Πάρτυ μασκέ, σε τέσσερις προτάσεις

Έν τάχει:
Πρώτον:
Μια εξήγηση που δεν είναι δικαιολογία: εξαφανίστηκα γιατί μου χάλασαν τον κομπιούτορα οικίας.
Δεύτερον:
Δεν πρόλαβα να μεριμνήσω για το πάρτυ μασκέ που με κάλεσε ο Μάικλ Τζάκσον στην Κω.
(ο συγκεκριμένος Τζάκσον είναι φοβερός τύπος!)
Τρίτον:
Χρώμα σημαίνει ακόμα φιληδονία στα ιαπωνικά, άκουσα.
Τέταρτον:
έχει πλάκα να γδύνεσαι κα να πέφτει κονφετί απτα ρούχα σου.
Πέμπτον (πρόταση μπόνους):
Στην αρχαία ρώμη, οι άνθρωποι με μπλε μάτια δε θεωρούνταν ευϋπόληπτοι.

Ξέχασα να πάρω μαζί μου τα κερατάκια μου.

Χουζουρέματα

Χουζούρι
Τζαζ, νωχελική, ζεστασιάρικια, κουζουλή και χαδιάρα
σκέψεις για την πένα μου που θα προσθέσω μελάνι
τα cd που θα μπουν μετά
χωρίς πρόγραμμα
χουζουρέματα
λίγη Nina Simone,
αγκαλιά

Πατέ ελαφιού με σως καραμελωμένου μπαλσάμικου, ή αλλιώς: οι επίδοξοι γκουρμέδες

Γεμάτος κέφια τον τελευταίο καιρό, σε σχετική απόσταση από τον Η/Υ και με αφορμή κάτι σχόλια του αγαπητού συναδέλφου GGKB μου ανασύρεται η απορία που είχα τελευταία:

Γιατί έχει γίνει τόσο πολύ της μόδας η ΕΠΙΤΗΔΕΥΜΕΝΗ μαγειρική τελευταία;
Όλοι δηλώνουν γκουρμέδες, κοινώς γευσιγνώστες, κάτι σαν υπο-παρλιάροι και όπου κι αν ανοίξεις την τηλεόραση, μαμαλακίζονται παταγωδώς.(μη με παρεξηγείτε - η λέξη προκύπτει από το Μαμαλάκη-ον και μετασχηματίζεται από ουσιαστικό σε ρήμα όπως ακριβώς το "γκούγκλ" (ουσ.) γεννάει το "γκουγκλάρω" (ρημ.))
Βλέπεις κάτι τεράστιους πάγκους με τεντζερικά παντώς καιρού και τους Επίδοξους τε και Φιλόδοξους μαφείρους να καταπιάνονται με οίστρο, ωσάν εκείνη την καημένη τη μάγισσα στο Robin Hood με τον Κέβιν Κόστνερ - θυμάστε το κόλπο με το σάλιο, το νύχι και το αίμα στο τηγάνι;;;;
Παλεύουν λοιπόν να φτιάξουν πατέ ελαφιού (!) με σως τάδε , κλπ κλπ. Τρώγεται δηλαδή αυτό; Όσο πιο δύσκολο και επιτηδευμένο τόσο ωραιότερο;
Παντού τα ίδια.

Επανέρχομαι στο συλλογισμό:
Γιατί όλοι μαγείροι βρε αδερφέ;
Έθνος μαγείρων, μπαλαδόρων και τραγουδιάρηδων.
Μήπως να κάνουμε και ένα X-Factor που να κάθονται διάφοροι βλαμμένοι σε πάγκο με τα λάπτοπ φάτσα τα πολύχρωμα (ποτέ δεν κατάλαβα τί σκατά τα κάνουν τα λαπτοπ εκτός από αρνητική διαφήμιση) να αναρωτιούνται αν έχεις "το στίγμα του καλού μαγείρου";

Μου θυμίζει την Πολίτικη Κουζίνα. Εντάξει. ωραίο ήταν. Καλό το εύρημα με τα αστρολογικά πιπέρια, έξυπνο. Τώρα πάμε πάλι να ξεπουλήσουμε ό,τι μας ξέφυγε. Πάμε σε άλλη κουζίνα.

Παιδιά, συγνώωμη, σας αφήνω επειγόντως, κλείνω την ανάρτηση γιατί μιλάω, μιλάω και μου άνοιξε η όρεξη, πάω να φτιάξω κάτι να τσιμπήσω, άντε γειά!

Μπλούμ!

Αρχίσαμε πάλι.
Έβαλα το σκουφάκι μου,
φόρεσα τα γυαλάκια μου,
και πήγα για βουτίτσες!
Η καλή χρονιά απ' την αρχή φαίνεται.
Μπλούμ!
(και δεν πήγα στον πάτο απ'τα πολλά μελομακάρονα)

Da Capo Projects

και μετά μας έλεγαν στο Πολυτεχνείο για τις σπουδές, τα βιβλία, την ποιότητα, την Αρχιτεκτονική, και άλλες πατάτες.
Καταρχήν ποιά αρχιτεκτονική; Για όλα αυτό ισχύει. Τί δηλαδή;
Ποιές σπουδές και πράσινα άλογα;
Οι δουλειές ψήνονται στο Da Capo με ένα espressaki. Εκεί είναι που κλείνουν όλα.
Έτυχε να περάσω απέξω το πρωί ΠΗΓΑΙΝΟΝΤΑΣ ΓΙΑ ΔΟΥΛΕΙΑ.
Και πέτυχα γνωστούς "κάτσε μαζί μας που συζητάμε για ένα project, κλπ."
Δεν έκλεισε τίποτα, αλλά φάνηκε το πράγμα.
Καθίστε εσείς να βουρλίζεστε στα βιβλία και τα papers.
Μπούρδες.
Θέλετε δουλειά;
Πηγαίνετε συχνά για καφέ!
(και, καλού κακού, ας κρατάτε και ένα τευτέρι να σημειώνετε...)