω στο κρεβάτι μου
(και εννοώ στο σπιτάκι μου με το σπιτάκι μου αγκαλιά)
όχι εδώ
στας κερκύρας