Όμορφη πόλη

Από την πρώτη στιγμή με κέρδισε.
Ήδη από την πρώτη φορά που την αντίκρυσα, μουντή, γκρίζα με ένα διαρκές ψιλόβροχο.
Με τις ψηλές της πολυκατοικίες του κέντρου, τις αφοπλιστικές αρχιτεκτονικές των επαύλεων επί της Βασ. Γεωργίου, τα κουλουρτζίδικα, τα μεταμεσονύκτια έργα στο σινεμά μετά τις βόλτες, τις τρέλες στα κάστρα, και τόσα άλλα.

Η πρώτη μου φορά που οι φίλοι μου επέμεναν να μου εξηγούν τις χαζές διαφορές με τα καλαμάκια και τα σουβλάκια, τα λευκά τυριά, κ.ο.κ.
Τότε είχα καλούς φίλους που σπούδαζαν εκεί, και τους επισκεπτόμουν τακτικά.

Ως γνήσια ερωτική, η σχέση μου μαζί της ήταν πάντα μια σχέση ανολοκλήρωτη, μια σχέση που όλο (την) πλησιάζεις και ποτέ δεν (την) φτάνεις (εκείνη, τη Μαγική πόλη του Ποτέ).
Η φιλοσοφία ορίζεται ως φιλία της σοφίας και από τον ορισμό της κιόλας αποκλείει την επίτευξή της, την απόκτησή της.

Αναλογίζομαι πόσα πράγματα αποκτήσαμε στη ζωή μας και την ίδια στιγμή τα χάσαμε μέσα από την καρδιά μας.

Ήμουν πάλι εκεί προχτές.
Πάλι επισκέπτης, πάλι για λίγο, πάλι ξένος, πάλι ερωτευμένος μαζί της.
Ειδικά την Κυριακή πρωί - σαν το Σάββατο βράδυ των Στερεονόβα.

http://www.youtube.com/watch?v=jwv3slCbZ_k

ή έστω του Καρυωτάκη.

Ανοίγω την πόρτα να φυσήξει λίγο γλυκιά θλίψη:

[Σάββατο βράδυ…]

Σάββατο βράδυ: ανοίγουνε στο δρόμο σα λουλούδιαοι απλές καρδιές, παθητικά ν’ ανέβουνε τραγούδιαπου τη χαρά ή τον απαλό του έρωτα ψάλλουν πόνο,ενώ για μένα η εβδομάδα ετέλειωσε και μόνο.

Μα εμένα η Ξεσσαλονίκη έχει ακόμα φίλους τωρινούς, σκιές παλιές, ανθρώπους σαν καρφιά στην ψυχή μου αγαπημένα, που αρνούμαι να ενοχλήσω.
Ήμουν πάλι το Νοέμβριο εκεί.
Πάλι, πάλι.
Εχτές, Κυριακή, στους δρόμους πάλι, με μια ευχάριστη δροσούλα πρωινή, στην ερημιά του απόηχου από το σαββατόβραδο,
τα ροδάκια από την αποσκευή να κτ-κτ-κτ-τυπάει ρυθμικά στους αρμούς από τις βρώμικες πλάκες πεζοδρομίου.

Δεν αντέχω τη θλίψη της, την αγαπώ, τη θέλω έτσι, να μην αλλάξει μέσα μου,
Κι ας είμαι ο Ξένος (της).
Σας αφήνω με τους Ψόφιους Κοριούς και ένα κομμάτι που γράφτηκε για την Ξάνθη.
Την οικειοποιούμαι με το έτσι θέλω, θέλω!

http://www.youtube.com/watch?v=3WKxHj-T_LA

(ΣτΜ. Οι φωτογραφίες ανεπεξέργαστες, να με γδάρουν να τρυπήσουν την πραγματικότητα να βγει το όνειρο έξω, ελεύθερο για τον καθένα να το διαλέξει.)