Σάββατο 29 Μαΐου 2010

Mind The Gap

Έπισοουντ Ουάν (Episode 1)= Το εξπρές της λιακάδας
Όταν μπήκα στο heathrow express και άρχισαν οι εικόνες να τρέχουν στο παράθυρό μου έπιασα τον εαυτό μου να τις ρουφάει σα διψασμένος. Είχα 1 χρόνο να έρθω στο Λονδινάκι και επιβεβαιώνω πόσο μού χε λείψει. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε, μιάς και από 5 χρονών έχω επαφές αγάπης και μίσους, επαφές πάθους δηλαδή.

Έπισόουντ Τού (σιγά μην το ξαναγράψω) = Η Πιάτσα
Απολαμβάνω το πράσινο. Είμαι το πράσινο. Κουβεντιάζω με το αδελφάκι (το μικρό) - προσπαθεί να με πείσει να ξαναπιάσω στα χέρια μου το διδακτορικό ¨6μήνες να ασχοληθείς, το τελείωσες! Δε θέλεις το Dr. μπροστά απ' τ' όνομά σου;¨ περάσαμε ώρα στριφογυρίζοντας στο πάρκο και εξηγώντας της πόσο έχω σιχαθεί την Ακαδημαϊκή Πιάτσα και το ότι το θέμα που αρχικά είχα επιλέξει το έχω ολοκληρωτικά απομυθοποιήσει. Είναι πιθανότερο να γράψω κάτι να το καταρρίψω, παρά να το υποστηρίξω.


 Έπισόουντ Θρί = Μπέρντυ-Νάμ-Νάμ
Ήρθε και ο Μικρός μας αδερφός να μας βρει, και έτσι επιτέλους ήμαστε τα τρία μας. Κάτσαμε για tandoori στη Brick Lane, αφού προηγουμένως είχαμε πιεί 2 καφέδες και είχαμε χαζέψει το σύμπαν. Κάναμε πλάκα θυμούμενοι το 2003 που είχαμε ξανασυναντηθεί στη Βοστώνη και τα διάφορα χαζά που κάναμε τότε. Βουτώντας τα πάπερνταμ στις σάλτσες και εικάζοντας πόσο πολύ θα κάψουμε τους ουρανίσκους μας περάσαμε ώρα να γελάμε με τη μουσική φλάουτου, τις απίστευτες αφίσες με το Βισνού, τον Γκανέσα και την παρέα του και συζητώντας τα νέα, τα παλιά και τα ερχούμενα του καθενός μας. Δεν μπόρεσα να αποφύγω τον πειρασμό να αναφερθώ στο κτίριο (νομίζω του Foster;) ¨30 St.Axe¨, γνωστό και ως ¨Πίκλα¨, γιατί απλά μοιάζει σαν πίκλα. Τα εμβλήματα βλέπεις, οι θυραιοί, τα λιοντάρια και τα Ρεμάλια του Θεού-Τσιφόρου πάντα μπροστά μου σαν ανεμόμυλοι.

Έπιλόγκ-ue (ο-ε-ο)
Πάλι νωρίς ξύπνησα γαμώτο. Πάλι με σκέψεις να εισβάλλουν με αυθάδεια στο ατσούμπαλο και άτακτο εγκέφαλό μου, σα να φλερτάρουν μαζί του χωρίς σχέδια. Είμαι στην κουζίνα τώρα, απολαμβάνω το σπίτι του απέναντι από το παράθυρο. Απέναντί μου, η διπλωματική της μικρής για τη σχέση μπαλέτων και αρχαιοελληνικής τέχνης, οι μάρκες του belagio από τις τρέλες του μικρού, τα μαγνητάκια της μαμάς από τα ταξίδια που κάναμε κάποτε, και λέω να βάλω ένα μικρό καφεδάκι να γίνεται. Μάλλον θα σας αφήσω στην ησυχία σας να καταπιαστώ με τα Ρεμάλια ΄Ηρωες του Θεού-Τσιφόρου. Την εκ καρδίας ειλικρινή ευχή μου για καλημέρα, μια νήμενεμη τε και γαλήνια 07:15 πρωινή.

