Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα γουιμεν. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα γουιμεν. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Τετάρτη 29 Ιουλίου 2009

Χάρτινες Γυναίκες (2)

Λοιπόν, πρώτα θα σας τις γνωρίσω :

1. Η Πριγκήπισσα Καμμία.

Καμμία μα καμμία σημασία δε μας έδινε, και είχε σε όλα δίκιο.
Φωτογράφος, περίεργος τύπος, μαθήτρια χωρίς λόγο, μιας και τα ήξερε ήδη όλα. Ήρθαμε σε κόντρα, αλλά δε μας τη βγήκε, με την καμμία. Εδώ, σε τρυφερό ινσταντανέ, σε μία από τις ελάχιστες φορές που έσκασε το χειλάκι της. Έμαθα τότε, παλιά, ότι αυτοί που τα ξέρουν Όλα, συνήθως δε χαμογελάνε. έψαξα στη Βικυπίντια και δεν το βρήκα. Αν έχετε πληροφορίες, τό'χω χάσει, το ξέρετε, μη διστάσετε.
(Άλλωστε εγώ χαμογελάω γιατί δεν ξέρω τίποτα, αλήθεια σας λέω...)
2.Η Egon.

Η Egon ήταν τα μαλλιά της. Έπαιρνε δύναμη από αυτά, δε μίλαγε πολύ, και σίγουρα είχε κάτι το γοητευτικό επάνω της. Δεν ξέρω εάν γνωρίζετε τον Schiele, εγώ σίγουρα όχι μιας και δε γνωρίζω τίποτε. Αυτή σίγουρα τον γνώριζε, ίσως και να ήταν ο ίδιος ο Egon...

3. Η Ανύπαρκτη


Ελπίζω να συγχωρέσετε κάποια από τα παιχνίδια μου. Σε αντίθεση με τις από πάνω κυρίες, αυτή εδώ δεν υπάρχει, είναι ανύπαρκτη. Αν τη βάφτιζα, πολύ πιθανό να τη βάφτιζα Μολυβιά. Και αυτό γιατί κάπως έτσι ξεκίνησε. έστριψε το μολύβι, από μόνο του (divine intervention?, δεν ξέρω) αφού έκανε σκέρτσα σε ένα εξώφυλλο του Εννιά (9) που φλέρταρε για ώρα. Και γεννήθηκε η Ανύπαρκτη, η Μολυβιά. Διάλεξε μόνη της τη Μορφή της, πράγμα πολύ δύσκολο για εμάς τους υπόλοιπους. Διάλεξε να είναι κεφάτη, λαμπερή, με καθαρή ματιά, σα χάδι Art Nouveau. Δε μου έχει μιλήσει ποτέ. Δε γνωρίζω τη λαλιά της. Αλλά τα μάτια της τα γελαστά όλο μιλάνε, δεν έχουν σταματήσει από τη γέννηση της Ανυπαρξίας τους.

4. Αυτή είναι μια φίλη της μάνας μου

Ειλικρινά, δε θυμάμαι το όνομά της. Και δε θα με ενδιέφερε να το θυμόμουν. Θυμάμαι όμως ότι είναι σα καρτούν. Είχε γλυστρίσει στα χαρτιά μου παλιά, τότε που μου έκαναν εντύπωση οι ηλικίες. Την είχα αποκαλέσει "Life is beautiful at fourty", και μάλλον είχα δίκιο.

5. Η Κοφτερή

Ξεπετάχτηκε τόσο αναπάντεχα μπροστά μου, τρύπησε τη ματιά μου και χάθηκε. Δεν πρόλαβα μα μάθω τίποτε γι' αυτήν. Εψαξα, ώσπου έμαθα τελικά κάτι σημαντικό: δε χρειάζομαι να μάθω τίποτα περισσότερο γι' αυτήν. Αρκούμαι σε αυτό που δε γνωρίζω.


Κλείνοντας τη σημερινή συνεδρία, και με την αφορμή που οι περισσότεροι από εσάς είναι σε διακοπές, θα σας αποκαλύψω κάτι για μένα. Ναι, σκέφτηκα να σας δώσω κάποια στοιχεία για εμένα. Έτσι αποφάσισα να σας δείξω μια εικόνα.

Είναι μια εικόνα που λέει πολλά για μένα, γιατί δείχνει τί δεν είμαι.

Σας φιλώ λοιπόν, χάρτινα χαμόγελα με μολυβένια διάθεση.

(πάω να χαμηλώσω την αυλαία)