Οι γυναίκες της ζωής μου

Προφανώς περιμένετε να απαριθμήσω ονόματα, περιστατικά και ρόλους, αλλά εγώ έχω άλλους σκοπούς. Θέλω απλά να εκφράσω την ευγνωμοσύνη μου που είμαι καθημερινά ανάμεσα σε τόσες γυναίκες. Και όχι μόνο. Τις απολαμβάνω, τις θαυμάζω, τις εκτιμώ. Το βρίσκω όχι μόνο το "ωραίο φύλο", αλλά και πολύ πλούσιο σε χαρακτηριστικά και ιδιότητες που εμείς τα αγοράκια δεν μπορούμε να δούμε ούτε με τα κυάλια.
Για παράδειγμα, η γυναικεία διαίσθηση, η τρυφερότητα, η αίσθηση του ότι μια γυναίκα στηρίζει σχέσεις όπως, π.χ. μια οικογένεια, μπορεί και 2.
Και εγώ είμαι αρκετά τυχερός.
Καθημερινά, αφήνω το σπίτι μου ττο πρωί όπου η καλή που με αντέχει, με στηρίζει και με αγαπάει. Μεγάλη αγάπη.
Πάω στο γραφείο όπου με περιμένουν άλλες δύο κυρίες, που με τη σειρά τους μου τη λένε, με βρίζουν, αλλά κι αυτές μ' αγαπάνε, γιατί ξέρουν ότι κάνω το παν για να τις υποστηρίξω και να τους δείξω όσα μπορώ στη δουλειά. Λέω μάλιστα για πλάκα ότι αυτές είναι οι σύζυγοι νούμερο 2 και 3, without benefits όμως.
Στη συνέχεια κάνω διάλειμμα, πάω πισίνα. Εκεί με περιμένει η δασκάλα μου, υπέροχη, χαμογελαστή, που μας βγάζει το λάδι. Με αυτήν η σχέση είναι σχετικά πρόσφατη, αλλά πολύ καλή και κεφάτη.
Οι συμμαθήτριές μου στην πισίνα, καμμιά 15αριά πιπίνια 70-75 χρονών, θεόμουρλες, απίστευτες, ασταμάτητες, με κάνουν και γελάω σε σχεδόν καθημερινό επίπεδο. Με βλέπουν σα ξερολούκουμο και με φροντίζουν η καθεμία με τον τρόπο της.
Όταν κατά το απογευματάκι πάω στη σχολή, εκεί με περιμένουν τα παιδάκια μου, συνήθως καμμιά 65αριά από δαύτα, εκ των οποίων οι 4-5, άντε 8, είναι αγοράκια, και τα υπόλοιπα είναι  κοριτσάκια 22-28 χρονών. χαριτωμένα, βλαμμένα, κακομαθημένα, υπέροχα, απαίσια, κάθε λογής.
Αλλά έχουν φοβερή πλάκα. Και σίγουρα τραβάνε την προσοχή μου περισσότερο απ' όσο ο μαστρο-Μήτσος ο σιδεράς και τα άλλα μαστόρια, που σίγουρα δεν είναι χαριτωμένα!
Απόλαυση λοιπόν οι γυναίκες στη ζωή μου, και χωρίς να αναφέρω τεράστια κεφάλαια όπως η μάνα μου ή η αδελφή μου (ιστορίες που βάζεις τα γέλια, τα κλάματα, βάζεις και καμμιά μολότωφ στο τέλος για γαρνιτούρα). Αλλά υπέροχες.
Για τις ηλεκτρονικές γυναίκες, εσάς τις κομπιουτερούδες, ένα έχω να σας πω: σας θέλω οπωσδήποτε στη ζωή μου! Ακόμα και αυτή η συντροφικότητα, η ερμαφρόδιτη, η ηλεκτρονική, έχει μια δόση τρυφερότητας που, μαζί με την ασφάλεια της ελεγχόμενης απόστασης μπορεί να χτίσει μια πολύ ιδιαίτερη συμπάθεια. 
Έτσι λοιπόν - τις θαυμάζω, τις απολαμβάνω, τις παρατηρώ, τις αγαπάω.
Την καθεμία διαφορετικά, με άλλο τρόπο, σε άλλη θέση, με άλλο ρόλο.
Αλλά, ρε πούστη μου, ο Θεός είχε ποοοοοολλά κέφια όταν έφτιαχνε αυτό το ανεξήγητο, το εκνεευριστικό, αλλά συνάμα υπέροχο πλάσμα που  λέγεται γυναίκα. 
Θυμάμαι τον Καζαντζάκη, νομίζω στην Αναφορά στο  Γκρέκο, που έλεγε:
"Είμαι πιστός στη μία και μοναδική Γυναίκα, που αυτή τη στιγμή λέγεται τάδε και είναι έτσι κι έτσι κι έτσι".
Προφανώς μου συγχωρείτε το ελεύθερον της ερμηνείας!
Σας φιλώ γλυκά για καλημέρα, απόλυτα τρυφερά, και με χαμόγελο.

