H Περπατάδα

Για να εξηγηθούμε: η Περπατάδα δεν έχει καμμία σχέση με τις Περπατούσες (βλ. ανάρτηση κάπου στο 2007 Αύγουστο, αν θυμάμαι καλά).
Δεν υπάρχει ετυμολογία, και φυσικά ούτε και σχετική διαθέσιμη βιβλιογραφία.
Μπορώ όμως να σας πω το εξής:

Τις προάλλες ήρθε ο φίλος μου ο Νίκος και με πήρε από το γραφείο να πάμε για κανένα γρήγορο καφέ.
Είχε λιακαδάρα, μετά από πολύ καιρό γνήσιας μαυριδερής καιρο-σαπίλας, οπότε και υπήρχε ένα μικρό κενό στην ερώτηση "πού θα πάμε να κάτσουμε".
Σιγά μην πάμε να κατσικωθούμε κάπου. Αφού έτσι κι αλλιώς πάς για καφέ όχι επειδή θέλεις καφέ -σπανίως πίνεις καφέ-, αλλά επειδή θές να ξεσκάσεις, να χαζέψεις κόσμο (mild-οφθαλμο-χουζούρι), να πεις καμμιά μαλακία, έτσι, στα πεταχτά, να ξεφύγεις. Πολλές φορές μάλιστα, δεν έχεις όρεξη ούτε καν για κουβέντα.
Καταλήξαμε λοιπόν να βολτάρουμε στα πέριξ, να "σουλατσάρουμε". Ανεβοκατεβήκαμε τις περατζάδες της περιοχής απολαμβάνοντας ηλιοπερπάτημα, ενίοτε σιωπηλοί, χωρίς την ανάγκη να ενδύσουμε, ή να αλλοιώσουμε την απόλαυση της βολτοσιωπής. (εντάξει, μην υπερβά΄λουμε κιόλας, είπαμε και τις μαλακίες μας)
Χαμογελαστός του είπα επιστρέφοντας στο γραφείο: "καλή η περπατάδα, ε;"
"να το ξανακάνουμε!".
Είναι λίγοι οι άνθρωποι που διαθέτεις την άνεση να μην κουκουλώσεις τις στιγμές.

Αφιερώνω το παρόν στις υπέροχες στιγμές που βιώνουμε όλοι μας αυτόν τον υπέροχο καιρό, στιγμές που κρύβουν μικρές χαρές που είχαμε ξεχάσει (πάντα με την παραδοχή της πολυτέλειας που μπορεί να έχει κάποιος απολαμβάνοντας τις στιγμές)

 Ως γνήσιος εραστής των στιγμών, σας αποκαλύπτω κάτι πραγματικά μαγικό: την προβολή της μπύρας στο χάρτινο τραπεζομάντηλο με τη βοήθεια του Κόκκινου Ήλιου (δεν είναι ο νέος αρχηγός των Ζου-ρ-λού, είναι ο θεός της Καθημερινής Ημέρας, αξίας παντοτινής)

H Πεπλοφόρος

Έλαβα την παρακάτω επιστολή την οποία θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας. 
Πραγματεύεται το Νέο Μουσείο της Ακρόπολης. Θα εκτιμούσα πολύ τη γνώμη σας.


Ονομάζομαι Πεπλοφόρος. Είμαι μαρμάρινη Κόρη, τρόφιμος του Ιδρύματός σας (με κωδικό 679) και εκτίθεμαι ανάμεσα σε πλήθος άλλες νεότερες αδελφές μου στον πρώτο όροφο του Μουσείου.                                                                                                          
Εδώ και διόμισυ χιλιάδες χρόνια τεχνίτες υψηλού ήθους μάς σμίλεψαν υψιτενείς, χαμογελαστές κι ελεύθερες -κι απέδωσαν μέσα από τις μορφές μας την έννοια της ενάρετης ομορφιάς. Υλοποίησαν το ιδεώδες του αγάλματος που παραπέμπει στην υψηλόφρονα αγαλλίαση. Εμφύσησαν σε διακριτική κλίμακα την αίσθηση του μέτρου και της πνευματικής κομψότητας.                                                                                            Θα αναρωτηθείτε λοιπόν προς τι οι σημερινές περιαυτολογίες, με δεδομένο μάλιστα ότι κανείς ως τώρα δεν αμφισβήτησε την ουσία της ύπαρξής μας.
Κύριε Διευθυντά, ο τρόπος τοποθέτησής μας σε έναν βαθύτατα αντιπνευματικό χώρο αισθητικής γιγάντιου υπερκαταστήματος από γυαλί και μέταλο, μας εξουθενώνει. Mας υποτιμά, μας προσβάλλει, μας γελοιοποιεί.  Δείτε από ψηλά όλη τη δική μας ομάδα των αρχαϊκών αριστουργημάτων να χάνεται κάνοντας περατζάδα ανάμεσα στα θεόρατα κυλινδρικά υποστυλώματα. Πρόκειται για ένα επιθετικό και υπερφίαλο αρχιτεκτόνημα που ξέφυγε από τα αδέλφια του στο Abu-Dhabi και εγκαταστάθηκε χωρίς περίσκεψη, λύπη ή αιδώ στο ασφυκτικά μικρό  ετούτο οικόπεδο απέναντι στην Ακρόπολη.                                                                                             Πρόδρομος  και προάγγελος ενός ξετσίπωτου Τσοχατζοπουλικού επεκτατισμού, το κτίριο αυτό, μνημείον εσαεί μιας υπέρμετρης κενόδοξης επιδειξιομανίας, προβλήθηκε με τα χρήματα του χιλιοπροδομένου Ελληνικού λαού για να διατυμπανίζει τα διοικητικά προσόντα παντός έρμου Αλή και των συν αυτώ εριτίμων κυριών της άρχουσας τάξης. Το εν προκειμένω κτίριον, πατώντας σαν μπετο-ξυλοπόδαρος πάνω σε ερείπια, είναι από μόνο του ένα ιδανικά τσιτωμένο πτώμα: ένα αναστημένο μαμμούθ που (με πρόστεγο εν είδει χαυλιόδοντος) απειλεί τον έναντι Ιερό Βράχο.
Αδειάστε αυτό το τέρας από την καθαγιασμένη παρουσία μας, εκπλειστηριάζοντάς το για μια λογικότερη χρήση: Κωτσόβολος, My market, Saturn. Δώστε το στον Μίνω Κυριακού να προβάλλει το φιλόπτωχο έργο της ξανθής συζύγου του, βάλτε μέσα κουλοχέρηδες, -τι καλύτερο από ένα Kαζίνο Αkropolis! Βγάλτε μας από το Las Vegas της δικής σας παράνοιας. Δεν έχουμε σχέση, ούτε εμείς ούτε η εποχή μας με το περιβάλλον που  δημιουργήσατε «για το καλό μας».                                                                                
Πρέπει να καταλάβετε επιτέλους πως εσείς κι εμείς, είμαστε ξένοι στην ίδια πόλη.                                                                   Επιμένουμε στο δικαίωμά μας για αυτοδιάθεση: επιστρέψτε μας  παρακαλώ εκεί απ΄όπου μάς ξεθάψατε: στους λάκκους βορειοδυτικά του Ερέχθειου όπου μας είχαν τοποθετήσει οι άνθρωποι του 480 π.Χ. για να μας προστατέψουν από τους Πέρσες.
                                                                 …με μεγάλη αξία και χωρίς καθόλου τιμή,
                                                                                     Η  Πεπλοφόρος

παλιμπαιδισμοί

Κάθε χρονιά αυτήν την περίοδο καραφλιάζω με αυτά που διαβάζω.
Όταν βλέπω ένα παιδί 20-22 χρονών να μην ξέρει πότε ήταν ο πρώτος και πότε ο δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος,
όταν βλέπω απίστευτα πράγματα όπως η ερμηνεία του πουρισμού...
(Σ.τ.Μ. =πουρ-ισμός , από το pure, δλδ την αγνότητα. Αναφέρεται στην αγνή αρχιτεκτονική μορφή, αυτήν που στερείται διακόσμησης, την οποία (διακόσμηση) και αντιλαμβάνεται ως περιττή. Πάρα πολύ ενδιαφέρον , και για μη αρχιτέκτονες, το κείμενο του Adolf Loos "Κόσμημα και έγκλημα", στο οποίο αναφέρεται στη διακόσμηση ως μια εγκληματική πράξη πρωτόγονων λαών)

Τέλος πάντων.
Εδώ είδα και στην ερώτηση για το Μουσείο της Ακρόπολης την απάντηση:
"Τα φιλιά μου! ;))))"
Τί τα θες, τί τα γυρεύεις...
Εδώ Ο Καμμένος, ο Εντελώς Καμμένος ερωτήθηκε για το πρόγραμμά του για την παιδεία και απάντησε:
"Μα εδώ έχουμε Μνημόνια, Ομόλογα, λεφτά να συζητήσουμε, με την παιδεία θα ασχολούμαστε;;;;"
κάψτα τα ρημάδια τα λεφτά,
ρίξε στο (απέραντο) κορμί του σπίρτο, να πυρποληθεί. (@%$......!!!!)

Στις τσουλήθρες!

Είμαστε, λέει, καλλιτέχνες εμείς οι αρχιτέκτονες.
Ομορφάδες, φρου-φρού και αρώματα.

Λες και δεν ξέρουμε πόσο κάνει κάθε ρημάδα γραμμή που τραβάμε στο χαρτί,



Λες και δε θα χρειαστεί να φάμε μήνες στε συνεννοήσεις και παραγγελίες.

Λες και δεν έχουμε αγωνία που διαχειριζόμαστε τα χρήματα του πελάτη που μας εμπιστεύεται.

Υπάρχει και σχετικό ανέκδοτο:

"Ο μηχανολόγος μετράει σε χιλιοστά

ο πολιτικός μηχ/κός μετράει σε εκατοστά

ο αρχιτέκτονας δε μετράει καθόλου"

Δεν ξέρω για τους άλλους,
Για μένα πάντως μια τέτοια ευθύνη είναι τεράστια, δύσκολη και απολαυστική.
Θυμάμαι όταν ανακάλυψα ότι η εταιρεία είχε προσθέσει κάποιες τσουλήθρες που δε θα κατασκευαζόντουσαν. Δεν είναι τίποτα, μια μικρή διαφορούλα 23-25.000 ευρώ μόνο.
Λες και θα τις έπαιρνα να τις βάλω σπίτι μου!

Είμαστε, λέει καλλιτέχνες. Ειδικά όταν έρχονται οι νταλίκες 13 μέτρων και ξεφορτώνουν, ειδικά όταν έχεις την ευθύνη για κάτι τέτοιο και τρέμει το φυλλοκάρδι σου μπας και έχεις κάνει μαλακία.
καλλιτέχνες όταν τρέχουμε πάνω κάτω στα αεροπλάνα και στα νησιά αυθημερόν, καλλιτέχνες όταν σε καίει ο ήλιος, πονάνε τα πόδια σου και ξέρεις ότι πρέπει (πάσει θυσία) να τελειώσεις τη δουλειά σου σε 1-2 ώρες, σε 1-2 μέρες, όποτε.
Καλλιτέχνες όταν ψοφάς στο κρύο το χειμώνα μόνος σου στο εργοτάξιο και το κοιτάς και το ξανακοιτάς να δεις πώς θα βγει καλύτερο.

ΕΙΜΑΣΤΕ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ.
ΠΑΩ ΓΙΑ ΠΟΔΗΛΑΤΟ!
ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ!
και γαμώ τα κέφια.  
Να δεις, θα βγει σούπερ και θα έρθω με τη σαμπρέλα μου να ανεβοκατεβαίνω σαν το παρδαλό κατσίκι.
καλό καλοκαίρι: ανοίξαμε και σας περιμένουμε.
Το ξέρω ότι χεστήκατε, αλλά έξω έχει λιακάδα και γω ακούω Blue Oyster Cult.