9 σχόλια:

  1. ... ΩΣΤΕ, ΤΑ ΡΕΜΑΛΙΑ;! :))

    ΚΑΛΟ ΣΑΒΒΑΤΟΒΡΑΔΟ-ΚΥΡΙΑΚΟ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Καλημέρα Χάππυπέππερ μου!

    Ξέρεις όπως διάβαζα το ποστ σου…ένιωθα ότι το διάβαζα εικόνο/σκιτσο/γραφημένο… με τους τρεις σας…

    Είναι απίστευτα όμορφες οι εικόνες που θέλησες να μοιραστείς μαζί μας!


    Καλά σου λέει η αδελφούλα. Τι είναι ένα εξάμηνο… και μετά θα αποκτήσεις δυο πολύ ξεχωριστά σύμφωνα από τα 17 το Δέλτα και το Ρο!

    Να έχεις μια υπέροχη Κυριακή!

    Πολλά φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Όχι... πες μου!
    Ταιριάζει τώρα το The Gherkin με τα γύρω κτίρια; Ταιριάζει στην εικόνα; Εμένα γιατί κάτι δε μου κολλάει; What was Foster thinking? Δεν έχω πάει ποτέ Λονδίνο βέβαια, (ακόμα!) και το έχω δει μόνο από φωτογραφίες, αλλά γι αυτό ρωτάω εσένα! Oχι...Πες μου καλό μου πιπεράκι...γιατί συγχίζομαι κάθε φορά που το βλέπω; Εξήγησέ μου σε παρακαλώ!

    Τα φιλιά μου από Βιέννη!
    Αν θες να δεις μοντέρνα αρχιτεκτονική που να ταιριάζει πραγματικά με γοτθική, μπαρόκ-απόλαυση, μοντέρνα και ντεκοστράξιον... (όπως μου έγραψε κάποτε κάποιος)... πέρνα μια βόλτα από δω να σε ξεναγήσω! Και μη τα συγκρίνεις με την πίκλα... πφφφφ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. τι άλλο τιιι αλλόο σήμεα θα δωωω σαλαλα
    http://www.youtube.com/watch?v=CIIdB5dt02M

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Παντοτινέ,
    καλημέρα σας αγαπητέ!
    Το έχεις διαβάσεει το εν λόγω βιβλίο;

    Κοραλλένια μου,
    ήταν πράγματι όμορφα. Έχουμε υποσχεθεί μια-δυό φορές το χρόνο να βρισκόμαστε κάπου παρέα χωρίς άλλους δίπλα μας (φίλους, γονείς, συντρόφους). Νομίζω πολύ καλή ιδέα.
    Όσο για τη μικρή, καλά τα λέει, αλλά να αφήσω για ένα εξάμηνο το γραφείο και το ελεύθερο επάγγελμα για κάτι που δε θέλω πια να το κάνω, δύσκολο. Πολύ δύσκολο. άλλωστε η Ακαδημαϊκή Πιάτσα είναι μια μεγάλη συζήτηση...
    Πολλά φιλιά και σε σένα!

    Ατιθασάκι,
    με τσιγκλώνεις για μιά σούπερ-αρχιτεκτονική κουβέντα, και εγώ χαίρομαι πολύ να την κάνουμε!
    Αλλά τη βρίσκω περιορισμένη να γίνει μέσω ποστ - τί θάλεγες για ένα εμαιλ;
    Την καλημέρα μου, και να ξέρεις ότι συμφωνώ σεκάποια απ αυτά μαζί σου.

    Τζοάν,
    τί σαλαλά άτομο που είσαι! απολαυστικό!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. ωραια που ειστε ιντερνασιοναλ οικογενεια, και ακομα καλυτερα που δεν το αφηνετε να σας σκορπισει.

    φιλια και καλημερα :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Dead End,
    Bonjour...
    ναι - δεν το αφήνουμε να μας σκορπίσει, και το παλεύουμε συνειδητά εδώ και χρόνια. Και καμιά φορά είναι δύσκολο, αλλά είμαστε πολύ αγαπημένοι.
    Εσύ καλά είσαι; χαθήκαμε - χαίρομαι που σε ακούω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. @
    το ίδιο Α Κ Ρ Ι Β Ω Σ
    κτίριο - πίκλα
    υπάρχει στην Barcelona.
    στεγάζει τον οργανισμό ύδρευσης.

    να πω την αλήθεια, ΔΕΝ μου άρεσε...

    :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή