Το δώρο του i-Vassilis

Μετά από 42 χρόνια, ο i-Vassilis ξέρει ότι του ανθρώπου ο χαρακτήρας δεν αλλάζει.
Μού 'φερε δώρο (!!!!) τον αρκούδο που ΚΑΙ σφυράει, ΚΑΙ περπατάει/χορεύει κουνώντας κωλαράκι δεξιά-αριστερά ΚΑΙ τουμπανάει τον κόσμο όλο σε ρυθμό σούπερ εμβατηριακό!
Μάλλον (λέω τώρα) ο κυρ-i-V. είχε πάει βόλτα στου Hamleys (=γνωστό υπερ-παιχνιδάδικο του Λονδίνου).

Ποιά φαντασία;

Η πραγματικότητα.
Και επιτρέψτε μου να συστηθώ:
Λέγομαι Λέμον Στίφτης και είμαι κλασικός τύπος, κεφάτος.
Σήμερα ήμουν αναποφάσιστος ως προς το τί θα φορέσω.
Δοκίμασα στην αρχή κάτι κλασικό, όμως μου φάνηκε αδιάφορο.

Και η αλήθεια είναι ότι είχα πολύ χρωμη διάθεση για κάτι τέτοιο. Έβγαλα έξω τα ρούχα μου

έκανα ένα συνδυασμό που μου άρεσε

Έβαλα μουσική - τις 4 εποχές (και μη μπερδευτείτε με τη σούπα)

Έβαλα τη γαλοπούλα στο φούρνο να γίνεται με πατατούλες

Πήρα την καλή μου και κάτσαμε για λίγο στο σκοτάδι, όπως αγαπάμε.

Αφού φάγαμε, πήγαμε βόλτα στη φύση.

 Δεν ξέρω γιατί φαίνεται τόσο περίεργο σε κάποιους.

Βρείτε ένα λόγο γιατί να διαβάστε αυτήν την ανάρτηση. Μια αδιάβαστη ανάρτηση;

Πάει πολύς καιρός που δεν έχω γράψει σε αυτό εδώ το μπλογκ.
Είχα βρει πρόχειρο-γρήγορο-εύκολο υποκατάστατο το Facebook και έτσι ειχα κάνει "προσωρινή παύση".
Έτσι κι αλλιώς, όλοι σχεδόν όσοι "επικοινωνούσα" μέσω αυτού του μπλόγκ αποχώρησαν για τον ένα ή τον άλλο λόγο.

Είτε το θέλουμε είτε όχι, η έννοια του "κύκλου χρόνου", του χρόνου που "κλείνει" και έρχεται ένας άλλος στη θέση του βρίσκει εκφράσεις σε όλους τους γνωστούς πολιτισμούς.
Σήμερα λοιπόν, με 38.8 πυρετό σπίτι, ερωτοτροπώντας με τις σκέψεις μου με την όποια διάθεση πηγάζει από εμάς τους ίδιους δίχως να προσμένει την όποια αποδοχή ή έγκριση των "άλλων", επιθυμώ να εκφραστώ για διάφορα, χωρίς κι εγώ να προσμένω την οποιαδήποτε κρίση.

Εφόσον είμαι εντελώς ελεύθερος λοιπόν, θα προχωρήσω στις σκέψεις χωρίς την ανάγκη και τη δέσμευση ενός "ειρμού".
Δεδομένου ότι ξύπνησα με 38.6 πυρετό, δεν είχα άλλη επιλογή από το να περάσω τη μέρα μου στο κρεβάτι μου. "Έφαγα" το Μάρκο Αυρήλιο μέσα σε μερικές ώρες - μου έκανε εντύπωση η διαχρονικότητα των όσων έγραφε, κι ας επαναλαμβάνεται συχνά. Τα "Εις Εαυτόν" ήρθαν σε μια στιγμή που ήμουν "Μεθ' εαυτού".

Η μέρα πέρασε με πολλά ζεστά, συχνά θερμόμετρα, μουσική, συνήθως ροκ-μπλουζ-τζαζ, άντε και ambient. Tώρα έχει "I can't escape Myself - The sound". Freedom radio, "όπως ελευθερία", όπως αναφέρει χαρακτηριστικά και στο διαφημιστικό σποτ. Πολλές προθανάτιες σκέψεις (από το Μάρκο Αυρήλιο) από έναν άνθρωπο που φέρεται ως ένας από τους ελάχιστους αυτοκράτορες-φιλοσόφους. Σπάνιος συνδυασμός φιλοσοφίας και εξουσίας στην πράξη. Δύσκολη σύμπραξη.
Η δύσκολη ερώτηση της ευτυχίας με έκανε να σηκωθώ να σκαλίσω τον Κικέρωνα και τα διαβάσματα του καλοκαιριού μου. "Μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι" ;

Ακουμπώ το βιβλίο μου στο τραπέζι, μαζί τους και ξεγυμνώνω τις σκέψεις μου σιωπηλά.

Επειδή όμως πίσω από κάθε σκέψη ξεδιπλώνεται και μια σειρά ερωτημάτων και προβληματισμών, δεν μπορώ παρά να ακουμπήσω μαζί και ένα μικρό μέρος από τα κονταροχτυπήματα μεταξύ των οπαδών της ελληνικής κλασικής σκέψης και των πρώτων χριστιανών. Η αλήθεια είναι ότι ο Deschner είναι πολύ φορτισμένος και μεροληπτεί σε ενοχλητικό βαθμό, ενώ ο Dodds είναι θεός. Θεός! Θεός! Ο άνθρωπος μπορεί να τοποθετείται χωρίς να προσβάλλει. Ένας υπέροχα ευρυμαθής φιλόλογος που νιώθει την ελληνική σκέψη στο πετσί του περισσότερο κι από έλληνα.

Σαν το κυνήγι του θησαυρού, σαν Snakes and Ladders, ένας μίτος που πλέον δεν ενδιαφέρει καθόλου από που ξεκίνησε και σίγουρα αδιαφορεί για την κατάληξη. Ένα διαρκές παιχνίδι σκέψεων, ερωτημάτων που ίσως έχουν κοινό παρονομαστή τη Δίψα για τη Γνώση ως Δίψα για Ζωή. Ομολογώ ότι θέλω να τα ζήσω όλα, και φυσικά, θέλω να τα καταλάβω όλα.  

Εννοείται ότι δεν υφίσταται κάτι τέτοιο, δεν υπάρχει καμμία περίπτωση, και το μόνο που συμβαίνει αντ' αυτού είναι αυτό που λέει ο Dodds:
"Όσο πιο βαθιά σκάβω, τόσο πιο πολύ συνειδητοποιώ πόσο ελάχιστα πράγματα γνωρίζω".

Οπότε η γνώση ως λίστα δεν έχει κανένα μα κανένα νόημα. Δεν υπάρχει μια λίστα που "σβήνεις" όσα πρόλαβες να πράξεις, να "τρέχεις με αγωνία πίσω από ένα σκοπό", που τόσο εύστοχα αναφέρει ο Μάρκος Αυρήλιος.
Όσο σκάβεις, ερωτοτροπείς. Και οι διαδρομές της σκέψεις είναι σαν περιπέτειες. Ξεκινάς με την ιστορία της μεσογείου και καταλήγεις στο Σχεδιασμό της Θεσσαλονίκης. Στις ανάγκες της πόλης και στις συνήθειες των κατοίκων της σε διάφορες περιόδους. Και καθώς γλιστράς στις σελίδες, συνειδητοποιείς την ανεπάρκειά σου να προσεγγίσεις τους άραβες και το Ισλάμ.
Ο Αραβικός Πολιτισμός της Κονδύλη είναι ένα καταπληκτικό βιβλίο, και σε εκπλήσσει η απλότητα αλλά και η ευστοχία της γραφής του.

Είναι ίδιον του καλλιέργημένου ανθρώπου η μη-επιτήδευση, η μη-ανάγκη εκζήτησης. Γυαλιστεροί γραφείς εντυπωσιακών λέξεων. Χωρίς απλότητα γίνεται; Γι' αυτό και η ποίηση είναι αλληλένδετη με τις ιστορίες, το χιούμορ, το όνειρο.

Το να παίζεις με τα βιβλία σου είναι σα να παίζεις με τον εγκέφαλό σου, με τις διαδρομές των αναζητησεών σου, σα να παίζεις με τον εαυτό σου. Και δεν έχει καμμία σημασία αν κάποια αναγνώσματα είναι εικοσαετίας. Την Πολιτεία του Πλάτωνα τη διάβασα καμμιά εικοσαετία πίσω, και φλερτάρω μαζί της ξανά και ξανά. Μια Αναφορά στη ζωή μου, κάτι σαν ένα Καζαντζάκη που πίνει τη Ζωή με μια ρουφηξιά.

Θα σταματήσω εδώ. θα σιωπήσω βάζοντας μουσική, θα σιωπήσω χαϊδεύοντας τα βινύλλιά μου, περιεργαζόμενος τα ελάχιστα εναπομείναντα συναρμολογούμενά μου, παλαιά σημάδια δημιουργικής μοναξιάς και ονείρου.

Φρενήρης σκιτσοφωτογραφομουσικοφιλία

Συνταγή:
1. Ανοίγετε μουσική, ανοίγετε ένταση, ανοίγετε καρδιά, αναμένετε το ταρακούνημα.
2.Εφόσον νιώσετε ότι θέλετε να απογειωθείτε σαν πύραυλος, ή έστω, σαν αερόπλανο, προχωράτε σε επόμενο βήμα.
3. Παίρνετε ένα σφυρί, σπάτε το κινητό σας. Εναλλακτικά, το απενεργοποιείτε. Αθορυβοποιείτε το σταθερό που μπορεί να κουνηθεί, ασφαλίζετε την εξώθυρα δια να αποφύγετε ενοχλήσεις. Αν έχετε εμμονές, κλείστε και καμμιά σίτα μη μπει το Γκο-τζίλα.
4. Παίρνετε χαρτί-μολύβια, χρώματα και λοιπά εγκληματικά όργανα (δουλεύει και το ηλεκτρονικό σετ αν προτιμάτε) και αρχίζετε.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ:
ΣΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΙΣ ΨΥΧΙΚΗΣ ΜΕΘΗΣ, ΣΥΝΙΣΤΑΤΑΙ ΑΓΩΓΗ ΜΕ ΔΙΣΚΟΥΣ ΚΑΙ ΠΙΚΑΠ - ΛΟΓΩ  ΙΔΙΑΙΤΕΡΗΣ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑΣ (ξεβρακώνεις δίσκο, χαζεύεις εξώφυλλο, χαμογελάς, σούρχονται στο μυαλό ατασθαλίες ποικίλου περιεχομένου, οι φάτσες των υποκείμενων στις ατασθαλίες σας, κλπ) ΑΠΑΙΤΕΙΤΑΙ ΠΡΟΣΟΧΗ ΣΤΙΣ ΠΑΡΕΝΕΡΓΕΙΕΣ.

5.Τινάζετε στον αέρα τα ρολόγια σας (ή έστω, τα απομακρύνετε από τον τόπο του μελλοντικού επικείμενου εγκλήματος)

Έτοιμοι. Fasten your seat belts.
Φύγαμε.

Εικόνα 1: Η παντελής αδυναμία μου να δω τα πράγματα όπως είναι. Αδυναμία αντίληψης της συμβατικής έννοιας "αντικειμενικό". Πάντα έχω φωτάκια στα μάτια που μου εμπλουτίζουν το όποιο οπτικό αντικείμενο.

Εικόνα 2: Χρόοοονια πολλά πίσω ξεκίνησα μια ιστορία, μια σχεδόν ερωτική σχέση αναμεσα σε έναν άραβα και μία πόρτα. Συνέβη αυτό που συμβαίνει και με τις παρενθέσεις μου: δεν έκλεισε ποτέ. (ούτε η πόρτα, ούτε η ιστορία, ούτε η παρένθεση.

Εικόνα 3: Τάχα χαλάσει με μια γκόμενα κοπέλα τότε και έβλεπα ό,τι νάναι. Οργασμός των Maiden με γαρνιτούρα Purple. (mark II, Gillan, Blackmore, etc.)

Εικόνα 4: Όταν είσαι καθιστός και σκιτσάρεις και αισθάνεσαι ότι χορεύεις, αισθάνεσαι ότι χορεύεις, αισθάν όι , ΧΟΡΕΥΕΙΣ. Κάτι σα να κολυμπας σε θάλασσα με μουσική. Δυνατά.

(εναλλακτικά, οδηγείς στην παραλιακή με παράθυρα ανοιχτά. Σκέφτηκα το April ή  το Anthem από Mark I - Deep Purple. Μάλλον το April.

The crystal ship. Doors of perception.
When the music's over, turn out the lights....

Mortadelo y Filemon

Μετά από τις τελευταίες αναρτήσεις

που ομολογουμένως ήρθαν μετά από πολύ πολύ καιρό

είμαι πεπεισμένος ότι κανείς πλέον δε διαβάζει αυτό το μπλογκ.

Από την αρχή έγραφα ό,τι μου'ρχόταν,

τώρα έχω και ένα λόγο παραπάνω!

Αφιερώνω λοιπόν τη σημερινή ανάρτηση:

1. στο πόδι μου (που το τσάκισα εχτές και που είναι εντελώς βλαμμένο).

2. στην απόλαυση που κάποιοι ονομάζουν βλακεία και εγώ ονομάζω γέλιο, πολύ γέλιο.

3. στα παιδικά μου χρόνια που συνεχίζουν ακόμα. 

4. στον αντιρίξ και συμφωνίξ που μου έχουν χαρίσει χιλιάδες ώρες γέλιου τόσα χρόνια.

