Back In Black

Επιστροφή.
Μετά από αρκετό καιρό, καταφέρνω να κάνω αμιγές σαββατοκύριακο.
κατέβασα χειμ,ωνιάτικα, τα αέρισα, ανέβασα καλοκαιρινά, έφτιξα δωμάτιο, ντουλάπες, κουρεύτηκα,
ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΑΚΟΜΑ ΣΑΒΒΑΤΟ ΜΕΣΗΜΕΡΙ!!!!!!
Αν σου λείψει κάτι, το εκτιμάς απεριόριστα.
Την προηγούμενη εβδομάδα τέτοια ώρα, είχα γυρίσει από Κέρκυρα (μετά από πτήση 3 ωρών αφού κάναμε γύρους πάνω από την πόλη και μας είπε ο πιλότος ότι δε μας παίρνει να προσγειωθούμε λόγω καιρού και γυρίσαμε πίσω) και από Κω, ξεψυχισμένος, ολοκληρωτικά. Την κυριακή κοιμόμουν όρθιος, ξαπλωτός, γενικώς.

Το πρώτο μου σαββατοκύριακο λοιπόν.
και μαζί με όλα, σκέφτομαι τα παιδάκια μου που δώσανε εξετάσεις. Αυτά που πίεσα, αυτά που σκεφτόμουνα, αυτά που χαμογέλασα, αυτά που πέρασα, αυτά που τα κάνανε μαντάρα, αυτά που έκοψα.
Για την ακρίβεια: δεν τα κόβω εγώ. Αυτά κόβονταο από μόνα τους. Αν κωλοβαράς ασυστόλλως και μετά πας να βγεις και από πάνω κάνοντας και λέγοντας εξυπνάδες, δε σε κόβει ο άλλος. εσύ κόβεις τον εαυτό σου.

Μπαίνω και χαζεύω τις αναρτήσεις σας. Κάποιες θέλω να τις συζητήσω εκτενώς, και δεν έχω το κουράγιο. Μπορεί αύριο.
Τέλος πάντων.
ίσως να είναι και ο χειμώνας που ΠΑΡΑΔΕΧΟΜΑΙ ΟΤΙ ΗΡΘΕ.
Ήρθε. ήρθε. ήρθε για να μας θυμίσει ότι είναι σχεδόν νοέμβριος. Στις 18 έχω τα γενέθλιά μου.
Δεν προγραμμάτισα τίποτα, δεν ξέρω τίποτα.
Προς το παρόν, χαίρομαι που σας ξαναβρίσκω. με τις χαρές σας, τις τσαντίλες και τις μαυρίλες σας, τα κέφια και τις δυσκολίες μας. Χαίρομαι.
Χαίρομαι γιατί είστε εδώ.
καλό σας απόγευμα.