Κυριακή 17 Ιουλίου 2011

Αποχαυνώσιους!

Προχτές παρασκευή υποσχέθηκα στην καλή μου κάτι που δείχνει πραγματική αφοσίωση και αυταπάρνηση:
Υποσχέθηκα να πάμε σινεμά με τηην αδερφή της και τον άντρα της στο Χάρι Πόττερ.
Μα, τί καλό παιδί που είμαι... Πόσο υποστηρίζω τη σύσφιξη των οικογενειακών σχέσεων...
ΛΟΙΠΟΝ, ΤΕΤΟΙΑ ΜΑΛΑΚΙΑ ΕΙΧΑ ΠΟΛΥ ΚΑΙΡΟ ΝΑ ΔΩ.
Θα μου πεις: "καλά, δεν το φαντάστηκες; δεν έχεις δει κανένα άλλο Πόττερ, έβερ;"
Και φυσικά έχεις δίκιο.
πρέπει να σημειωθούν οι συνθήκες:
1. ήμουν ξύπνιος από τις 05:30 και ως εκ τούτου ήμουν εντελώς κομμάτια.
2. μια μαλάκω-γάτα είχε μόλις χέσει 2 σειρές παραπίσω και βρώμαγε η ψυχή μου η ίδια
3. ακριβώς από πίσω μας ήταν ένα παιδάκι καθυστερημένο, με όλη τη φασαρία που αυτό συνεπάγεται
4. οι θέσεις ήταν πιο στενές και από την ουρά στο ΤΣΜΕΔΕ όταν πας να εισπράξεις τα τρομερά 6,40 € από την εξαγωγή του φρονιμήτη σου.
Όπως ήταν αναμενόμενο, στρρρρρρρρρρρρριμώχτηκα  ανάμεσα στις θέσεις, και, παρά τις αγαθές και καλοπροαίρετες προσπάθειες τηα παρέας μου, κατέρρευσα απολαυστικά σε ένα ύπνο παράνομο, κάτι σαν την ολέθρια σχέση, ή έστω, σαν τότε που έπαιζε τη Διπλή ζωή της βερόνικας και ο μπαμπάς μου είδε μόνο τη μία. Κάπως έτσι.
Ξυπνώντας ανά διαστήματα, έπιανε το μάτι μου και τ αφτί μου ένω σωρό μαλακίες.
Ο Χάρι Πόττερ, που πιο πολύ έμοιαζε με Αγανακτισμένο Δημόσιο Υπάλληλο 2 μήνες πριν το Εφάπαξ, με μια κλαψιάρικη βρωμερή φάτσα, ήταν αξιοπρόσεκτα χάλιας. Ρε γαμώτο, όλα αυτά τα παιδάκια που ήταν συμπαθέστατα στο πρώτο μέρος του σήκουελ, έχουν ήδη γεράσει, ρέψει, σαπίσει, φρρρρρρρίκη!
Για την υπόθεση, άστα, βράστα. Τέτοιος αχταρμάς, τέτοιος μπουφές μαλακίας, πρωτοφανής. Πλήρως ασύνδετα όλα όσα έδειχνε, εντελώς αναίτια, σε μια σούπα ολοκληρωτικής παρ-άνοιας, φρενήτιδας σε μια αισθητικά βαρύγδουπη μαυρίλα και σκοτεινιά χωρίς λόγο.
Και γεννιούνται οι απορίες:
Τί έγινε με τα παραμύθια που μας έφτιαχναν τη διάθεση; που μας έκαναν να γελάμε και να συγκινούμαστε, που είχαν αγάπη και καλοσύνη, που δεν είχαν κεφάλια κομμένα και φίδια και παραμορφωμένους σίριαλ-κίλλερς. Τί έγινε στα παραμύθια που είχαν πρωτότυπα ονόματα και δεν έκλεβαν ό,τι μπορούσαν εδώ και κει, τί έγινε με τα σενάρια που μας ταξίδευαν στο χώρο του φαντασιακού, που έσκαβαν στην ψυχή μας, και ανακινούσαν σύσσωμη την ψυχή μας και μας συγκλόνιζαν;
Ποιό παιδάκι ξέρει τον Αίσωπο και τον Άντερσεν, τον υπέροχο Μίκαελ Έντε αντί για τον Παπάρι-Πόττερ και την Καλομοίρα;
Δεν ξέρω ρε παιδιά, μάλλον εγώ φταίω, μάλλον γερνάω, ταιριάζω με τα άλλα προς απόσυρση μοντέλα της εποχής μου, λατρεύω τη μουσική των 70ς και 80ς ακροβώς όπως η μαμά μου τρελλαινόταν για Τσα-τσά, Πλάττερς και Πρίσλεϋ.
Μάλλον έτσι, σίγουρα έτσι.
Τουλάχτιστον ακόμα βλέπω (για 1000-οστή φορά) τον Πόλεμο των Άστρων με το Χάν Σόλο και την Κοντή, τον Ιντιάνα και το Σούπερμαν, κ.ο.κ.
Για να σας προλάβω, δηλώνω απροκάλυπτα πως ο Στριμμένος εδώ πέρα είμαι εγώ, απολαυστικά αντιδραστικός και αντιΒραστικός.
Και τώρα που σας γράφω ακούω Billy Idol από τις εποχές που ήταν ακόμη παιδάκι, και ήμαστε και εμείς παιδάκια, και είχαμε όνειρο να μεγαλώσουμε, και επαναστατούσαμε, και η μαμά μας μας άφηνε να βγούμε αρκεί να είμαστε πίσω το αργότερο στις 12.30.
Έτσι. 

10 σχόλια:

  1. 12:30?? τυχερέ! :P

    Αλλάζουν πολλά και πολύ γρήγορα...

    Αυτό το ποστ άθελά του (μαλλόν) ανοίγει πολλά θέματα...!!! ... ...
    (όχι όχι δεν κάνω άλλο καφέ.. ποστ θα κάνω...)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Τί καφέ πίνεις;
    (να βάλω ένα μπρίκι να γίνεται;)
    (βάζω και κάρδαμο μέσα, όπως στο Κάϊρο, και του πάει πολύ)
    (έχω και λουκουμάκι, να κεράσω;;;;;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. μαζί σου φίλε μου.

    δεν έχω δει κανένα χάρι πότερ!
    και δεν προτίθεμαι να δω...

    καλά έκανες και κοιμήθηκες, ελπίζω μόνο να μη σε πήρε χαμπάρι η φίλη σου. αλίμονό σου αν σε κατάλαβε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Την καλή σου ανίκατε/ανίκανε μάχαν...,για την σάχλαν

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Χαίρε Πιπέρη μου!! Μόλις το είδα, δεν μου φάνηκε τόοοοοσο κακό... απλώς όχι της κλάσεως του Αντερσεν... σίγουρα όχι. Τα ονομάζουν "σύγχρονη μυθολογία" και φυσικά τους λείπει ο Μύθος.

    Η τελευταία σου φράση μου έφερε στον νου το κορυφαίο:
    "When I was a child I caught a fleeting glimpse
    Out of the corner of my eye
    I turned to look but it was gone
    I cannot put my finger on it now
    The child is grown, The dream is gone"

    αλλά εμείς αρνούμαστε να μεγαλώσουμε έτσι;
    Έτσι!!! φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. μια καλησπέρα περάσα να πώ :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Riaki,
    πως δε με κατάλαβε! Φυσικά και με κατάλαβε! Και κατάλαβε και γιατί κοιμήθηκα...
    Μια χαρά.
    Και καλά έχεις κάνει κ δεν έχεις δει κανένα Χάρι Πόττερ.

    Ανώνυμε,
    Δε διαθέτουμε ουδεμία σάχλαν, δυστυχώς.
    Ευτυχώς όμως, διαθέτουμε αρκετό χιούμορ και μπορούμε να κάνουμε και κάτι "έτσι", για πλάκα, χωρίς να αγχωνόμαστε.

    ΑμφίΡΡοπη,
    τί εννοείς όταν λες "να μεγαλώσουμε";;;;
    δε σε καταλαβαίνω, ειλικρινά.
    Μήπως δε διάλεξα το μάθημα "σοβαρότητα" στη σχολή;

    Κιχλάκι,
    θα κεράσω λουκουμάκι και σπιτικό βύσσινο για καλησπέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Δεν εννοώ αυτό βρε Πιπέρη... βεβαίως και σοβαροί είμαστε. Όταν λέω δεν μεγαλώνουμε εννοώ, δεν μουχλιάζουμε, και κυρίως δεν αφήνουμε τα όνειρά μας να μουχλιάσουν, να ξεχαστούν! Κρατάμε τον Μύθο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Μόνο το πρώτο είδα κι' αυτό από την τηλεόραση. Πάντα πίστευα ότι γινόταν πολύ κακό για το τίποτα.
    Τέλος πάντων...
    Νομίζω ότι είχες αρκετούς λόγους και για να γκρινιάξεις αλλά και για να κοιμηθείς. :)

    Φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Λιλιθάκο,
    σε ευχαριστώ για το μπάκ-απ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή