Τρίτη 25 Αυγούστου 2009

Περί εσχάτων

Είναι προφανής η οργή
και η οδύνη για την κατάντια της Ελλάδας.
Είναι όμως επίσης αναμενόμενη.
Οδηγούσαμε -εντελώς ειρωνικό- από Σπάρτη σε Καλαμάτα απολαμβάνοντας τη μοναδική διαδρομή μέσα στις αγκαλιές του Ταϋγέτου πριν από μερικές ημέρες (θά'ναι περίπου μια εβδομάδα πριν) και σαρκάζαμε γιατί ξεχάσανε να τα κάψουνε φέτος (!!!). Τί ωραίο οικοπεδάκι εδώ ο Ταϋγετος, καλή θέση για να στήσεις την καβάτζα σου...
Και έτσι πιάσαμε την κουβέντα για το αν θα τα κάψουνε φέτος πως θα αντιδράσει ο κόσμος.
Μετά από 37 χρόνια και κάτι μήνες, έχω διαπιστωσει πως ο έλληνας τρελλαίνεται να διαμαρτύρεται και δεν κάνει τίποτα. Κυνικό, ενοχλητικό, αλλά έτσι νομίζω ότι λειτουργεί το παιχνίδι. Και συγχωρέστε με που το βλέπω έτσι. τα γεγονότα όμως φοβάμαι ότι πάλι αυτό θα επιβεβαιώσουν.
Και μόνο με το φόβο μιας ενδεχόμενης φωτιάς, ήμουν υπέρ της άποψης να βάλουμε φωτιά στη Βουλή όταν ο φίλος μου ο Γιάννης μου θύμισε ότι "δεν πρόκειται να βρούμε και κανέναν μέσα..." - και είχε δίκιο.
Παρακάμπτω για λίγο τον ειρμό τον φλογερό για να σας δείξω κάτι όμορφο:
Σχεδόν σαν εικόνα μελιστάλαχτη, σιροπιαστά ρομαντική (θα μπορούσε να είναι άλμπουμ στο facebook - summer 09... ή εικόνα από κυριακάτικη μαγειρική με παραδοσιακά φουσκωμένες κοιλάρες έξω από Cherokee με δάνειο), η εικόνα αναφέρεται ρητά στο τέλος του κόσμου. Τα όρια - τα έσχατα. Το Ταίναρο. Ή μάλλον, η παραλιούλα πριν από το Ταίναρο. Γιατί όταν εδώ σε γδύνει εκβιαστικά ο τελευταίος ταβερνιάρης (με τον ίδιο και ίσως λίγο πιο έντιμο τρόπο απ' ότι το ίδιο το κράτος), ή οικειότητα τελειώνει και αρχίζει ο τρόμος του Ορίου. Και σου κόβονται τα πόδια - σαν να πεθαίνεις αντικρύζοντας το Νεκρομαντείο του Ποσειδώνα.
Μη φοβάσαι - και εδώ οι αρχαίοι ιερείς σε κορόϊδευαν στα μούτρα σου και στα έπαιρναν για τα καλά - η εκμετάλλευση του θανάτου είναι η ίδια, ίσως και λίγο πιο στεγνή, από της ζωής. Θέλεις να μιλήσεις με τους πεθαμένους συγγενείς σου; μασούλα φύλλα ευκαλύπτου, ακούμπα τα δώρα και φύγε (έχει κοπεί η σύνδεση - θα ξανάχουμε υψηλή ταχύτητα όταν ξαναφέρεις δώρα). Από κει ξεκινούσε μια διαδρομή ακροβασίας: ανάμεσα στη ζωή και στο θάνατο, ψηλαφώντας τα έσχατα όρια της συγκίνησης, ανάμεσα στο πραγματικό και στο φανταστικό, ανάμεσα στην "πτήση και στην πτώση", αναζητώντας με αγωνία το φάρο - οδηγητή, το Άκρο του κόσμου, τα όρια του συνειδητού.
Στην επόμενη φωτογραφία λατρεύω το σημείο που η γη αγγίζει, σα να χαϊδεύει διστακτικά, τον ορίζοντα. Το φάρο δε θα τον αναρτήσω, ούτε τα τελευταία βράχια, τα πρώτα κύματα. Τα όριά μας, τα έσχατα, τα τελευταία , τα αφήνω για τον καθέναν να τα ψηλαφήσει ο ίδιος.

Για τα όριά μας είναι λοιπόν που προβληματίζομαι. Για τη θεωρητικολογία μας, τον ωχαδερφισμό και την καφρίλα μας. Ρε παιδιά, οδήγησα περίπου 1500 χλμ. και κάθε λεπτό διαπίστωνα ότι ο συνάνθρωπός σου χέστηκε για σένα. Οδηγάνε "αλλιώς" γιατί είναι πιο έξυπνοι, πιο μάγκες. δεν περιμένουν γιατί "ξέρουν αυτοί". Και χέστηκαν και για τον τόπο. Λερώνουν με πρώτη ευκαιρία, πετάνε σκουπίδια παντού, άνετα, αβίαστα, απροκάλυπτα, απλά. Χέστηκαν.
Σας πατώ στο κεφάλι γιατί είμαι πιο μάγκας - είμαι έλληνας: αυτή είναι όλη η ιστορία.
Και δεν είναι θέμα των ανεπρόκοπων αληταράδων πολιτικών - είναι θέμα καθημερινό, είναι θέμα των άξεστων, αμόρφωτων κάφρων που σας καταπιέζουν με τις φωνάρες τους τις σκουπιδίλες και τη γυφτιά τους κάθε ένα λεπτό που περνάει, 365 μέρες το χρόνο.

Και μετά συζητάμε για τα δέντρα;
Πλάκα κάνουμε;

8 σχόλια:

  1. Έχεις δίκιο, δε λέω, αν κάτσεις και τα πιάσεις όλα και αρχίσουμε να ρίχνουμεδ ευθύνες, τότε να δεις τι έχει να γίνει. Κανείς από μας δε θα δεχτεί τίποτα κι όλοι μας θα βγάλουμε την ουρά μας απ'έξω!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. ΚΑΛΩΣ ΟΡΙΣΕΣ!

    ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟΣ ΚΑΙ... ΧΑΡΟΥΜΕΝΟΣ ΜΑΣ ΓΥΡΙΣΕΣ!

    ΣΕ ΔΙΑΒΑΖΩ ΚΑΙ ΑΝΤΙΛΑΜΒΑΝΟΜΑΙ ΟΤΙ, ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ 15 ΜΕΡΕΣ, ΦΟΡΤΙΣΕΣ ΤΙΣ "ΜΠΑΤΑΡΙΕΣ" ΣΟΥ ΣΤΟ ΦΟΥΛ!
    ΩΡΑΙΕΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ "ΕΥΡΕΩΣ ΦΑΣΜΑΤΟΣ" ΜΑΣ ΕΠΙΦΥΛΑΣΣΕΙΣ, ΚΑΘΩΣ ΦΑΙΝΕΤΑΙ!

    ΑΝΤΕ,
    ΚΑΙ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ!

    ... ΧΩΡΙΣ "ΣΤΡΑΤΗΓΟΥΣ ΑΝΕΜΟΥΣ" ΚΑΙ... ΠΕΥΚΑ!
    ... ΜΑΚΡΥΑ ΑΠΟ ΜΑΣ ΤΟ ΚΑΚΟ! :)
    [... ΕΔΩ ΤΑ ΚΑΨΑΜΕ ΟΛΑ, ΠΙΑ! :)]
    ... ΞΟΡΚΙΣΜΕΝΟ ΜΕ ΤΟΝ ΑΠΗΓΑΝΟ ΝΑ 'ΝΑΙ! :)

    ΚΑΙ,
    ΚΑΛΟ ΧΕΙΜΩΝΑ!
    ΝΑ 'ΧΟΥΜΕ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Καλησπέρα happypepper,

    Καυστικότατο το κείμενο σου…και ειλικρινά καθόλου υπερβολικό…
    «Αναμενόμενη Κατάντια» τα λόγια είναι περιττά….

    Οι φωτογραφίες σου είναι εξαιρετικά όμορφες. Ειδικά η τελευταία είναι απίστευτα όμορφη…την χαζεύω εδώ και μερικά λεπτά και δεν σου κρύβω ότι την έκανα save!

    Πολύ χαίρομαι που επέστρεψες…

    Να έχεις ένα όμορφο βράδυ! Πολλά φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Αγαπητέ Gi Gagaaaaaa,
    δε μου αρέσει να κινδυνολογώ ούτε να καταστροφολογώ.
    Όμως, ειλικρινά, τόσα χρόνια, δεν έχω συνηθίσει την ανθρώπινη βλακεία, αλήθεια!

    Παντοτινέ,
    Καλώς σας βρίσκω. Καλά πέρασα, διαφορετικά από άλλες φορές. Παραδέχομαι ότι θάθελα λίγο ακόμη και παραδέχομαι ότι η επιστροφή είναι περίεργη.
    Μάνη, Καρδαμύλη, Γύθειο, Μυστράς, Ταίναρο, Μονεμβασιά: ξέρεις εσύ. Βάλε και όλα τα αρχιτεκτονικά μέσα, καταλαβαίνεις.
    Και κάθε φορά είναι διαφορετικά.

    Κοραλλένια μου,
    Καλημέρα. ναί- υπέκυψα στον πειρασμό του καυστικού, αν και φλέρταρα με το υπαρξιακό του Ορίου.
    Πάντα μου άρεσε να ζω τη στιγμή, και τα όρια προσφέρονται, παρόλο που είναι στο μυαλό μας μόνο και πουθενά αλλού.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Τα ιδια παθαμε κι εμεις στον Βολο, συριζα η προσπέραση. Ελπιζω να περασατε ομορφα και να ξεκουραστηκατε. Τα φιλιά μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ασε και είμαι σε γενικότερα κακό mood τις τελευταίες μέρες.. τα χουμε κάνει.. σα τα μούτρα μας!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Lee, dear,
    πολύ χαίρομαι που σ ακούω. Επιστρέψατε; θα χαρώ πάρα πολύ να τα πούμε επιτέλους!
    Θα περιμένωωωωωω!

    Sourgelastoula,
    Γενικά υπάρχει κακήη και πεσμένη διάθεση - μου θυμίζει βέβαια τα χριστούγεννα 2008, ή έστω το καλοκαίρι 2007, ή έστω...
    !!!!!!!
    Καλή μας επάνοδο λοιπόν!
    Φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή