Kαλό καλοκαίρι και πεντικιούρ

Αγαπημένο μου ημερολόγιο,
Εχτές τελικά τα κατάφερα. Μέρες τώρα η μπούκλα είχε γίνει ανυπόφορη και είχα φτάσει στο σημείο να βλέπω το ψαλιδάκι των νυχιών και να είμαι στο τσακ να το βουτήξω και να κάνω τα ίδια με την προηγούμενη φορά που κατέληξα σαν ξεχαρβαλωμένο.
Όμως, η δύναμη της θέλησης και το πείσμα με βοήθησε.
Να σου θυμήσω λίγο (αγαπημένο μου ημερολόγιο) τί τράβηξα χτες :

Τετάρτη
06.00 πρωινό ξύπνημα πριν το ξυπνητήρι
07.30 τσακωμοί με συνεργεία στην καστέλα
12.00 ΙΚΑ (1), ΤΣΜΕΔΕ, κλπ
14.00 γραφείο
16.00-18.30 ΤΡΙΑ ραντεβού απανωτά
20.30- 01.30 ραντεβού με τον Αχωνευτότατο Υπερ-απαίσιο Τύραννο (χειρότερος πελάτης έβερ - η αμοιβή μου θα είναι να μην τον ξαναδώ ποτέ ποτέ πια)
Εδώ να θυμήσω ότι τσιμπήσαμε παράλληλα και κάτι μεζεδάκια, το στομάχι μου έγινε μπουρλότο...

Πέμπτη
01.30 - 05.30 Ύπνος (αυτό είναι καθαρά θεωρητικό - το στομάχι μου εξερράγη μες τη νύχτα...)
07.00-12.00 Πετάχτηκα στον Παρνασσό να δω ένα οικόπεδο
12.30 ΙΚΑ (2)
13.00 - 18.45 γραφείο, ραντεβού, κλπ

ΚΑΙ ΦΤΑΝΩ ΣΤΟ ΔΙΑΤΑΥΤΑ
ΚΑΤΑΦΕΡΑ ΝΑ ΒΡΕΘΩ ΧΑΛΑΝΔΡΙ ΜΕ ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΧΡΟΝΟ !!!!!!
(απίστευτο!)
οπότε λέω: δεν πάω για ένα κουρεματάκι;

Διάλεξα ένα κομμωτήριο που μου γέμιζε το μάτι και άνοιξα την πόρτα.
Άπειρες θείες μέσα, μόνο γυναίκες!
Ουπς! Λάθος!
Και που να ψάξεις για άλλο; Πλησίασα την υπεύθυνη (που είχε ένα φανταστικό κοντό μαλλί αλά Άνι Λένοξ (οι μικροί της μπλογκοπαρέας θα νομίζουν ότι είναι καθαριστικό τουαλέτας - δεν είναι) και τη ρώτησα:

-Αντρικό; (δε διευκρίνισα, σκέφτηκα όμως τί)
-Ναι, φυσικά.

Και ένα χαμόγελο ζωγραφίστηκε επάνω από τα κουρασμένα μου μάτια.
Εδώ φτάνει η στιγμή της αλήθειας, της καθαρής γνώσης.
Όση ώρα έλουζε, κλάδευε, τραβούσε, και όλα τα συναφή, είχα τη δυνατότητα να παρατηρήσω τί συμβαίνει γύρω μου:
Καμιά δεκαριά κυρίες μεταξύ 45-65 είχαν πάει

1. να φτιάξουν την "κάσκα" (μαλλί συγκεκριμένου σχήματος ερμητικά κλειστό από παντού)
2. να βαφτούν, μουτζουρωθούν ,ή όπως αλλιώς το λένε τέλος πάντων
3. να φτιάξουν νυχάκια και φτερνίτσες, αλλά, κυρίως,

ΕΙΧΑΝ ΠΑΕΙ ΓΙΑ ΚΟΥΤΣΟΜΠΟΛΙΟ!

Θαυμαστής του ωραίου φύλου, δε λέω, αλλά ακόμα ανακαλύπτω την πυρίτιδα σε κάποια σημεία.

Ερώτημα 1ο: Είναι δυνατόν να ασχολείσαι τόσο πολύ με τα νυχάκια των ποδιών; Δίπλα μου σχεδόν ήταν μία θεία χοντρή τόσο που αδυνατούσες να ξεχωρίσεις πόδια, κοιλιά, κλπ. που με περισσή προσοχή υποδείκνυε σε μια κακομοιρούλα με μάσκα τύπου γρίπης τί έχει ξεχάσει από πέτσες και μπίχλες. Μου είναι απλά ακατανόητο. Και κυρίως η δουλειά του να υπομένεις τις θείες και να τους βγάζεις τις πέτσες... (η δε τεχνολογία που χρησιμοποιούσε, εκπληκτική. Μέρι και κάτι σαν μπλέντερ είδα να στριφογυρίζει)

Ερώτημα 2ο: "Άντε, καλό καλοκαίρι"
ερωτ. 2α: τώρα ξεκινάει το καλοκαίρι; Και ο ιούνιος τί είναι τώρα τί έχουμε; τί είναι το καλοκαίρι; οι 10 μέρες άδεια για τους άτυχους και οι 2 μήνες για τις θείες των άτυχων;
ερωτ. 2β: δηλαδή φτιάξαν την κάσκα, βάψαν το μαλλί και βάλανε αστεράκια στα χοντροδαχτυλάκια για να τους δει η γειτόνισσα στο χωριό; ή να το φχαριστιούνται όταν γονατίζουν τα καλαμαράκια και λίγες μέρες πριν εγγραφούν στα Γκίλι Ντάϊετ;

Αγαπημένο μου ημερολόγιο,
είναι υπέροχο να βρίσκεις νέες αλήθειες μπροστά σου, ειδικά για το κατα τ' άλλα υπέροχο, ωραίο φύλο. Όμως, σου λέω, τελικά μάλλον είμαι λίγο βλαξ,
κάποια πράγματα μου είναι ακόμα ακατανόητα!