Το μολύβι

Γενικά υπάρχει μια διάχυτη διάθεση για δωρο-κουβέντες.
(λεφτά δεν υπάρχουν,  διάθεση υπάρχει πάντα)
Σκεφτόμουν λοιπόν ότι δε χρειάζομαι τίποτα και δε θέλω τίποτα.  Δε γουστάρω να μαζεύω άχρηστα πράγματα απλά επειδή είναι ωραία. Αλλά όλοι έχουμε τις εμμονές μας και εκεί κάνουμε συνήθως μιά εξαίρεση.
Σε μένα αυτό συμβαίνει με τα μολύβια. Έχω δεκάδες μολύβια και πάντα είμαι πρόθυμος να πάρω άλλο ένα. Για να το εξηγήσω καλύτερα, το μολύβι είναι το φετίχ μου, το σύμβολο με το οποίο ταυτίζομαι.
Κατ' αρχήν είναι το σύμβολο της σκέψης. Μιας σκέψης όχι τελεσίδικης, απόλυτης και αμετάκλητης (γιατί τότε θα μιλούσαμε για στυλό ή πένα ή ένα απλό word document), αλλά μιας σκέψης που ενέχει προβληματισμό, αμφισβήτηση και συνεχή εξέλιξη. Μολύβι σημαίνει και γόμα,πάντα.
Κατά δεύτερον, το μολύβι σχεδόν ταυτίζεται με το μηχανικό (αρχιτέκτονα, πολιτικό μηχανικό, κλπ) που μελετά, που σκέφτεται, φαντάζεται, δημιουργεί.
Κατά τρίτον, εκφράζει λέξεις και εικόνες. Τη στιγμή που ακουμπάει η μύτη το χαρτί, ένα χαμόγελο μου ξεφεύγει, μια ηδονή σχεδόν αυταρεσκη, ολοσδιόλου ολοκληρωμένη.
Έχω μολύβια για σημειώσεις, σκίτσα-σχέδια, για οικοδομή, για ζωγραφική, για τα πάντα. Μολύβια μηχανικά, ξύλινα, μεταλλικά. Με μαλακή ή σκληρή μύτη, λεπτή ή χοντρή.
Και προτιμώ να υπερασπίζομαι τις "αξίες του μολυβιού" αφήνοντας μακριά αξίες αυτοκινήτων, πούρων και τσιγάρων, κοσμημάτων και ρούχων. Αυτές συνήθως ανήκουν σε γυαλιστερούς ανθρώπους. Εγώ προτιμώ τους καθαρούς αλλά σίγουρα όχι γυαλιστερούς. Προτιμώ τους διαφανείς και λαμπερούς, ίσως τους ματ και θαμπούς, με την έννοια του υποκειμενικού του σχετικού έναντι του απόλυτου.
Η ψύχωση με το μολύβι ενίοτε γίνεται πιο έντονη. Μπορεί να βγω από το σπίτι, να ξεχάσω πορτοφόλι, κινητό και κλειδιά ή αυτοκίνητο. Μολύβι όμως έχω σχεδόν πάντα επάνω μου. Ακόμα και βγαίνοντας για βράδυ ενίοτε.
Σήμερα σκεφτόμουν λοιπόν τί δώρο θα ήθελα για τα Χριστούγεννα. και μάλλον θα πάρω κάτι ωραίες μαλακές μύτες Β ή 2Β για ένα μηχανικό μολύβι 3 χιλ που πήρα τον Απρίλιο από το Μιλάνο.

Ενθουσιασμός;

Είναι βλακεία (στον καιρό μας, κρίση, κλπ) να δουλεύεις χωρίς να έχεις κάνει προσφορά, να εξασφαλίσεις προκαταβολή, να προδιαγράψεις έργο, κλπ, κλπ.

Ειδικά όταν το έργο έχει ξεκινήσει 7 χρόνια πριν από άλλους μηχανικούς και έχουν ήδη πέσει μπετά με κακοτεχνίες, φοβερές ελλείψεις, λάθη, κλπ. και συ μπαίνεις τώρα να διορθώσεις καταστάσεις και να ολοκληρώσεις σε στενά περιθώρια και πλαίσια.

Είναι απόλαυση, ενθουσιασμός και ξεχειλίζει δημιουργικότητα να κοιμάσαι και να ξυπνάς και να ονειρεύεσαι τί θα κάνεις με το ένα και το άλλο ζήτημα, πώς θα ξεπεράσεις τα προβλήματα που υπάρχουν ήδη, πώς θα βρεις τη βέλτιστη δυνατή λύση, πώς θα αξιοποιήσεις αυτό που έχεις στα χέρια σου. Είναι τρέλα, σχεδόν οργασμός να φαντασιώνεσαι τη στιγμή που ετοιμάζεσαι - μια εβδομάδα πριν το άνοιγμα- την έναρξη λειτουργίας, τη στιγμή που θα μπαίνει ο πρώτος πελάτης, ο πρώτος κόσμος. Να δεις τις αντιδράσεις στα πρόσωπά τους. Είναι υπέροχο το συναίσθημα να περιμένεις να αντικρύσεις και βιώσεις το αποτέλεσμα του κόπου σου ως πελάτης και όχι ως σχεδιαστής.

Γεγονός είναι ότι δημιουργικότητα και επιχειρηματική δεινότητα δε συμβαδίζουν πάντα (σπάνια θα έλεγα), γεγονός είναι ότι ο σχεδιασμός σε παραμυθιάζει, σε μεθάει. Βάζεις σε δεύτερη μοίρα τη δυσκολία του εγχειρήματος, το αν θα πληρωθείς ή όχι και σε ποιό ποσοστό, το κρύο Κυριακή πρωί 06.30 το πρωί σττην οικοδομή με λάσπες, τις αναταράξεις των ελικοφόρων με 9 μποφώρ και χιόνια.

Δεν είμαι ο αρμόδιος να σας μιλήσω για την επιχειρηματική αποτελεσματικότητα, τη γκλαμουριά και την προβολή προς τα έξω μιας δουλειάς. Δεν είμαι αρμόδιος για κουλτουρο-υφάκι και δήθεν.

Μπορώ όμως να σας πω με σιγουριά ότι ήδη κοιμάμαι και σκέφτομαι water-jets και πλακάκια και ψηφίδες, ψευδοροφές και χρώματα.

Είμαι σε προ-οργασμικό επίπεδο με τις ορμόνες της δημιουργικότητας. Η αδρεναλίνη χτυπάει κόκκινο.

Και γουστάρω με χίλια!  

ξε - ΑΝΑΡΤΗΣΗ

Ονομάζω την παρούσα "ξε-ανάρτηση" γιατί απλά δεν είμαι σίγουρος αν θέλω να τη σηκώσω.
Τα Υπέρ και τα Κατά:
1. Υπέρ:
θα πω αυτό που μού ρχεται
2. Κατά:
Θα σκεφτείτε: "Ωχ, πάλι τις στραβές του έχει". Και γενικά είμαι μια χαρούλα, απλά σήμερα έχω ψιλοστραβούλες.

Κέρδισε ο εγωισμός του να πω αυτό που μου έρχεται και προχωράω στην ξε-ανάρτηση ολοταχώς.

Ποιός αναφέρεται στην ειλικρίνεια ως αρετή; Μια "υπερτιμημένη αξία" (για να κάνω και τα quotes μου). Δεν τολμώ να αναφέρω τις ειλικρινείς σκέψεις μου για πρόσωπα και πράγματα γιατί θα φρήξω ακόμα και γω ο ίδιος με τον εαυτό μου.

Μπαίνω στον πειρασμό, αλλά δεν αντέχω να εκφράσω αυτά τα υπέροχα ζοφερά, απολαυστικά και ερεθιστικά πράγματα που μου έρχονται στο μυαλό. Και το αστείο είναι ότι όλες οι σκέψεις είναι ανθρώπινα αναμενόμενες, και άμα το καλοσκεφτείς, όλοι τις κάνουμε.
Καμμιά φορά φοβάμαι μήπως γίνομαι συντηρούκλας.

(παρένθεση: ήθελα να "μορφοποιήσω το κείμενο της ξεεεεεε-ανάρτησης και πάτησα αυτό το βρωμόκουμπο που λέει ΤΤΤ. Και μου έκανε εντύπωση που μου έκανε τη διάθεση μεγαλύτερη!)
ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ ή ΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧ
ποιά η διαφορά;