Ο θεός, Ιμπανέθ, του οποίου  η φάτσα είναι μονίμως χαμογελαστή και κεφάτη 

(και θυμίζει το Συμφωνίξ) δίνει μια απίστευτη ελαστικότητα στις φόρμες του 

και φλερτάρει με τα όρια του πραγματικού.

 Δεκαετίες πολλές, δεκαετίες εξέλιξης, δεκαετίες απόλαυσης.

Άλλαξα γνώμη. Αφιερώνω το παρόν στην Απόλαυση και στο Γέλιο.

Το απενοχοποιημένο γέλιο, το πηγαίο, το ζωντανό!

MALS 2

sOme 16 (!) light years ago,

a special force was sent to slice up Athens.

Various Strategies

Various areas of expertise.

They did it. Eventually.

at least, that is all we know about it.

The sketches above are our only source...  

Slicing up Athens

MALS, my friend Andi said:

"you're just an outdoor person"

"you're more German than I am"

Lunch in Baker St. - he was speaking in German,

I was speaking in Greek. Great fun.

\

Alderney time and interesting pics.

I dedicate these sketches to my friend (sketches dated (?) 1997!)

Maybe Zurich. Who knows.

Riding around the lake.

(note: first 2 sketches refer to quarries and landscape studies, third is my time in MALS.)

Του δρόμου

Ξεκινάω με μια εικόνα.

Το παγκάκι μπροστά από το σπίτι μου.

Ένα απλό παγκάκι, ίσως το πιο αδιάφορο, και σίγουρα το πιο άβολο παγκάκι του κόσμου.

Ε λοιπόν, δεν μπορεί κανείς να φανταστεί πόσο κόσμο τραβάει καθημερινά.

Τα πρωινά κάθονται και ξεκουράζονται οι γιαγιάδες και οι παππούδες που περνάνε για να πάνε στην εκκλησία. Στη συνέχεια οι σκυλο-μπαμπάδες που βγάζουν τα σκυλιά βόλτα.

Σάββατο ξαποσταίνουν οι επισκέπτες της λαϊκής.

Βράδια πιτσιρικάδες που συζητάνε τα γκομενικά τους, τα σχολικά τους, τα προσωπικά τους γενικά.

Δεν αποφάσισα να αναφερθώ στο παγκάκι από κουτσομπολιό, αλλά ούτε και από μελιστάλαχτη, κοινότοπη διάθεση. Αποφάσισα να μοιραστώ τη συγκίνησή μου για πράγματα, καθημερινά πράγματα που παραμένουν απλά και που τείνουμε να ξεχάσουμε.

Βόλτα - δηλαδή περί-πατος χωρίς συγκεκριμένο πρόγραμμα και προορισμό, στόχο και περίγραμμα. Βόλτα. Βόλτα. Είμαι σίγουρος ότι πολλοί δε γνωρίζουν καν τη σημασία της. 

Η εικόνα συμπληρώνεται με ήχο από καλοκαιρινά τζιτζίκια, μυρωδιά ζεσταμένης καλοκαιρινής πευκοβελόνας, ποδήλατα που περνάνε μπροστά, ζευγάρια παρέες, μουρμουρητά και γέλια. Παρέα. Πάρέα. 

Αυτήν τη λέξη τελικά θα κρατήσω: παρέα. Βόλτα.  

Σμυρίγλι στον Αγέρα.

Συναισθήματα σαν βράχια
σκάβονται με θάλασσα
στο σκληρό ήλιο.















Ευγνώμων για τις φευγαλέες στιγμές
που ταξιδεύουν μόνες.

Ιχνηλάτης χρόνων και διαθέσεων

αρχαίων μονοπατιών σκέψης και λατρείας

Απόλαυσης.

ΠΑΡΑΔΟΧΕΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ

1. Μουτσούνα rules.
2. Δε θέλω να ξεπουληθεί το σμυρίγλι.
3. Στο Σαμαράδικο έχει τους καλύτερους λουκουμάδες. Με μετέφεραν χρόνια πίσω, όταν έπαιρνα χαρτζιλίκι για να πάω με το ποδήλατο (ενίοτε μετά το θερινό σινεμά)
4. Τσαντίζομαι που (μου) ανατίναξαν τις μαούνες (μου).
5. Αγέρινο rules.

Χτίζομαι σαν πέτρα αγκαλιά με το Τηγάνι.

Τα μαλλιά της

Τα μαλλιά της μόλις με άγγιξαν

απαλά, πλησίασα το πρόσωπό μου κοντά τους

με πόθο να ρουφήξω την απόλυτη αίσθησή τους

μαλακά να μ αγκαλιάσουν

κι ας τρυπήσουν το δέρμα μου