Το αεράκι και οι ορολογίες

άρθρον 1:
Όταν άρχισα να δουλεύω σε κατασκευές, ένας παλιός μάστορας μου ζήτησε να του πω τί χρώματα είχα επιλέξει. Του έδωσα κωδικούς χρωμάτων. Με κοίταξε στα μάτια και με ρώτησε:
"Θές το χρώμα να είναι γελαστό;"

άρθρον 2:
Οι άνθρωποι είναι σαν τα δέντρα - άλλοι έχουν ρηχές και πλατιές ρίζες, και άλλοι στενές και βαθιές.
Τί δέντρα είμαστε;

άρθρον 3 :
μιλούσα με τον πατέρα μου σήμερα το πρωί. Κάθε μέρα και περισσότερο, με συντροφεύει σε κάθε στιγμή μου η ουσία του. Σήμερα συζητούσαμε ότι μεγάλη σημασία έχει το "αεράκι" στους ανθρώπους. "Με καλό αεράκι" άνθρωποι. 

Ευάεροι φίλοι, σας καλημερίζω μια Κυριακή ηλ-ιερή.

Ίσως γιατί (δε) σας γράφω

Η πιο ωραία στιγμή στην οικοδομή είναι αναμφισβήτητα το πρωί κατά τις 06.45-07.15, την ώρα πριν μαζευτούν ακόμα τα συνεργεία. Απολαμβάνεις αυτά που έχεις σχεδιάσει και είναι στη διαδικασία της υλοποίησης, στέκεσαι χαλαρά με την πρωινή δροσιά στο πρόσωπο και παιδεύεις απολαυστικά τις σκέψεις σου για το πώς πρέπει να προχωρήσεις τις επιλογές σου, οραματίζεσαι το επόμενο βήμα, φαντασιώνεσαι το τελικό αποτέλεσμα, προετοιμάζεσαι για μάχες με συνεργεία και ιδιοκτήτες - να υποστηρίξεις τιις προτάσεις σου και ελπίζοντας να τις πληρώσει "αυτός", να πιστέψει σε αυτές.

Αυτοεπιπεδούμενο βιομηχανικό με προσθήκη χρωστικών και οξειδίων - επίπαση με χαλαζιακή άμμο και σκληρυντικά ρητινούχα βερνίκια.

Ή απλά, ο περιβάλλων χώρος της εξωτερικής πισίνας - η φαντασίωση να περπατάς ξυπόλυτος με την αίσθηση της άμμου στα πόδια!

Το δύσκολο είναι να τσακώνεσαι - ουφ! Δε μ αρέσει...

Τότε είναι που βοηθάει το πείσμα και η φαντασίωση του αποτελέσματος.
Θέλω να κολυμπήσω εδώ.

Είμαι τόσο ενθουσιασμένος, που εμφανίζονται διάφορες υπέροχες στιγμές εμβόλιμες και αναπάντεχες.

Οπότε αξιζει τον κόπο το "πέταγμα" στην άλλη άκρη της Ελλάδας, αξίζει  - Ίκαρε, φάε τη σκόνη μου!