Εκατοντάδες αγαπημένα χαρτάκια

Από μικρό παιδί σκίτσαρα, ζωγράφιζα, μουντζούρωνα, μπογιάτιζα ό,τι έβρισκα μπροστά μου. Προσπαθούσα να σχεδιάσω σωστά, μελέταγα. Μετά πέρασε μία φάση έντονης αμφιβολίας για τους λόγους που μου συμβαινει αυτό. Κατέληξα ότι έτσι καταλάβαινα τον κόσμο γύρω μου καλύτερα, έτσι αγαπούσα, έτσι μισούσα, έτσι φαντασιωνόμουν, έτσι ταξίδευα, έτσι.
Γι' αυτό και πέρασα εκατοντάδες, για να μην πω χιλιάδες, ώρες με ένα μολύβι, με ένα στυλό, με ο,τιδήποτε.

Περάσαν αρκετά χρόνια και κοιτάω κάποιες από τις μουντζούρες που επέζησαν και σκέφτομαι ότι είναι η ίδια η ζωή μου, όχι μόνο αυτή που ξέρω να σας πω, αλλά και αυτή που μου βγήκε στο χαρτί χωρίς να χρειαστεί καν να την καταλάβω.

Δεν υπάρχει ανάγκη για καμμία εξήγηση πλέον - οι στιγμές είναι ανάκατες στα χέρια μου.